Bastogne 13.12.2014
Blijf op de hoogte en volg Liana
13 December 2014 | België, Bastenaken
37ste Bastogne Historic Walk
Het is precies 70 jaar na het Ardennen Offensief.
Met mijn broer, die veteraan is, ga ik op pad om de historische wandeltocht te gaan lopen.
Vrijdag rij ik langs Elst om nog het e.e.a. in te laden en dan wordt de reis naar de Ardennen begonnen.
Helaas zijn de voorspellingen niet zo goed. Vrijdag hebben we de hele dag regen.
Aangekomen in Bastogne komen we bij toeval bij de startlokatie. Eerst nog even tanken, want dat is hier veel goedkoper en dan de auto parkeren. Er staan al een aantal campers, dus een tentje kan er ook nog wel bij. Ik besluit om in de auto te slapen, dat is niet zo vochtig.
We schrijven ons direct in en gaan dan lopend naar het Bastogne War Museum. Hier brengen we een paar uurtjes door. Helaas gaat de lichtshow niet door, vanwege het slechte weer.
Dan is het tijd om te eten, de tent op te zetten,een laatste versnapering en dan de oogjes toe. Maar eerst nog even de kachel van de auto aan om de jassen droog te krijgen.
De volgende morgen krijg ik een ontbijtje op de stoel. Thee, brood met gebakken eieren en een yoghurtje erbij, een goed begin.
Na de auto op de kop gehad te hebben om de autosleutel te vinden, blijkt hij in de jaszak te zitten. De batterij is leeg, maar gelukkig zit er ook een losse sleutel in. Probleem opgelost.
Bij de start is het al een drukte van belang. We lopen eerst door Bastogne. Het 101e Airborne Museum is helaas nog niet open.
We lopen Bastogne uit en komen bij Fort Bogges. Hier werd de omsingeling van Bastogne doorbroken.
Hierna wordt het rustiger op de route, want de 8 km mag afslaan. Wij slaan de rustpost over en lopen naar Assenois. Hier is het 70 jaar geleden behoorlijk tekeer gegaan.
De 12km lopers zijn inmiddels ook af gehaakt.
Dan komt er een auto van de organisatie. Wij, makke schapen, hebben een afslag over het hoofd gezien. Meteen is het afgelopen met het asfalt, dat ook al wat glad is vanwege de natte sneeuw.
In het begin gaat het nog wel, maar door de regen van gisteren, de sneeuw van vandaag en de vele wandelaars wordt het steeds natuurlijker. Blubber dus.
We bewonderen het Chateau Isle-la-Hesse van een afstandje. Even verderop is het eerst
re-enactment. (Nadoen van historische gebeurtenissen)
We mogen weer van een stukje asfalt genieten over de oude spoorbaan, klauteren omhoog en gaan op weg naar Villevoux.
Dit dorp was van strategisch belang vanwege de spoorlijn. Gelukkig staat het oude kerkje nog.
Als we het dorp uitlopen komen er militaire voertuigen aan. Nu is dat allemaal historie, maar je moet er toch niet te veel bij nadenken dat het allemaal echt gebeurd is.
Halverwege is een rustpost waar we genieten van warme chocolademelk en even fries praten. Zitten is er niet bij, geen meubilair. We worden nu het bos ingestuurd. Een prachtige omgeving met “zacht-voor-de-voetjes-paden”. Ook hier weer veel oude legervoertuigen met bijpassende bemanning.
We glibberen verder, soms langs een “afgrondje”, maar het gaat allemaal goed. Echter niet voor de militair die zijn maten hardlopend wil inhalen. Als hij ze bijna ingehaald heeft, geniet hij van een modderbad. (Helaas te ver weg voor een mooie actiefoto).
Het wordt drukker op de route, de kortere afstanden voegen weer in.
Op de laatste rustpost staan heel wat voertuigen en tenten. Na dit allemaal bekeken te hebben lopen we Bastogne weer binnen. Nog een paar kilometers en dan lopen we Bastogne Barracks binnen. Dit is een groot complex met vele gebouwen. Wij mogen helemaal naar achteren om ons certificaat op te halen. En dan eindelijk is daar een toilet, wel een dixie, maar binnen kan de regenkleding uit. Dat maakt de toiletgang toch wat gemakkelijker.
Na even te hebben gezeten lopen we terug over het complex en bekijken nog het e.e.a. Wij luisteren naar het Amerikaanse volkslied en mijn blik valt op de begraafplaats aan de overkant. Onze vrijheid is duur betaald.
Terug bij de auto besluiten we onze thuisreis te aanvaarden. De tent is al ingepakt en de natte kleding en vieze schoenen gaan in vuilniszakken.
Het was een stukje rijden, maar het was bijzondere wandeltocht. Jammer dat het weer niet meewerkte, maar het gaf een goede indruk hoe zwaar het 70 jaar geleden moet zijn geweest.
