Bakkeveen 14.5.2016
Blijf op de hoogte en volg Liana
14 Mei 2016 | Nederland, Bakkeveen
3 Provinciën Wandeltocht
Mooi dichtbij vandaag, maar geen weer om op de fiets te gaan.
De drukte valt mee en als iedereen gearriveerd is gaan we op pad.
Allereerst een stuk over het Mandefjild, daarna via een bos en een weiland naar de eerste rust. We besluiten om hier door te lopen.
Slingerend door de weilanden en over weggetjes, steken we de provinciale weg over en belanden weer in het weiland.
Dit loopt niet echt fijn, ik hou niet van weilanden, en tot overmaat van ramp moeten we ook nog jongleren door een paar sloten.
Gelukkig steken er velen de helpende hand uit. Hopelijk komen er niet meer weilanden, want dan moet Google Maps maar
uitkomst bieden.
We rusten bij de school in Een. De rand van de zandbak heeft nog een plaatsje over.
Dan gaan we het dorp uit voor de lus van de 40 km.
Langs de gasopslag in Langelo en dan naar de rust bij de voetbalvereniging in Norg.
Binnen is het bloedje heet, maar buiten is er plaats op de picknickbank. Het dreigt nat te worden, maar deze keer worden we gespaard.
Op weg terug naar Een vliegen de hagelstenen ons om de oren.
Het is vreemd weer vandaag. We schatten dat we wel 10x de poncho om en af hebben gedaan. Gelukkig duren de buien maar een paar minuten. Als de zon zich laat zien, is het zelfs warm.
Na nogmaals de rand van de zandbank getest te hebben, gaan we naar Amerika.
Hier lekker, op een normale stoel, in het zonnetje gezeten.
De schoenen gaan weer aan en we gaan weer op pad. De groep raakt nu wat uit elkaar. Tja, 10 stuks houdt je ook moeilijk bij elkaar.
In een boerenschuur vind ik beschutting om de poncho weer eens aan te trekken.
De schaapjes liggen dicht tegen elkaar aan en lekker droog.
We worden weer een knollenveld ingestuurd, hier wel een normale plank over de sloot.
Tja, lekker lopen is het niet, want de grond is nog keihard van de droogte van de afgelopen weken.
Een man die door deze ondergrond behoorlijk last van de rug krijgt, besluit bij de laatste rustpost het voor gezien te houden.
Ach, met 37,50km in de pocket moet de Slachte wel lukken.
Zijn dochter en wij doen de laatste etappe over het Mandefjild. Een prachtig natuurgebied, met een historische holle weg.
We gaan over bospaden, door rul zand en af en toe een klein klimmetje. Hier loopt het prima.
Dan ineens zijn we bij de finish en kan de laatste en langste pauze starten.
De euro korting voor bondsleden, die op de site wordt vermeld, haal ik maar niet meer op. Het Rode Kruis zal er blij mee zijn.
http://myalbum.com/LianaZuidema
Mooi dichtbij vandaag, maar geen weer om op de fiets te gaan.
De drukte valt mee en als iedereen gearriveerd is gaan we op pad.
Allereerst een stuk over het Mandefjild, daarna via een bos en een weiland naar de eerste rust. We besluiten om hier door te lopen.
Slingerend door de weilanden en over weggetjes, steken we de provinciale weg over en belanden weer in het weiland.
Dit loopt niet echt fijn, ik hou niet van weilanden, en tot overmaat van ramp moeten we ook nog jongleren door een paar sloten.
Gelukkig steken er velen de helpende hand uit. Hopelijk komen er niet meer weilanden, want dan moet Google Maps maar
uitkomst bieden.
We rusten bij de school in Een. De rand van de zandbak heeft nog een plaatsje over.
Dan gaan we het dorp uit voor de lus van de 40 km.
Langs de gasopslag in Langelo en dan naar de rust bij de voetbalvereniging in Norg.
Binnen is het bloedje heet, maar buiten is er plaats op de picknickbank. Het dreigt nat te worden, maar deze keer worden we gespaard.
Op weg terug naar Een vliegen de hagelstenen ons om de oren.
Het is vreemd weer vandaag. We schatten dat we wel 10x de poncho om en af hebben gedaan. Gelukkig duren de buien maar een paar minuten. Als de zon zich laat zien, is het zelfs warm.
Na nogmaals de rand van de zandbank getest te hebben, gaan we naar Amerika.
Hier lekker, op een normale stoel, in het zonnetje gezeten.
De schoenen gaan weer aan en we gaan weer op pad. De groep raakt nu wat uit elkaar. Tja, 10 stuks houdt je ook moeilijk bij elkaar.
In een boerenschuur vind ik beschutting om de poncho weer eens aan te trekken.
De schaapjes liggen dicht tegen elkaar aan en lekker droog.
We worden weer een knollenveld ingestuurd, hier wel een normale plank over de sloot.
Tja, lekker lopen is het niet, want de grond is nog keihard van de droogte van de afgelopen weken.
Een man die door deze ondergrond behoorlijk last van de rug krijgt, besluit bij de laatste rustpost het voor gezien te houden.
Ach, met 37,50km in de pocket moet de Slachte wel lukken.
Zijn dochter en wij doen de laatste etappe over het Mandefjild. Een prachtig natuurgebied, met een historische holle weg.
We gaan over bospaden, door rul zand en af en toe een klein klimmetje. Hier loopt het prima.
Dan ineens zijn we bij de finish en kan de laatste en langste pauze starten.
De euro korting voor bondsleden, die op de site wordt vermeld, haal ik maar niet meer op. Het Rode Kruis zal er blij mee zijn.
http://myalbum.com/LianaZuidema
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
