Dag 102 Foncebadon

Het voordeel als je in een stad slaapt is dat je op tijd kunt vertrekken. Het maakt dan niet uit dat het nog een beetje donker is.
Het waait alweer hard en in Santa Catalina de Somoza duik ik gauw een bar in want het begint te druppen. Ik neem heerlijke mosselen bij de koffie. Die tapas bevallen mij toch wel goed. Daarna nog een rust op het bankje bij het kerkje in El Ganso en dan er weer vol tegenin. Ik wordt ingehaald door fietsers, die als dronkemannen proberen vooruit te komen. Dat lukt niet altijd en ik zie ze een paar keer afstappen. Zij hebben het soms toch veel zwaarder dan wandelaars, wij kunnen ook onze armkracht via de stokken gebruiken.
De regenjas moet nu toch echt aan en het wordt een barre tocht naar Rabinal. De regen waait bijna horizontaal over de weg. Mijn schoenen zijn inmiddels getest op slipvastheid en ik heb ook nog steeds droge voeten. Na de lunch gaat het nog 6km verder. Het weer is iets beter, gelukkig, want er moet geklommen worden.
De herberg waar ik heen wil is dicht. Er zijn nog 2, dus ik loop terug. Dan wordt er op het raam getikt en de jongen die ik bij de lunch had gesproken staat voor het raam. Goed dan wordt het deze.
De herberg wordt beheerd door een heer en een paar spaanse dames, dat is te horen. Het is er wel gezellig en we krijgen een heerlijke biologische maaltijd.
De duitse jongen heeft zijn stage in Den Haag gedaan en kan dus nederlands. We spreken af dat hij in het duits praat en ik in het nederlands. Zo zou het altijd moeten zijn, dat je elkaar gewoon kunt verstaan.
Dit was weer een bijzonder adresje in een voormalig spookdorp.