Epiloog
Door: Liana
Blijf op de hoogte en volg Liana
28 November 2009 | Nederland, Oosterwolde
In Santiago zijn we nog naar de mis geweest. Het zwaaiende wierookvat was zeer indrukwekkend.
Na de mis tref ik mijn eerdere wandelmaatjes. Er worden foto’s gemaakt op het plein en dan ga ik mee om hun compostela op te halen.
Daar moet natuurlijk op gedronken worden en een hapje is ook niet weg.
Dit wordt ’s avonds nog eens dunnetjes overgedaan met nog een aantal nationaliteiten, reuze gezellig.
Na het diner verschijnt ook de Berlijnse jongen, waar ik al het e.e.a over gehoord had. Hij heeft mij overtroffen. Hij heeft 3200km gelopen en er schijnt ook nog iemand te zijn die vanuit Jeruzalem gelopen is en 7 maanden onderweg is geweest.
Dan is het tijd voor afscheid, wat altijd vervelend is. De kans dat we elkaar weer zien is zeer klein. Maar we nemen allemaal wel een geweldige ervaring mee naar huis.
De volgende dag gaan Jelle en ik met de bus naar Fisterra. Onderweg krijgt hij in de gaten dat het wel een tijdje kan gaan duren (3 uren), maar het is wel een prachtige rit die voornamelijk langs de kust gaat.
Eenmaal daar moeten we nog 2,5km lopen over een weg die enigszins stijgt en waar het hard waait. Mijn schoenen kan ik niet verbranden, want dan heb ik benzine of zo nodig. Ik bind ze aan een paal waar anderen ook al het e.e.a. hebben achtergelaten.
Ik haal nog een laatste stempel bij de vuurtoren en dan gaat het rustig naar beneden. Nog een hapje en drankje en weer 3 uren terug. Deze keer wel een kleine pauze omdat we voor op het schema liggen. Tijdens de busreis wisselen de chauffeurs elkaar af. Op een gegeven moment rijden er 3 mee en dan nog hebben ze in Spanje toch nog een werkloosheidspercentage van 20%.
Vrijdagmorgen is het zover en wordt de terugreis aanvaard. Bijna 11 uren met de trein voordat we in Zuid-Frankrijk zijn. We komen langs een aantal plaatsen waar ik gelopen heb en ook langs een bankje waar ik op gerust heb. Leuk om nog eens te zien.
In de trein zijn ook een aantal rokers. Af en toe stopt hij wat langer op een perron om van personeel te wisselen. Echter op een station waar de heren gedacht hadden dat ze genoeg tijd voor hun verslaving hadden moeten ze op het laatste moment in de al rijdende trein springen. Ik had al gewaarschuwd dat de trein de opgelopen achterstand zou inhalen, maar dat was natuurlijk niet zo. Ze hadden mazzel, want deze trein gaat maar 1x per dag.
In Hendaye in Zuid-Frankrijk kunnen we kiezen voor een hotel of de slaaptrein. Het wordt de laatste. Ik vraag om bedden beneden, blijkt dat de dame zich daar niets van aangetrokken heeft en gewoon op nummer boekt. In de kleine coupe zijn 6 bedden. Ik mag boven 4 mannen liggen, maar ja wat heb je daaraan als er een bed tussen zit. Dan komt de conducteur met de mededeling dat de coupe ernaast nog leeg is schijnbaar is hij mij niet vergeten in mijn poging om een andere coupe te krijgen. Dit is toch een stuk beter. Als middelbare heb ik het gauw warm en dan bovenin zo’n hok is dat dus de hele nacht wakker liggen.
In Parijs nemen we maar een taxi, want de rijen voor de metroticketautomaten zijn lang.
Ik zit op een bankje in Gare du Nord te wachten. Er ligt een zwerver op het bankje schuin tegenover mij, hij kijkt uitdagend de hal in. Hij heeft een soort broekspijp over hem heen hangen.
Ik denk eerst dat hij een deel van zijn been mist. Je hoort wel dat mensen dan nog steeds jeuk hebben. Hij is druk aan het krabben, denk ik. Als hij zich een beetje omdraait verschijnt zijn andere been. Dit vereist een beetje beter kijken. Nu moet ik weer lachen en bel Jelle, die even buiten staat, dit moet hij zien. Jelle bekijkt het eens en zegt nuchter dat die man gewoon zijn behoefte heeft. Mannen.
Dan op naar Antwerpen met de Thalys, die onderweg een half uur in de wei blijft staan. Susanna staat op het station te wachten en 's middags tref ik Jeannette en Ivan die ik sinds juli niet meer gezien heb. De herberg is vandaag bij zus en zwager en 's avonds wordt Antwerpen nog een beetje onveilig gemaakt.
Zondagmiddag moet het dan toch echt naar Oosterwolde.
De trein is stampvol, ik kan nog op een klapstoeltje zitten, maar Jelle kan pas na de overstap in Rotterdam zitten. Het gaat goed tot Utrecht, daar wordt op het perron omgeroepen dat we via Arnhem moeten, de stem in de trein is niet te verstaan, maar de trein rijdt alweer. We stranden in Amersfoort. Naar Apeldoorn gaat ook geen trein, dan maar met de bus ernaar toe. Daar kunnen we verder. In Deventer ziet het zwart van de mensen en de kiosk doet goede zaken. Ineens zie ik een bekende, met een trompet. Hij wandelt deze keer niet, maar heeft zijn fiets bij zich. Die krijgt hij niet in de trein, want ze duwen de mensen aan om de deur dicht te krijgen. Maar hij zou Rob niet zijn als hij niet zou spelen. Hij krijgt het hele perron aan het lachen met "we gaan nog niet naar huis".