Het is precies 70 jaar na het Ardennen Offensief.
Met mijn broer, die veteraan is, ga ik op pad om de historische wandeltocht te gaan lopen.
Vrijdag rij ik langs Elst om nog het e.e.a. in te laden en dan wordt de reis naar de Ardennen begonnen.
Helaas zijn de voorspellingen niet zo goed. Vrijdag hebben we de hele dag regen.
Aangekomen in Bastogne komen we bij toeval bij de startlokatie. Eerst nog even tanken, want dat is hier veel goedkoper en dan de auto parkeren. Er staan al een aantal campers, dus een tentje kan er ook nog wel bij. Ik besluit om in de auto te slapen, dat is niet zo vochtig.
We schrijven ons direct in en gaan dan lopend naar het Bastogne War Museum. Hier brengen we een paar uurtjes door. Helaas gaat de lichtshow niet door, vanwege het slechte weer.
Dan is het tijd om te eten, de tent op te zetten,een laatste versnapering en dan de oogjes toe. Maar eerst nog even de kachel van de auto aan om de jassen droog te krijgen.
De volgende morgen krijg ik een ontbijtje op de stoel. Thee, brood met gebakken eieren en een yoghurtje erbij, een goed begin.
Na de auto op de kop gehad te hebben om de autosleutel te vinden, blijkt hij in de jaszak te zitten. De batterij is leeg, maar gelukkig zit er ook een losse sleutel in. Probleem opgelost.
Bij de start is het al een drukte van belang. We lopen eerst door Bastogne. Het 101e Airborne Museum is helaas nog niet open.
We lopen Bastogne uit en komen bij Fort Bogges. Hier werd de omsingeling van Bastogne doorbroken.
Hierna wordt het rustiger op de route, want de 8 km mag afslaan. Wij slaan de rustpost over en lopen naar Assenois. Hier is het 70 jaar geleden behoorlijk tekeer gegaan.
De 12km lopers zijn inmiddels ook af gehaakt.
Dan komt er een auto van de organisatie. Wij, makke schapen, hebben een afslag over het hoofd gezien. Meteen is het afgelopen met het asfalt, dat ook al wat glad is vanwege de natte sneeuw.
In het begin gaat het nog wel, maar door de regen van gisteren, de sneeuw van vandaag en de vele wandelaars wordt het steeds natuurlijker. Blubber dus.
We bewonderen het Chateau Isle-la-Hesse van een afstandje. Even verderop is het eerst
re-enactment. (Nadoen van historische gebeurtenissen)
We mogen weer van een stukje asfalt genieten over de oude spoorbaan, klauteren omhoog en gaan op weg naar Villevoux.
Dit dorp was van strategisch belang vanwege de spoorlijn. Gelukkig staat het oude kerkje nog.
Als we het dorp uitlopen komen er militaire voertuigen aan. Nu is dat allemaal historie, maar je moet er toch niet te veel bij nadenken dat het allemaal echt gebeurd is.
Halverwege is een rustpost waar we genieten van warme chocolademelk en even fries praten. Zitten is er niet bij, geen meubilair. We worden nu het bos ingestuurd. Een prachtige omgeving met “zacht-voor-de-voetjes-paden”. Ook hier weer veel oude legervoertuigen met bijpassende bemanning.
We glibberen verder, soms langs een “afgrondje”, maar het gaat allemaal goed. Echter niet voor de militair die zijn maten hardlopend wil inhalen. Als hij ze bijna ingehaald heeft, geniet hij van een modderbad. (Helaas te ver weg voor een mooie actiefoto).
Het wordt drukker op de route, de kortere afstanden voegen weer in.
Op de laatste rustpost staan heel wat voertuigen en tenten. Na dit allemaal bekeken te hebben lopen we Bastogne weer binnen. Nog een paar kilometers en dan lopen we Bastogne Barracks binnen. Dit is een groot complex met vele gebouwen. Wij mogen helemaal naar achteren om ons certificaat op te halen. En dan eindelijk is daar een toilet, wel een dixie, maar binnen kan de regenkleding uit. Dat maakt de toiletgang toch wat gemakkelijker.
Na even te hebben gezeten lopen we terug over het complex en bekijken nog het e.e.a. Wij luisteren naar het Amerikaanse volkslied en mijn blik valt op de begraafplaats aan de overkant. Onze vrijheid is duur betaald.
Terug bij de auto besluiten we onze thuisreis te aanvaarden. De tent is al ingepakt en de natte kleding en vieze schoenen gaan in vuilniszakken.
Het was een stukje rijden, maar het was bijzondere wandeltocht. Jammer dat het weer niet meewerkte, maar het gaf een goede indruk hoe zwaar het 70 jaar geleden moet zijn geweest.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
