Egmond 26 en 27 januari 2013
Blijf op de hoogte en volg Liana
27 Januari 2013 | Nederland, Egmond aan Zee
10e PWN Egmond Wandel Marathon
Na een gezellige forumontmoeting vorig jaar in Egmond aan Zee, staat de tocht ook dit jaar weer op het programma.
Op tijd ingeschreven, een kamer geboekt en nu maar afwachten wie er mee gaan.
Door ziekte en gladheid moeten er een aantal afhaken. Het lijkt wel op de titel van een boek van Agatha Christie. En toen waren er nog 3, gelukkig verschijnt er toch nog een 4de wandelaar.
Wij gaan eerst voor de Noordroute, in mijn beleving de zwaarste van de 2.
Het waait verschrikkelijk hard op het strand en we zijn blij dat we de wind in de rug hebben.
Wij menen een goede keus te hebben gemaakt en we hebben medelijden met de zuidlopers. Daar denken we zondag wel anders over en velen met ons.
We waaien met zijn drieën over het strand. Daarna mogen we de beschutting van de duinen in. Ik haal mijn stokken te voorschijn want er komt een forse klim en een pittige afdaling. Maar de organisatie vindt het te link en we mogen er omheen lopen. Jammer van het gemiste uitzicht, maar heel begrijpelijk.
Op naar de picknickbank waar we de inhoud van onze tassen wat lichter maken. De befaamde eierkoeken en glühwein komt uit de tas. Wandelaar NR 4, die later gestart is, heeft ons helaas nog niet ingehaald, dus ze moet dit missen. Ondertussen krijgen we bericht via onze post/sms/bode dat er nog meer glühwein op ons staat te wachten. Nr 4 haalt ons intussen in en we komen gezamenlijk bij de beste verzorgingspost in wandelland. AGS met echtgenote en de nieuwe bolide staan ons al op te wachten. Het weerzien is hartelijk en het warme vocht gaat er prima in.
Met zijn vijven lopen we in de sneeuw door naar Bergen. De bolide volgt ons op voet, maar in dit geval gaat hij niet sneller.
Het lukt niet om een visje te bemachtigen, dus we doen het met chocolademelk.
Hierna moeten we afscheid nemen van onze verzorgers en gaan we het duingebied weer in.
De duinen bieden voldoende beschutting voor de wind, maar het is spekglad en dit zal tot bijna het eind van de route zo zijn (wat ben ik blij met mijn stokken en T met haar antislip onder de schoenen). Ook hier een route wijziging, de trap zit er niet in, maar er moet wel eens een helpende hand uitgestoken worden.
Na de nodige versnaperingen onderweg mogen we voor de laatste klim om van het uitzicht over het dorp te genieten.
We kletsen nog wat na en 2 wandelaars gaan naar huis en 2 wandelaars gaan uit eten.
De volgende dag begint al goed. Ik laat de glühwein overkoken en ben dus genoodzaakt om de vloerbedekking enz. te poetsen. Dat lukt aardig en als ik het aan de eigenaresse meld zegt ze dat de vloerbedekking binnenkort vervangen wordt. Had ik dat maar geweten.
Hierdoor ben ik wel wat later in de sporthal. Vandaag gaan we met zijn drieën op pad. Het weer is niet best; windkracht 7 tegen en regen. De schoenen en sokken zijn hier niet tegen bestand en onze voetjes krijgen dan ook een onvrijwillig voetenbad.
Het blijkt nu wel dat we ongeveer hetzelfde looptempo hebben; de telefoons en camera’s zijn veilig in het plastic opgeborgen.
In De Deining houden we rust, de naam past wel bij het weer en ook bij de afrekening, maar de versnaperingen zijn lekker. Het haardvuur fungeert als droger.
Gelukkig mogen we nu de wind de rug toekeren en terug lopen door de blubber met af en toe nog wat ijs. De stokken komen vandaag ook weer goed van pas.
Ik hoor onderweg dat ze het in Groningen bij de Winter 4daagse ook niet gemakkelijk hebben, dan hebben wij nog mazzel met maar 21 km.
De glühwein wordt op tijd doorgespoeld, want er moet door iedereen nog gereden worden. Op het eind laat de zon zich zelfs nog zien en dan hebben we alle weertypen wel gehad in 2 dagen.
In de sporthal vindt nog een nabespreking plaats en er worden nog een paar wandelaars herkend.
Dan is het tijd om afscheid te nemen en deze wandeling weer bij te schrijven als een gezellig en memorabel weekend.
