Dag 46 Vezelay

Daar ik al hoog op de berg ben besluit ik de GR-route te volgen, want die loopt langs het huisje. In het bos weer hetzelfde verhaal als in de Ardennen. Dan maar een stukje terug en de steentjesweg over de bergen vervolgen. Verassing: na 500m is er een asfaltweg met richtingaanwijzingsborden. Nu loop ik ook door het bos en soms door de velden. Op een gegeven moment zie ik in de verte een bekend silouet. De torens van Vezelay. Het is nog zeker 10km.
Ik kom in het dorpje Montillot, waar het op het dorpsplein vol staat met auto's. Er is een heel klein bakkerswinkeltje, 4 man in de zaak en het is vol, maar de broden gaan in meelzakken vol de deur uit. Ik geniet van een gebakje op het muurtje midden op het plein als ik zie dat er ook een café is, wat een luxe. Deze zal ik ook even in zijn bestaan helpen.
Vlak voor Vezelay neem ik nog een pauze en zie 2 wandelaars met een ezel voorbijkomen. Een praatje zit er niet in.
Zoals gebruikelijk zit het venijn in de staart. De laatste kilometer moet ik 150m omhoog. Het is zwaar en warm, maar na een aantal stilstanden ben ik dan toch boven. Ik bel het pelgrimsadres dat daar moet zijn, maar het is allemaal wat vaag. Ik zoek de VVV, balen ik moet weer heuvels op en af. Want bij het VVV sturen ze mij terug naar de Jacobsgemeenschap. De vriendelijke dame is samen met haar man de maakster van het routeboek van de Via Lemovicensis. Ze helpt me aan een kamer. Mijn gegevens worden volledig genoteerd en ik krijg een stempel. Weer naar beneden voor het hotel, later weer naar boven voor de basiliek.
Er wordt prachtig gezongen. Het is een sobere basiliek wat inrichting betreft. Het gebouw op zich is prachtig. In de kelder is een reliekschrijn van Magdalena.
Nu weer naar beneden naar het hotel. Je krijgt hier niet het heen en weer, maar op en neer. Gelukkig is het maar een paar honderd meter. Morgenvroeg is het postkantoor om 10 uur open en dan maar hopen dat mijn routeboek er ligt.