Paasloo 5, 6 en 7 september 2015

Waterreijk 3-daagse

Linde Route
Vorig jaar heb ik deze tocht gelopen en dat beviel toen wel goed. Dus dit jaar in de herhaling.
Vanmorgen al op tijd op pad, want er mag om 8 uur gestart worden. Dat wordt natuurlijk iets later vanwege een bakje cafeïne.
De weergoden zijn ons vandaag niet zo goed gezind, dus de regenbroeken gaan direct aan.
De route gaat vandaag langs de Lende, maar eerst moeten we daar zien te komen. Mooie bossen en heidevelden glibberen onder onze wandelschoenen door. Na de eerste rust in De Blesse is het alleen nog maar asfalt. Het is mooi wandelen door de Catspolder, waar we een paar weken terug vanaf de andere kant zijn doorgelopen, en dan 8 kilometer langs de Lende. Het zonnetje laat zich af en toe zien en we kunnen zelfs rusten op een bankje. Maar dan komt Jan de Wind samen met Neptunus om de hoek en de Waterreijk 3-daagse doet zijn naam eer aan.
De regenbroeken doen waarvoor ze gemaakt zijn, maar een jasje van collega wandelaar is minder waterproof. Het water is zelfs in een metalen koker gedrongen, tja die inhoud kan grotendeels weg. Wat overigens helemaal niet erg is.
Na genoten te hebben van een lekker soepje bij de Driewegsluis lopen we naar Oldemarkt. Hier is het radiomuseum open en lopen we naar binnen om al dat moois te bewonderen. Dan is het nog een paar kilometer in de miezerregen naar de finish en dag 1 zit erop.

Weerribben Route
Vastbesloten om niet weer op dezelfde parkeerplaats te gaan staan als gisteren, blijkt dat de organisatie er ook zo over denkt. De slipbaan is gesloten en we mogen de auto verhard parkeren. Bovendien is het ook nog vlak bij de ingang, dat scheelt weer een paar kilometer lopen.
Na de gebruikelijke cafeïne gaan we weer met 3 op pad, wel in een andere samenstelling.
We lopen tussen de maisvelden en door de rietlanden. Lekker zacht aan de voetjes en met het vocht op het pad valt het mee. Na een aantal kilometers langs het water gelopen te hebben, zijn we al in Ossenzijl. Deze keer geen rust bij SBB, maar bij camping de Kluft.
De regenbroek gaat uit, want echt hard regenen, zal het vandaag niet doen. Wel gaan de jas of de cape aan en uit.
We lopen weer over een prachtig natuurpad, deze keer wel met een hoog vochtgehalte, maar onze schoenen houden zich kranig en met redelijk droge voeten bereiken we het asfalt. Het asfalt moeten we echter weer af om het Laarzenpad te lopen. Op het informatiebord staat dat dit een zwaar pad is om te lopen. We overwegen om een HB-tje te doen, maar volgen toch maar de officiële route. Het pad blijkt helemaal niet zwaar te zijn. Bij de natte gedeelten lopen we over planken en het aller natste gedeelte doen we met een pontje. We mogen zelf voor veerman/vrouw spelen.
Kalenberg is altijd een mooie rustlocatie. Met het zicht op de preekstoel genieten we van een soepje.
Dan is het maar 2 aanwijzigingen naar de volgende rust 4 kilometer verder. We zwaaien uitbundig naar de bootjesmensen en in Wetering wordt de inwendige mens versterkt.
Alweer gaan we met een bootje naar de overkant, dit keer met een echte veerman. Betalen hoeft niet. We beklimmen de Twitterhut en zien we uit over de nieuwe natuurpolder met daarin een zwaluwenmuur met gedicht. We lopen door het Woldlake, zonder een bankje. Dat wordt dan maar in het gras een korte rust te houden.
Een stukje natuur is uit de route gehaald, dat zal wel te nat zijn geweest. We mogen de rest van de tocht over asfalt.
Over de brug dan eindelijk een bekende picknicktafel. Dit wordt de Deesbank. Op de laatste paar kilometer komen we nog 2 bankjes tegen, maar die slaan we over. Genoeg gerust, op naar de finish.
Hier staan nog wat kramen, waar we onze portemonnee trekken en na het afmelden stappen we direct in de auto. Er roepen “verplichtingen”.

Stuwwallen Route
Vanmorgen vroeg een telefoontje, wandelmaatje kan helaas niet aanwezig zijn vandaag. Vandaag rij ik “binnendoor” en kom vroeg bij de start. Na een bakje zijn we 8.05 uur al op pad. Vandaag is de “berg” route. De heuveltjes zijn ontstaan in de laatste ijstijd. We lopen tussen de weilanden en langs het water. De glooiingen maken er een mooi landschap van. 100 meter voor de rust alweer een miezerbuitje. Tussen de honderden thee- en koffiepotten bij Thijenkaampe, genieten wij van koffie en stoet. Na een poosje moeten we toch opstaan, want het wordt aardig druk. Het is nog niet droog, maar het zijn de laatste spetters die we op ons hoofd krijgen.
In de verte de kerktoren van Steenwijk en de enorme watertoren van Tuk is ons baken. We zien dat Tuk (Karrespoor) geen zelfstandige plaats meer is, maar opgeslokt is door buurman Steenwijk. Wij steken de spoorlijn over, doen een sprintje, want de lichten gaan aan. We lopen onder de snelweg door naar het Tuk’s Theehuis. Daar is het tijd voor heerlijke thee ( er gaat wat mee in de tas) en een lekkere kop bospaddenstoelensoep. De hond zoekt nog altijd “slachtoffers” die de tennisbal willen weggooien.
Een maand geleden zaten we hier ook op een zaterdag met een eigen tocht. De Woldberg is een prachtig wandel- en fietsgebied. Wij gaan er helaas maar een klein stukje over. Nou ja, dan hadden we maar 40km moeten lopen.
In het buurtschap De Pol is het alweer tijd voor een rust, op alweer een bijzondere locatie. B&B Het Oranjestipje met een heerlijke tuin. In de tuin is ook een kaarsenatelier gevestigd en tja nu wordt de tas toch wat zwaarder.
Door Willemsoord, Marijenkamp, langs boswallen en over zandpaden bereiken we Paasloo. We werpen een blik in de kerk, brengen een groet aan J.C.Bloem en dan zit deze 3-daagse er helaas weer op.
Er is weer een marktje en binnen is er ook deze dag een koor dat de stemming erin brengt. Jammer dat ik nog moet rijden, want ze hebben hier een voortreffelijke bierkaart. Zouden er daarom zo veel Belgen zijn.
Wij vullen een evaluatieformulier in en krijgen als dank een mooie pen. De button mag op de zomerhoed.
Hopelijk hebben ze volgend jaar een embleem.