Volgende afspraak: de derde maandag van juli om 14.00 uur in Nijmegen
Na een gezellige forumontmoeting vorig jaar in Egmond aan Zee, staat de tocht ook dit jaar weer op het programma.
Op tijd ingeschreven, een kamer geboekt en nu maar afwachten wie er mee gaan.
Door ziekte en gladheid moeten er een aantal afhaken. Het lijkt wel op de titel van een boek van Agatha Christie. En toen waren er nog 3, gelukkig verschijnt er toch nog een 4de wandelaar.
Wij gaan eerst voor de Noordroute, in mijn beleving de zwaarste van de 2.
Het waait verschrikkelijk hard op het strand en we zijn blij dat we de wind in de rug hebben.
Wij menen een goede keus te hebben gemaakt en we hebben medelijden met de zuidlopers. Daar denken we zondag wel anders over en velen met ons.
We waaien met zijn drieën over het strand. Daarna mogen we de beschutting van de duinen in. Ik haal mijn stokken te voorschijn want er komt een forse klim en een pittige afdaling. Maar de organisatie vindt het te link en we mogen er omheen lopen. Jammer van het gemiste uitzicht, maar heel begrijpelijk.
Op naar de picknickbank waar we de inhoud van onze tassen wat lichter maken. De befaamde eierkoeken en glühwein komt uit de tas. Wandelaar NR 4, die later gestart is, heeft ons helaas nog niet ingehaald, dus ze moet dit missen. Ondertussen krijgen we bericht via onze post/sms/bode dat er nog meer glühwein op ons staat te wachten. Nr 4 haalt ons intussen in en we komen gezamenlijk bij de beste verzorgingspost in wandelland. AGS met echtgenote en de nieuwe bolide staan ons al op te wachten. Het weerzien is hartelijk en het warme vocht gaat er prima in.
Met zijn vijven lopen we in de sneeuw door naar Bergen. De bolide volgt ons op voet, maar in dit geval gaat hij niet sneller.
Het lukt niet om een visje te bemachtigen, dus we doen het met chocolademelk.
Hierna moeten we afscheid nemen van onze verzorgers en gaan we het duingebied weer in.
De duinen bieden voldoende beschutting voor de wind, maar het is spekglad en dit zal tot bijna het eind van de route zo zijn (wat ben ik blij met mijn stokken en T met haar antislip onder de schoenen). Ook hier een route wijziging, de trap zit er niet in, maar er moet wel eens een helpende hand uitgestoken worden.
Na de nodige versnaperingen onderweg mogen we voor de laatste klim om van het uitzicht over het dorp te genieten.
We kletsen nog wat na en 2 wandelaars gaan naar huis en 2 wandelaars gaan uit eten.
De volgende dag begint al goed. Ik laat de glühwein overkoken en ben dus genoodzaakt om de vloerbedekking enz. te poetsen. Dat lukt aardig en als ik het aan de eigenaresse meld zegt ze dat de vloerbedekking binnenkort vervangen wordt. Had ik dat maar geweten.
Hierdoor ben ik wel wat later in de sporthal. Vandaag gaan we met zijn drieën op pad. Het weer is niet best; windkracht 7 tegen en regen. De schoenen en sokken zijn hier niet tegen bestand en onze voetjes krijgen dan ook een onvrijwillig voetenbad.
Het blijkt nu wel dat we ongeveer hetzelfde looptempo hebben; de telefoons en camera’s zijn veilig in het plastic opgeborgen.
In De Deining houden we rust, de naam past wel bij het weer en ook bij de afrekening, maar de versnaperingen zijn lekker. Het haardvuur fungeert als droger.
Gelukkig mogen we nu de wind de rug toekeren en terug lopen door de blubber met af en toe nog wat ijs. De stokken komen vandaag ook weer goed van pas.
Ik hoor onderweg dat ze het in Groningen bij de Winter 4daagse ook niet gemakkelijk hebben, dan hebben wij nog mazzel met maar 21 km.
De glühwein wordt op tijd doorgespoeld, want er moet door iedereen nog gereden worden. Op het eind laat de zon zich zelfs nog zien en dan hebben we alle weertypen wel gehad in 2 dagen.
In de sporthal vindt nog een nabespreking plaats en er worden nog een paar wandelaars herkend.
Dan is het tijd om afscheid te nemen en deze wandeling weer bij te schrijven als een gezellig en memorabel weekend.
Volgende afspraak: de derde maandag van juli om 14.00 uur in Nijmegen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
