Dag 54 Saint-Armand-Montron
Door: Liana
Blijf op de hoogte en volg Liana
21 September 2009 | Frankrijk, Parijs
De dame van het hotel regelt 's morgens al slaapplaats voor me bij de Franciscannessen. Het is mistig, maar wel een lekkere temperatuur. Over een kilometer of 10 kan ik alweer aan de koffie.
Onderweg bedenk ik dat ik deze tocht beter 'Le chemin vers Bacchus á la Finis terra' kan noemen. Het lijkt wel of ik van kroeg naar kroeg loop, maar schrijven over de bomen, het groene gras of Franse auto's is ook maar saai. Vlak voordat ik het dorp bereik wordt ik ingehaald door een vrachtauto. De weg is niet breed, maar hij rijdt toch wel langzaam. Even verderop staat hij aan de kant. Voor een nature stop staat hij daar wel erg lang. Mijn vermoeden wordt bevestigd. Als ik de vrachauto passeer staat hij min of meer schuin voor de auto met zijn gezicht naar me toe en zijn jonge heer in de hand. Wat een kleintje zeg, stumper. Hij roept wat, maar ik zeg dat ik hem niet begrijp en loop door. Opeens loopt hij naast me. Hij heeft zeker bordeelsluipers aan, want ik had hem niet gehoord. Hij doet nogmaals zijn voorstel, maar ik sla het vriendelijk doch zeer beslist af. Want ik heb hem wel degelijk begrepen. In de kroeg schrijf ik dit grinnikend op, maar eerst krijg ik een krant aangeboden. Uit fatsoen deze eerst maar doorlezen.
De rest van de route loop ik te grinniken als het beeld weer op mijn netvlies verschijnt, zelfs na een matige maaltijd.
Op de eindbestemming bij de zusters kom ik een Zwitserse pelgrim tegen. Zij heeft haar hond bij zich. Hij heeft wel een rugzakje, maar geen cognacvaatje onder zijn nek. Ik ga nog even de stad in voor wat brood en bij het café tegenover het klooster koop ik een biertje om mee te nemen. Met de belofte dat ik morgenvroeg het flesje op de stoep zet. Samen met de zwitserse, die helaas alleen Frans spreekt, breng ik nog een gezellige avond door.
Het was een geweldige dag. Op je 50ste nog een man achter je aan. Hij zag er op dat kleine detail na ook nog wel goed uit. Doet je ego toch wel goed. Jelle maar even gebeld, want ik moet dit verhaal kwijt. Voor de thuisblijvers: het was niet eng. Bovendien heb ik altijd mijn NordicWalking stokken bij me, die zijn voor meerdere doeleinden geschikt.
Onderweg bedenk ik dat ik deze tocht beter 'Le chemin vers Bacchus á la Finis terra' kan noemen. Het lijkt wel of ik van kroeg naar kroeg loop, maar schrijven over de bomen, het groene gras of Franse auto's is ook maar saai. Vlak voordat ik het dorp bereik wordt ik ingehaald door een vrachtauto. De weg is niet breed, maar hij rijdt toch wel langzaam. Even verderop staat hij aan de kant. Voor een nature stop staat hij daar wel erg lang. Mijn vermoeden wordt bevestigd. Als ik de vrachauto passeer staat hij min of meer schuin voor de auto met zijn gezicht naar me toe en zijn jonge heer in de hand. Wat een kleintje zeg, stumper. Hij roept wat, maar ik zeg dat ik hem niet begrijp en loop door. Opeens loopt hij naast me. Hij heeft zeker bordeelsluipers aan, want ik had hem niet gehoord. Hij doet nogmaals zijn voorstel, maar ik sla het vriendelijk doch zeer beslist af. Want ik heb hem wel degelijk begrepen. In de kroeg schrijf ik dit grinnikend op, maar eerst krijg ik een krant aangeboden. Uit fatsoen deze eerst maar doorlezen.
De rest van de route loop ik te grinniken als het beeld weer op mijn netvlies verschijnt, zelfs na een matige maaltijd.
Op de eindbestemming bij de zusters kom ik een Zwitserse pelgrim tegen. Zij heeft haar hond bij zich. Hij heeft wel een rugzakje, maar geen cognacvaatje onder zijn nek. Ik ga nog even de stad in voor wat brood en bij het café tegenover het klooster koop ik een biertje om mee te nemen. Met de belofte dat ik morgenvroeg het flesje op de stoep zet. Samen met de zwitserse, die helaas alleen Frans spreekt, breng ik nog een gezellige avond door.
Het was een geweldige dag. Op je 50ste nog een man achter je aan. Hij zag er op dat kleine detail na ook nog wel goed uit. Doet je ego toch wel goed. Jelle maar even gebeld, want ik moet dit verhaal kwijt. Voor de thuisblijvers: het was niet eng. Bovendien heb ik altijd mijn NordicWalking stokken bij me, die zijn voor meerdere doeleinden geschikt.
-
29 September 2009 - 15:20
Froukje Rietman:
Zo Liana, wat een moed, goede dat je gewapend bent met je NordicWalking stokken. Ik hoop wel dat je niet vaker zo lastig gevallen wordt! Veel wandel plezier groet van Froukje. -
29 September 2009 - 16:49
Desiree:
Pfff Liana wat een verhaal.
De rillingen lopen over mijn rug. Bah!!
Trouwens zou die hond ook de gehele route lopen?
Dan zit dat rugzakje vast vol met hondevoer;);)
Groetjes Desiree
-
30 September 2009 - 12:13
Janny:
Schitterend je verslag over je "belager" zie het zo voor me, jij maar schudden van nee en hij maar achter je aanhobbelen. Heerlijk dat je niet bang bent aangelegd want anders loop je zo'n tocht ook niet alleen.
Groetjes Janny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
