Buitenpost 28.6.2014

7de Swaddekuiertocht
Vandaag zijn we er vroeg genoeg om nog een bakje nemen. Er zijn een paar nieuwe gezichten maar er missen ook een paar. Een sms'je brengt duidelijkheid.
We lopen eerst door een leuke woonwinkel en komen vrijwel meteen daarna door De Kruidhof. We kijken onze ogen uit. Maar we zijn hier om te lopen en niet om te kopen.
Pratende weg zijn we zo maar bij de eerste rustpost. We worden weer verwend met een natje en een droogje. Na 4 punten op de routebeschrijving komen bij het landbouwmuseum in Veenklooster. De opmerking over de muziek van gisteren is voor vandaag niet van toepassing. We worden ontvangen door een prachtige stem. De Swaddekuierbol smaakt weer heerlijk. We werpen een blik in het landbouwmuseum, begroeten een paar bekenden en gaan weer op pad.
Nu lopen we een stukje van de Kennedymars van Driesum Wouterwoude tegengesteld.
Voor Zwaagwesteinde is er in een boerenschuur alweer een rust, deze keer hebben we wel wat langer gelopen.
In de schuur zitten wat ambachtsmensen. Een spinster, 2 glaskunstenaars en een tegelversierder.
Bij deze laatste koopt één van de wandelaars een tegeltje voor zijn vrouw. Zou hij wat goed te maken hebben hihi, gisteren liep ze niet mee.
Ik tref een debutante voor de Nijmeegse 4-daagse, die gisteren haar enkel heeft verzwikt. Helaas moet ze vandaag opgeven, hopelijk is het over 2 weken weer hersteld. Willem met het vlagje brengt haar terug.
Na het goede genoten te hebben lopen we door het dorp en daarna zo’n 3 kilometer langs de weg. Niet het mooiste stukje van de route, maar er staan her en der wel mooie huizen. Bovendien wordt er, zoals gebruikelijk, heel wat afgekeuveld.
Bij rustpost nummer 4 staat de zangeres (met begeleider) alweer voor ons te zingen. Ze heeft een prachtige stem en krijgt het kwebbelgrage volk zelfs rustig. Dit is genieten en het weer werkt ook nog mee, zonnig en droog.
Nu krijgen we weer een pracht stuk Fryske Wouden. Want Fryslan heeft veel meer dan alleen maar meren. Dwars door een weiland, nog een stukje fietspad door het bos en de spoorweg wordt overgestoken om bij een manege van de laatste rust te en de zanger te genieten.
Eén wandelaar sluit zelfs even zijn ogen. Met toestemming van zijn vrouw zet ik hem stiekem op de foto. We lopen door de paardenstal en bewonderen de dames en de heren die ons nieuwsgierig aanstaren.
Dan is het nog maar 10 minuten lopen en dan zijn we helaas bij de finish.
Er worden ook massages aangeboden en ondanks dat ik eigenlijk niet veel tijd heb laat ik mij toch verleiden. Na 20 minuten zijn mijn benen de 22 kilometer vergeten.
Dan moeten we jammer genoeg afscheid nemen. Een aantal maatjes treffen we weer in Nijmegen en de rest moet tot september wachten. Het wandelcircuit heeft vakantie.
Maar na zo’n voortreffelijk verzorgde 2-daagse gun ik alle vrijwilligers ook van harte een mooie vakantie.