Gelukkig kunnen wij vrij snel daarna op pad en in Zwolle wacht de trein omdat onze conducteur ook mee moet. In Assen is de buschauffeur zo aardig om op de trein te wachten en om 22.30 zijn we eindelijk thuis.
Een beetje onwennig pak ik mijn ritme weer op.
Het is geweldig om mijn familie, vrienden en kennissen weer te zien. Dat moet morgen wel even gevierd worden, want het Bourgondische gaat er natuurlijk niet uit en de enorme taart die ik gekregen heb kan ik alleen niet op.
Volgende week zal ik eens lezen wat ik er in de afgelopen maanden uitgekraamd heb.
Alles is natuurlijk niet te vertellen dat moet je beleven en niet alles is geschikt voor publicatie. Ik hoop dat jullie een beetje een indruk hebben gekregen wat een pelgrimage inhoudt.
De foto’s zijn inmiddels ook te bezien via bijgaande links:
http://www.mijnalbum.nl/Album-HHI4JDTH-Foto's-in-Oosterwolde%20FR-Foto's-van-Overig.html
http://www.mijnalbum.nl/Album-MQ8VUBLX-Foto's-in-Oosterwolde%20FR-Foto's-van-Overig.html
De eerste is een "kleine" selectie. De tweede is nogal uitgebreid, maar dat is omdat er elders in de wereld bij een aantal mensen foto’s ontbreken. Sterkte als je het volhoudt om alles te bekijken.
Er is een uitspraak van een Duitse die zegt dat je anders terugkomt dan dat je gegaan bent. Nou voor mijzelf merk ik nog niet veel van.
Wel zullen de vele ontmoetingen met medepelgrims mij bijblijven, vooral Julie die steeds meer zelfvertrouwen kreeg. Olivier die vol hoop naar Lourdes ging. Elian die volgend jaar weer van de camino gaat genieten. Bruno die uitgeput, maar uitgelaten in Santiago aankwam. Maar vooral Bert en Mieke, wiens wens in vervulling is gegaan.
Ze zullen altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben en ik wens ze veel goeds voor de rest van hun leven.
Ultreia
-
28 November 2009 - 17:37
Trudy:
Welkom thuis Liana,
En nogmaals dankjewel voor al die heerlijke verhalen over deze reis. We gaan zo de deur uit, dus ik zal nu niet aan je foto's beginnen, maar morgen zal ik ze met veel plezier bekijken.
Een dikke knuffel,
Trudy -
29 November 2009 - 21:14
Desiree:
Tjongejonge wat veel foto's!
Ik heb ze allemaal doorgeworsteld;)
En die voeten zagen eruit zeg, na al dat water.
Bedankt voor de supergezellige middag, ben zo blij dat je er weer bent!!
Groetjes Desiree -
02 December 2009 - 17:59
Peter Brunsmann:
Gefeliciteerd Liana,wat een geweldige prestatie.Ik ben er ook geweest,maar dan per schip/bus.Kan ik je voor de volgende keer aanraden -
03 December 2009 - 07:57
Finnie Visser:
Een geweldige prestatie,ik had al van je ouders gehoord dat je de lange tocht zou lopen.En Erik onze oudste had van Johanna Krol{erik z,n mentor van school) gehoord dat je weer thuis was.Ik zal het later allemaal eens goed gaan lezen.
gr. Finnie uit haulerwijk. -
06 December 2009 - 13:25
Bert En Mieke:
heel erg leuk om je laatste verslag te lezen.En de foto's te zien. Ik krijg er spontaan een beetje heimwee van. We zijn druk aan het verven bij Judith en Onno. We hopen dat het deze week af komt.Het is wel erg mooi geworden.Heel veel groetjes uit het brabantse houwdoe.
-
06 Mei 2011 - 09:50
Albert En Meintsje:
Prachtig lianne, krijg er ook zin in, misschien over een paar jaar! Hoe gaat het verder met je? Heb je ook contact met AlbertH momenteel? Hij kan je adviezen wel gebruiken waarschijnlijk. Wat doet ie lekker rustig aan he? Heerlijk...zo een tijdje te kunnen l;even. Wanneer zien we je weer eens bij een tocht? Alle had je wel weer gezien in Noord wolde, hij is er alleen geweest...wordt nog wel eens zelfstandig! nou groetjes, leuk dat we af en toe wat van je lezen op de site. doeiii....Albert (+Gr.van Meintsje)...... -
23 Januari 2012 - 13:03
:
Hoi Liana,
Wat leuk dat je onze ambassadeur André Kuipers een vraag hebt gesteld over het 'aarden' op aarde na terugkomst. We weten nog niet precies wanneer, maar zodra André er tijd voor vrij kan maken gaat hij vijf vragen beantwoorden. Als jij hierbij zit win je een ballonvaart! Via zijn reisdagboek en de wnf.waarbenjij.nu nieuwsbrief houden we je op de hoogte, maar het is dus nog heel even afwachten...
In de tussentijd kun jij ons een klein beetje helpen. We hebben namelijk een speciale WNF ruimte vormgeving gemaakt, waarmee jij kunt laten zien dat je achter het WNF staat. Deze mooie vormgeving kun je heel gemakkelijk instellen voor jouw reisdagboek via de vormgeving wijzigen pagina op waarbenjij.nu. Als zoveel mogelijk reizigers op waarbenjij.nu deze vormgeving instellen vragen we samen weer extra aandacht voor de natuur. Vraag me gerust om hulp als je er niet uitkomt (waarbenjij@wnf.nl).
Heel erg bedankt voor je support!
Groetjes,
Maja Nijessen
Communitymanager wnf.waarbenjij.nu
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley