Dag 64 Limoges

Ik verlaat de stad van de beschermheilige van de gevangenen en heb er even later een prachtig uitzicht op.
In Aureil hangen grote borden voor de pelgrims en in Feyrat eindelijk een kerkje dat open is.
Er staan reliekschrijnen (ik blijf het een vreemd fenomeen vinden) en de glas-in-lood ramen zijn prachtig. Deze kerk is in een goede staat van onderhoud. Deze streek zit volgens mij toch wat beter bij kas. In de dorpjes is weinig leegstand, de huizen zijn goed onderhouden en er staat ook niet veel te koop.
Bij een nieuw winkelcentrum ga ik een brasserie binnen. De ober is aan de telefoon en tegelijk met mij aan het woord. Ik probeer tot 3x koffie te bestellen, maar luisteren is niet zijn sterkste kant. Uiteindelijk draait het op een maaltijd met een biertje uit. Die man is me toch een zenuwpees. Druk, druk, druk en toch is er weinig te doen.
Doordat hij niet goed geluisterd heeft krijg ik een pizza vol met vette schouderham, die gaat dus terug naar de keuken. Dan maar frites met sla. Als ik moet afrekenen denk ik wat een ballentent, maar ik zeg maar niets, ik heb een beetje medelijden met die man. Elke keer vraagt hij goedkeuring aan de kok, die schijnbaar de baas is; een katje om niet zonder handschoenen aan te pakken.
Was ik maar iets verder doorgelopen.
In Limoges bezoek ik de kathedraal en wordt door 2 vrijwilligers aangesproken. De man wil me graag een stempel geven en zegt dat ik aan de overkant kan slapen. Ik weiger want ik ga naar een andere refuge. Ik ga de kerk bekijken en kom hem weer tegen en hij begint weer over de stempel. Deze keer kan ik niet weigeren, die oude man wil dit zo graag doen. Uiteindelijk komt ook de kaart met de compostella routes op tafel. Hij wil van alles en nog wat weten.
De dame van de refuge komt me bij de kathedraal ophalen. Het is nog een stuk lopen, maar dat hoeft dan morgen niet.
Ik krijg het adres van een (eindelijk) goede buitensportzaak, want de doppen van mijn poules slijten wel heel snel in de bergen. het goede merk is niet beschikbaar, maar de eigenaar krijgt het toch voorelkaar om er een paar op te krijgen, hoe de restanten er straks afmoeten? Jacobus zal daar ook wel weer een oplossing voor hebben.
Ik ben net op tijd terug voor het eten, want dit is een hele leuke stad. Volop winkels, terrasjes ed. Het is een universiteitsstad en die zijn meestal gezellig.
Er rijden nog trolleybussen net zoals in Arnhem. Misschien kom ik hier nog eens en dan beheers ik me niet bij de chocoladewinkels.