Walk for Infinity 400 jaar RUG

NorthSeaWalk 29 en 30 mei 2014

Helaas is deze tocht tegelijk met de 11-Stedenkuiertocht. Toch besluit ik om deze tocht te gaan lopen. Er zullen nog een paar volgen in de landen rondom de Noordzee en daar heb ik natuurlijk wel zin in.
De voorpret begint al lang van te voren. Er wordt slaapplaats geboekt bij de Stayokay in Scheemda.
Als ik aankom is bijna iedereen aanwezig, behalve de wandelaarster die haar schoenen heeft vergeten en dus wat extra kilometers moet maken.
We slapen met ons vieren op een kamer. Ik ben de laatste, dus is het bovenbed voor mij.
Het is gezellig maar veel te laat gaan we naar bed, de wekker gaat al om 4 uur. We kunnen om 4.30 ontbijten, wat een service. Een minpuntje is dat er een wandelaarster onderuit gaat. Alles is nog heel, maar de heup en de knie zullen vast nog wel een ander kleurtje krijgen.
Later hoor ik van onze buren, dat de houtzagerij ‘s nachts overuren draaide. Ik heb niets gehoord.
De autoverdeling is gisteren al gemaakt, dus met een volle bak gaan we een uurtje rijden naar Emden.
Bij de Hochschule in Emden is het nog rustig. Ik ga niet naar binnen. Het is mij te vroeg voor een toespraak, hoe goed ook bedoeld. Tina is er ook al en samen lopen we naar de bus.
Wij mogen met de eerste bus mee. Als Elly zegt dat ze met mij meegereden is, lukt het om met zijn allen tegelijk te vertrekken.
In Greetsiel is het tijd voor koffie. We treffen nog een paar bekenden en dan gaat het op pad.
We krijgen een prachtige route voorgeschoteld. Dwars door het agrarische Ost-Friesland voel ik me natuurlijk als Fries wel thuis.
Het zijn allemaal kleine dorpjes die we aandoen. Dwars door kerken, schuren, galeries en smalle steegjes tussen de huizen door. Iedereen is vol lof.
Overal is er wat te krijgen en voor prijzen uit de tijd van Ubbo Emmius.
De begroeting is hier “moin” en er gaat niemand voorbij zonder dat te zeggen. Ik kan zelfs nog een keer “krumme” praten.
Ik wordt aangemeld voor een lintjesregen. Er is post voor ons en de blikvangers vangen onze blikken.
Ook de brandweer staat voor ons klaar. Een beetje bluswater kunnen we wel gebruiken, want is behoorlijk warm geworden.
Op voor de laatste 7,5 km. Denken we die snel te kunnen overbruggen, nou vergeet het maar. Nog 2 kerken en een molen te bezoeken. Het laatste terras slaan we maar over, want de tijd dringt. Net op tijd komen we binnen. De trommelaars slaan ons over de laatste meters.
We sluiten ons aan bij de rest en genieten van een lekker soepje, alvorens de terugreis wordt aanvaard.
Het adrenaline gehalte van de passagiers is hoog. We lachen wat af, ondertussen hou ik de benzinemeter in de gaten. Dankzij de Flal weet ik dat er een benzinepomp in Bunde is. Dat voordeeltje wordt meegenomen.
Terug in Scheemda kunnen we direct aan tafel schuiven. Gezellig om belevenissen uit te wisselen. Na het douchen gaan we nog even door, maar dan wordt het toch tijd voor bedde-van-lakenstraat.
De volgende morgen zijn we voor de wekker al uit bed. Het is 4 uur. Zachtjes trekken we onze kleren aan, want 1 kamergenote kan uitslapen tot 6 uur. Gelukkig hoort ze ons niet, maar wij horen haar wel.
De groep vroege starters is nu wat kleiner. Je kunt bij deze tocht heel gemakkelijk van afstand wisselen als je dat wil.
Vandaag hoeven we maar een half uurtje te rijden. De bussen staan gereed op de campus van het Zernike. Het lukt niet om met elkaar in dezelfde bus te stappen. In de Boegschroef in Delfzijl treffen we elkaar bij de koffie.
Het Damsterdiep zal onze kompas zijn naar Groningen. In Appingedam gaan we dwars door het museum en de kerk. De hangende keukens worden niet overgeslagen.
Wat woont het hier mooi langs het water. Ik krijg zelfs nog een Friese reactie.
Bij een boerderij worden we getrakteerd op kaas en een pakje drinken. Maar ook op een bevallende koe. Helaas kunnen we het resultaat niet afwachten, maar we helpen bij het puffen.
Als toetje krijgen we nog een mooie button.
In Wirdum alweer gelegenheid om te rusten. We bekijken de oude ambachten, maar gaan door naar Garrelsweer.
Hier heeft Ubbo Emmius een paar maanden doorgebracht. Volgens de bewoners was het de bedoeling dat de RUG (RijksUniversiteitGarrelsweer) hier gevestigd zou worden. Ze leveren allerhande bewijs en wij liggen in een deuk. Prachtig gedaan.
We nemen koffie met de zoveelste versnapering. Afvallen is er deze dagen niet bij met zoveel lekkers onderweg.
Een kilometer verder bij Winneweer staat de organisatie klaar met worst en koek. Die staan er niet voor niets, dus de kaken worden aan het werk gezet.
We lopen nu op de Stadsweg en deze weg brengt ons naar de stad, 20km verderop. We lopen via een graspad met prachtige spreuken. Halverwege staat er alweer een versnapering te wachten.
We lopen de gemeente Ten Boer binnen en overal staan banners. Ze hebben er zelfs een ansichtkaart van gemaakt. Een ansichtkaart krijgen we ook in Kröddeburen met daarop de gehele bevolking. De beul wacht ons op, maar de schandpaal blijft ons bespaart. In plaats daarvan, genieten we van een soepje.
Dat Groningers toch een beetje vreemd zijn blijkt later wel. Een boer is met zijn stier aan het wandelen. Dit is zo uniek dat velen met hem op de foto willen.
Bij Ten Post wordt er gezocht naar een egel onder de brug en dan volgen er nog een paar kerken.
In Ten Boer krijgen we een donderpreek. In Thesinge worden we ontvangen door monniken en genieten we van mooie mannenstemmen. In Garrelswolde is de laatste stempelpost. Dat hebben ze goed bekeken want afsnijden lukt dus niet.
Het wordt steeds warmer, het kost energie, maar we zetten door.
Bij Natuurmonumenten moet een wandelaar eerst zijn teennagels knippen en dan kunnen verder door het Bevrijdingsbos. Er zijn hier 30.000 esdoorns geplant als dank voor de Canadese bevrijders van Groningen. Ook staan allemaal spreuken over de rechten van het kind.
Dan dient de stad zich aan. Door een tuin en een woonwijk komen we bij een visboer. We kopen een zak kibbeling, een miskoop. We drukken de zak later in de handen van de appel uitdeler, helaas geen dakloze te zien als je er één nodig hebt.
Het wijkcentrum zien we niet van binnen, dat heb je als je weet waar je langs moet. Dan let je niet meer goed op de pijlen.
Langs het Damsterdiep staan ze ons op te wachten met alweer een versnapering. Het busje van de organisatie controleert voor de zoveelste keer of we het nog volhouden. Mooi dat ze zo aanwezig zijn.
De laatste loodjes door het drukke centrum. Esmée sluit zich bij ons aan en dan nog 2x het hoekje om en het academiegebouw, met honderden fietsen, staart ons in volle glorie aan. In de tijd van Ubbo Emmius was het nog fietsvrij, maar goed dat die toen nog niet uitgevonden was. Hij was dan vast niet lopend vanuit Greetsiel naar Groningen gekomen en dan hadden wij hem niet nagelopen.
We krijgen een mooie sleutelhanger, de nodige stempels natuurlijk en we mogen een sticker opplakken.
Er ontstaat een landkaart uit de tijd van Ubbo Emmius. Dat niet iedereen naar de universiteit kan blijkt wel als er nogal wat genummerde stickers verkeerd zijn geplakt.
In het restaurant staat de pasta op ons te wachten. Ze hebben geen maltbier en de vegetarische pasta verdwijnt naar een paar happen in de afvalbak. Ach, wat maakt het uit. Dit is het enige minpuntje van deze 2 dagen.
Zelfs de route naar de, laatste volle, pendelbus is goed aangegeven.
Bij het Zernike kun je kiezen uit 2 parkeerplaatsen. Oei, denken sommigen, waar stond die auto ook al weer.
Niemand blijft achter, wat wel achter blijft is een zeer voldaan gevoel over een prachtige Walk for Infinity. Organisatie, vrijwilligers, dorpsbewoners allemaal TIGE TANK.