Dag 86 Estella

Vervolg dag 85
Na het internetten ga ik languit op de bank liggen lezen. Ze hebben hier een huiskamer met 3 grote banken en een dito tv. Dit lezen duurt niet zo lang, want de een na de andere nationaliteit komt binnen. Ierland, Noorwegen, Australie, Brazilie, Oostenrijk en Nederland treffen elkaar hier.
We gaan samen eten, helaas kan dat pas om 20.00 uur, beetje laat voor pelgrims.
Er is wat onenigheid met de ober. We kunnen eerst alleen een sandwich krijgen. Als we besluiten om naar de buren te gaan komt de eigenaresse eraan en nu krijgen we een 3-gangen keuzemenu met wijn voor een schappelijke prijs. De wijn moet echter wel bijgevuld worden. Ach dat zweten we er morgen wel weer uit.

Na een heerlijke nacht, zonder veel gesnurk, is er in het restaurant cafe con leche met een chocoladebroodje. Dezelfde als Frankrijk, maar nu staan ze stijf van de chocolade.
In het centrum tref ik BBC weer.
Aanvankelijk is de route goed te belopen. Je kan merken dat het volgend jaar een heilig jaar is, er wordt overal aan de route gewerkt. De Spanjaarden willen wel op pelgrimage, maar het liefst op goede paden, net als mij.
We moeten een paar keer blubberen.
Ik raak aan de klets met een oostenrijkse, die in Pamplona is gestart en nog niet goed weet hoe e.e.a. werkt. We gaan samen koffie drinken met ..., we kunnen niet zonder caffeine. Dit gebeurt in Cirauqui (slangenkuil) dit is een prachtig middeleeuws dorpje boven op de heuvel.
In Lorca is een winkeltje met een terras en hier ook weer veel nationaliteiten bijeen.
Voor Russell uit Australie is de camino echt begonnen. Hij is nog maar 31 en een beer van een vent, maar wat er nu moet gebeuren is zwaarder dan de Mount Everest beklimmen tot 5500 meter. Toen liepen ze maar 15km per dag. Hij komt er nu achter dat zijn tas te zwaar is en hij heeft problemen met zijn schoenen.
In Estalla moeten we toch naar de staatsherberg, want de anderen zouden dicht zijn.
Hier tref ik de Frankrijk/Belgen weer waarmee ik in Roncesvalles een biertje heb gedronken. In Larresoaina was A mijn bedgenoot. Nu is hij mijn buurman oftewel collega snurker.
Ik ga maar eens de stad bekijken, want het is nog vroeg. Als ik al die kledingzaken zie, bedenk ik me dat ik al bijna 3 maanden doe met 2 broeken, 2 shirts en een vest. Wat heeft een mens eigenlijk weinig nodig.
Ik kijk ook maar even voor andere schoenen, maar met extra brede leest is niet te krijgen. De australier heeft een grote maat en kan ook niet slagen.
De onderkant van mijn schoenen beginnen op ski`s te lijken en waterdicht was ook al een tijdje geleden. Ik zal er op door moeten, maar zien hoe lang het goed gaat.
Na het shoppen gaat er een fles rose (voor de prijs van een nederlands biertje) mee naar de keuken. Hier zijn meer liefhebbers.
´s Avonds eten we een pelgrimsmaaltijd in een naburig restaurant. Het vult de maag, laat ik het daar maar bij houden.
Ik deel de tafel met de 2 noren en een nederlander die zijn huis ontvlucht is omdat het dak gerenoveerd wordt. Niemand wilde met hem op vakantie, dus dan loop je maar een gedeelte van de camino. Hij is een gepassionneerd tangodanser en kan daar veel over vertellen.