Eernewoude 5.1.2013

Alde-Feanen-wandeltocht

De eerste Wandeltocht van het jaar begint al “goed”. Ik krijg een sms-je van Desiree dat ze ziek is. Balen, maar het is niet anders.
Het dorp Eernewoude wordt overspoeld door auto’s en dat in de winter. Dachten ze bij te kunnen komen van het watersportseizoen; helaas, vandaag is de Flal hier de baas.
Het is al behoorlijk druk en de 35km mag gelukkig al snel op pad. Daar wordt het wat ruimer van en kan er volop “getút” worden.
De lange stoet wandelaars zet zich in beweging. We gaan langs het water, hoe kan het ook anders in Fryslan. Op het fietspad raak ik wat achterop, Santiago dC is weer eens onderwerp van gesprek.
Als er meer ruimte komt zet ik de sokken erin om de andere troch-rinners in te halen. Na een hoop zweetdruppels en de jas die inmiddels in de tas zit, krijg ik een paar te pakken.
De gang is er dan ook meteen uit, want er staat een pracht van een uitkijktoren. De spieren behoeven een wat andere beweging en we gaan naar boven. Het uitzicht is werkelijk formidabel; de Alde Feanen met daarin de slang van wandelaars. Dit is genieten van de bovenste plank.
De rietsnijder weet niet wat hem overkomt. Dacht hij rustig zijn oogst binnen te halen, moet hij er nu om denken geen wandelaars af te snijden.
Wij hebben intussen de eerste blubber doorstaan en mogen weer verhard lopen.
Bij de wagenrust krijgen we niet alleen de gebruikelijke koffie of bouillon, maar de trouwdag van een stel wandelaars is reden om ons op chocolade en dúmkes te trakteren. Deze traktatie wordt in dank aanvaard.
Verder gaat het naar de “echte” rust. Na ruim 16 km mogen we in Hotel Iesicht genieten van de snert en een stoel om onze voetjes te ontlasten. Dat hebben we ook wel verdiend, want hadden we al wat blubber gehad, het kon nog erger. Toch fijn om hoge schoenen aan te hebben, al zijn ze nu wel van licht- naar donkerbruin verkleurd en de paarse veters zijn ook niet meer te herkennen. Prachtig om na iedere stap de deining van de grond (laagveen) te zien.
We bewonderen het skûtsje van De Veenhoop(?), dat hier in de jachthaven ligt en gaan op weg naar de volgende uitkijktoren. Van grote hoogte moedigen we de 35-ers aan, die ons inhalen, maar ook de 25-ers en i-pad-Hans die ons even eerder de route op zijn tabletje heeft getoond.
Ach, het zou de Flal niet zijn om ons op de gebaande paden te laten lopen. We gaan weer een gras/blubberpad op. Mogen vervolgens, na een heel klein stukje asfalt, nogmaals genieten van een slingergraspad en zelfs over een steiger. Mooi om die wandelaars zigzaggend te zien lopen. Totdat de nestor van de groep tegen de puber roept dat er ook een kortere weg is.
Gevolg is dat de iets minder jonge jeugd dat ook doet. Ze krijgen hiervoor wel toestemming van een 90-jarige wandelaar omdat ze Flal-lid zijn. Gelukkig de medailles zijn veilig gesteld.
We komen nog een picknickbank tegen en hier “denken” we aan Desiree. Als zij erbij geweest was, dan zou dit onze derde rust geweest zijn.
Nog 2km asfalt en we zijn weer bij de finish. Hier “betrappen” we nog een vermoedelijke “ fietsendief” en dan is het tijd voor een feestelijke afsluiting met de versnaperingen van een jarige en een 40 jaar getrouwde.
Het wordt wat “saai” maar het was weer een geweldig bestede zaterdag, met dank aan de routemakers en de andere vrijwilligers.