Hoogeveen 7.6.2014
Blijf op de hoogte en volg Liana
07 Juni 2014 | Nederland, Hoogeveen
Mini Afrikaloop
De Andreas Manna Stichting organiseert voor de 2de keer een Mini Afrikaloop.
De “echte” 7 daagse Afrikaloop wordt weer van 11 tot 17 oktober gehouden. Wie weet?
Je mag vroeg starten en ik ben dan ook op tijd voor een bakje koffie. Helaas, alles is dicht.
Een minpuntje, maar ze nemen het mee in de evaluatie.
Verder is het prima voor elkaar. Voldoende verzorgingsposten waar we wat lekkers krijgen.
Een groot gedeelte gaat door het bos, wat wel fijn is met deze hitte.
Het is even wennen om bijna pijlloos te lopen, maar het lukt prima en we gaan niet één keer verkeerd.
De anderen vertrouwen volkomen op mij. Als ik mij even uit de voeten maak met wat snelle jongens, om over de Brocken-Aufstieg te praten, klinkt er gegil in het bos. De wandelmaatjes weten niet waar ze zijn en met mij uit het zicht slaat de “paniek” toe. Ik voeg me dan maar weer ben hen, de snelle jongens doen ten slotte de 40km en wij de 30km.
Door de warmte gaat het tempo wat omlaag, maar dat is helemaal niet erg in een prachtige omgeving. We krijgen een mooie button als aandenken, dus hoed is weer wat voller.
Blogger Elly Koopman heeft al een uitgebreid verslag gemaakt, dus ik kan het deze keer kort houden.
Volgend jaar staat deze tocht zeker weer op de agenda.
De Andreas Manna Stichting organiseert voor de 2de keer een Mini Afrikaloop.
De “echte” 7 daagse Afrikaloop wordt weer van 11 tot 17 oktober gehouden. Wie weet?
Je mag vroeg starten en ik ben dan ook op tijd voor een bakje koffie. Helaas, alles is dicht.
Een minpuntje, maar ze nemen het mee in de evaluatie.
Verder is het prima voor elkaar. Voldoende verzorgingsposten waar we wat lekkers krijgen.
Een groot gedeelte gaat door het bos, wat wel fijn is met deze hitte.
Het is even wennen om bijna pijlloos te lopen, maar het lukt prima en we gaan niet één keer verkeerd.
De anderen vertrouwen volkomen op mij. Als ik mij even uit de voeten maak met wat snelle jongens, om over de Brocken-Aufstieg te praten, klinkt er gegil in het bos. De wandelmaatjes weten niet waar ze zijn en met mij uit het zicht slaat de “paniek” toe. Ik voeg me dan maar weer ben hen, de snelle jongens doen ten slotte de 40km en wij de 30km.
Door de warmte gaat het tempo wat omlaag, maar dat is helemaal niet erg in een prachtige omgeving. We krijgen een mooie button als aandenken, dus hoed is weer wat voller.
Blogger Elly Koopman heeft al een uitgebreid verslag gemaakt, dus ik kan het deze keer kort houden.
Volgend jaar staat deze tocht zeker weer op de agenda.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
