Dwingeloo 26.3.2017
Blijf op de hoogte en volg Liana
26 Maart 2017 | Nederland, Dwingeloo
Taribush Lentefestival
In Fryslan schijnt de zon, maar als ik de grens naar Drenthe oversteek, zonder paspoort, wordt de wereld steeds kleiner. Pas bij de tweede rust zal het zonnetje tevoorschijn komen. Ach, in het bos heb je toch geen last van de mist.
Een wandeltocht met een prachtige bijzondere startlocatie. De tocht staat al een paar jaar bij mij op het programma, maar ook bij meer collega wandelaars.
Na de begroeting en een bakje worden we het bos ingestuurd. We wandelen in het Nationaal Park Het Dwingelderveld, dus prachtige natuur en veel onverhard. We slingeren door het bos en na 10 km hebben we de eerste rust bij, een bekende camping, Torentjeshoek.
Na de rust haken de Beilenaren af. Wij kunnen ze niet verleiden om 30 km te gaan lopen, jammer. Zij gaan rechts en wij links. Nu krijgen we eerst een verhard stukje. Het komt bekend voor en het blijkt dat de boel hier is behoorlijk is opgeknapt. Wij komen langs de Anserdennen, maar weerstaan de verleiding van het appelgebak. Er is twijfel of we wel goed lopen, het is wat summier gepijld of er zijn een paar kwajongens geweest die een souvenirtje wilden hebben. Toch komt het goed en mogen we de heide op. Prachtig, wat een ruimte en mooie vergezichten. Aan de overkant het "grote oor" waar we voor de pauze langs liepen. De pauze komt weer in zicht en die slaan we natuurlijk niet over.
Daarna lopen we langs de bosrand, we zien een mooi huis te koop staan. Straks thuis maar even gluren bij Funda (boven budget).
Bij de Bospub missen we bijna een pijl, maar gelukkig is er toch nog iemand alert.
We bewonderen een dode boom, met elfenbankjes en een spechtenhotel. De jongste vliegt een heuveltje op en we toffelen door tot Taribush weer in zicht komt.
We worden verwend met een heerlijke lentesoep en dan kan de lente echt beginnen.
Fotolink: http://myalbum.com/LianaZuidema
In Fryslan schijnt de zon, maar als ik de grens naar Drenthe oversteek, zonder paspoort, wordt de wereld steeds kleiner. Pas bij de tweede rust zal het zonnetje tevoorschijn komen. Ach, in het bos heb je toch geen last van de mist.
Een wandeltocht met een prachtige bijzondere startlocatie. De tocht staat al een paar jaar bij mij op het programma, maar ook bij meer collega wandelaars.
Na de begroeting en een bakje worden we het bos ingestuurd. We wandelen in het Nationaal Park Het Dwingelderveld, dus prachtige natuur en veel onverhard. We slingeren door het bos en na 10 km hebben we de eerste rust bij, een bekende camping, Torentjeshoek.
Na de rust haken de Beilenaren af. Wij kunnen ze niet verleiden om 30 km te gaan lopen, jammer. Zij gaan rechts en wij links. Nu krijgen we eerst een verhard stukje. Het komt bekend voor en het blijkt dat de boel hier is behoorlijk is opgeknapt. Wij komen langs de Anserdennen, maar weerstaan de verleiding van het appelgebak. Er is twijfel of we wel goed lopen, het is wat summier gepijld of er zijn een paar kwajongens geweest die een souvenirtje wilden hebben. Toch komt het goed en mogen we de heide op. Prachtig, wat een ruimte en mooie vergezichten. Aan de overkant het "grote oor" waar we voor de pauze langs liepen. De pauze komt weer in zicht en die slaan we natuurlijk niet over.
Daarna lopen we langs de bosrand, we zien een mooi huis te koop staan. Straks thuis maar even gluren bij Funda (boven budget).
Bij de Bospub missen we bijna een pijl, maar gelukkig is er toch nog iemand alert.
We bewonderen een dode boom, met elfenbankjes en een spechtenhotel. De jongste vliegt een heuveltje op en we toffelen door tot Taribush weer in zicht komt.
We worden verwend met een heerlijke lentesoep en dan kan de lente echt beginnen.
Fotolink: http://myalbum.com/LianaZuidema
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
