Kollum 19.9.2014

Wandeling Jacobsgenootschap Friesland.

Vandaag zij we uitgenodigd door Jitse en Jaap voor de najaarswandeling.
Het is mistig als ik vertrek, maar niet zo mistig dat ik niet de vele oldtimers en vrachtwagens (zonder oplegger) zie die mij tegemoet komen en op weg zijn naar Appelscha.
Ik denk dat ik aan de late kant ben, maar hoor toch bij de eersten. De een na de ander druppelt binnen. Het is een hartelijk weerzien en een leuke kennismaking met nieuwe gezichten. We krijgen koffie en koek, wachten nog even op de laatsten en gaan dan naar de Maartenskerk. We kijken rond, krijgen hier uitleg en lopen over de graven van de rijke stinkerts.
Dan gaan we naar De Wallen (geen licht te zien) en bewonderen een geboortehuis van een van de pelgrims en het huis van een andere die hier opgegroeid is. Kollum heeft een beschermd stads, sorry, dorpsgezicht. Het heeft een Waag en de allure van een stadje, maar heeft nooit de rechten gekregen. Maar goed ook, anders werd de 11-stedenkuiertocht nog een stuk langer. Het duurt allemaal even voordat we uitgekeken zijn en Kollum verlaten om in het coulisselandschap te gaan wandelen. Op een oude kleurrijke piano, die langs de kant staat, proberen de pianisten in het gezelschap er nog wat muziek uit te krijgen. Helaas.
Noord- Fryslan kaal? Nou vergeet het maar. We gaan door een prachtig natuurgebied. Halverwege nemen we aan een de rand van de grote vijver een pauze. Als iedereen weer zijn natje en droogje weer heeft gehad, zijn we al vrij vlot in Veenklooster voor de lunch. Hier sluit nog een pelgrim aan die vanmorgen niet zo fit was, maar nu goed genoeg is opgeknapt om de laatste kilometers met ons door te brengen. In het theehuis, tussen de schilderijen en serviezen genieten we van soep en broodjes. Tot nog toe lagen we aardig op schema, dat is nu niet meer het geval.
De route wordt een beetje ingekort, zelfs 16 kilometer is te lang voor pelgrims en dat zonder "echte" bepakking. Ach, wat maakt het uit, als het maar gezellig is en dat is het.
Terug in Kollum stappen we in de auto's en rijden naar de Augsbuurt voor Café Saint Jacques. We komen in het Mozes en Aaronskerkje, waar we verrast worden door schalen vol met hapjes en natuurlijk het nodige vocht ontbreekt ook niet.
Ondertussen wordt er een diapresentatie op de muur geprojecteerd. Het lijkt wel een raadspelletje van " oh, waar was dit ook al weer". Er volgt nog een verrassing voor de dames van het regiobestuur. Na een toespraak worden zij verblijdt met een prachtige houten Jakobsschelp met de stempel van het kerkje van Augsbuurt. Het moge duidelijk zijn dat zij zeer content zijn met zo'n uniek exemplaar.
Ook de organisatoren krijgen een cadeautje voor hun inspanningen om ons een mooie tocht te bezorgen. Zij hebben zelfs een credential laten drukken, zodat wij onderweg op stempeljacht kunnen. Een prachtig aandenken aan een leuke pelgrimsdag. Maar zoals dat ook op de camino gaat, je maakt kennis en je neemt afscheid. Wij nemen afscheid van elkaar en gelukkig duurt het niet lang voordat we elkaar weer zien.
Op weg naar huis, kom ik dezelfde oldtimers en vrachtwagens tegen. Ook hun leuke uitje zit er weer op.