Bakkeveen 18.5.2014

Friese Waterlinie Wandel2daagse
Wat bezielt een mens om op zondagmorgen om 6 uur op te staan en er zijn er zelfs die om 5 uur de wekker horen rammelen.
Zouden dat soms mensen zijn die met het wandelvirus besmet zijn. Het kan bijna niet anders.
Het virus doet ze om 7.00 uur belanden in de bus bij Dundelle in Bakkeveen.
Verstandige mensen liggen nog dan op één oor, dus een koffietje zit er niet in.
Gelukkig is Het Witte Huis in Donkerbroek wel bereidt om wandelaars op te vangen en daar kunnen we onze cafeïnebehoefte bevredigen.
Na deze “injectie” gaan we op pad. We gaan, slingerend door het achterland van Donkerbroek, richting het noorden.
Op de Leidijk, met het zicht op de Duurswoudsterheide, gaan we naar de Schansdijk voor een stukje geschiedenis.
Voor Het Blauwe Bos wacht ons een aangename verrassing. We kunnen het niet goed zien vanuit de verte, maar we gokken op een vogelaar of een schilder.
Niets van dit alles, er staat een dame met een Keltische harp. Ze begint heel rustig te spelen, maar als ze ons enthousiasme bemerkt gaat ze helemaal los.
Ontroert en met kippenvel blijven we hier wel een half uur “hangen”. Op het laatst pakt ze haar gitaar en het “Tuinpad van mijn vader” wordt prachtig vertolkt.
Wij nemen met moeite afscheid om ons pad te vervolgen.
Genietend van het prachtige Blauwe Bos stuiten we op een schaapskudde. We moeten ons door wat bosjes worstelen, maar daarna worden we heel wat wijzer over het reilen en zeilen van een schaapskudde.
Ook hier moeten we afscheid nemen, we zijn wel toe aan een bakje troost. Maar eerst gaan we nog door een ecologische tuin om vervolgens bij Het Bruine Paard in Haulerwijk te genieten van een bakje sop.
De voormalige Rotterdammer in ons gezelschap is er nu wel aan gewend dat friezen soep bedoelen als ze om sop vragen.
Daarna gaan we richting Een-West om de Zwartendijkerschans te bezoeken. Deze schans is of lijkt nog net zo als hij 1672 moet zijn geweest. Er staat zelfs iemand met een musket te zwaaien.
Wij krijgen hier een natje en een droogje. Drie eeuwen geleden kregen ze waarschijnlijk bier (wij niet), want het water was toen niet te drinken.
Met een kortingsbon voor de theatervoorstelling Grensland in Friesepalen gaan we richting Bakkeveen.
De voorstelling gaat over de “strijd” tussen de Groningers en Friezen. Hier kunnen we het bij een volgende wandeltocht wel eens over hebben, als de Grunnigers er ook weer bij zijn.
Over de oude landweer komen we bij Restaurant De Drie Provinciën. Tijd voor een versnapering voordat we het laatste traject over het Mandefield overbruggen.
We lopen over holle wegen, die Hannekemaaiers en Lapkepoepen (vroege Duitse gastarbeiders en Duitse kooplieden), lang geleden gebruikt hebben om thuis te komen.
Met deze temperatuur kunnen we gelukkig het laatste stukje door het bos lopen.
Er zijn nog veel meer wandelaars en fietsers in het bos, iedereen wil er wel op uit met deze temperatuur. Terug bij Dundelle wacht de muziek en dans ons op.
Wij genieten hiervan op het terras en swingen een beetje mee, maar vooral genieten we na van een mooie Wandel2Daagse.