Dag 60 La Souterraine

Ik heb gisteren geleerd hoe het koffiezetapparaat van het hotel werkt en de rest van het ontbijt staat al klaar. Voor 7.00 uur ben ik alweer op pad. Het is zondag en helaas is de bakker nog niet open. In het volgende dorp tref ik wel een lekker bakkertje, nou ja zijn koffie en brood dan.
Het volgende terras kan ik pas weer op de eindbestemming met mijn bezoek vereren.
Het laaste stuk van de route neem ik toch een stuk zand- en graspad. Het eerste stuk gaat nog onder de bomen door. Langs een lekke visvijver wordt er geblubberd. Verderop zijn brandnetels die ik liever in de thee heb en de bramentakken heb ik een paar dagen terug al een aanvaring mee gehad. Het enigste strakke aan mijn lijf vertoont daar nog sporen van.
Dit wordt mijn laatste ongecivileerde pad, dit is niet leuk en het kost veel tijd. Zien of het mogelijk blijft dit vol te houden.
Om 16.30uur kan ik terecht bij Maison Neuf eigendom van een engelse familie. Het is een prachtig herenhuis met een grote tuin. Weer een treffer. Tige tank Albert van Hotel Du Lac voor de tip.
De kippen en eenden scharrelen hier erg vrij rond. De kraaiende haan heeft last van een jetlag.
Voor het eten krijg ik nog prachtige pianomuziek van de dochter te horen.
Mijn tafelgasten voor vanavond zijn een 80-jarige amerikaan en een britse architect die op huizenjacht is.
De amerikaan gaat vanaf Le Puy naar Santiago lopen. Hij is er al vaker heen gelopen. De brit wandelt ook wel, dus er is voldoende gespreksstof.
Er wordt een heerlijk diner geserveerd, de eigenaar had vroeger een restaurant, dat is te proeven.
De amerikaan wil kerst in Santiago vieren, zijn kinderen willen hem graag thuis hebben. Hij vindt kerst niets aan. Hij vertelt over de keuken die hij voor zijn vrouw heeft verbouwd en die ze zo mooi vond. Er wordt niet meer in gekookt.