De Noorder Rondtochten 2017

Dag 1: Groningen/Appingedam 26.1.2017

Vroeg op en met de auto naar de P&R in Hoogkerk.
De bus rijdt voor mijn neus weg, maar 3 minuten later komt de volgende.
10 minuten later stap ik bij het station in Groningen uit. Als ik naar de startlocatie loop wordt ik ingehaald door een paar bekenden. Met 2 daarvan zal ik de rest de van dag optrekken.
Het is nog rustig, we moeten nog een half uur wachten voor we op pad mogen. Steeds meer wandelaars komen binnen en het socializen kan beginnen. Na een toespraak van Mister Groningen, Peter Velthuis, mogen we op pad. Later realiseren we ons dat het Groninger volkslied niet gezongen is.
We lopen de stad uit, maar mogen een stempel halen bij de Toyota garage. De koffie slaan we over, te vroeg, maar het formuliertje voor een gratis ritje nemen we mee.
Dan gaat het langs een kanaal, kilometers lang. Sommigen vinden dat saai, maar de zon, die als grote rode bol tevoorschijn komt is prachtig. De vergezichten over het weidse Land en de oostenwind geven het toch winters tintje. Ik ben wel blij dat de paden en wegen schoon zijn.
Bij het gemaal worden we verwend met kwast, lekker warm en niet al te zoet. De muts van het waterschap Hunze en Aa’s mogen we meenemen, ook lekker warm.
Even later een stempelpost bij de IJzeren Klap, die een klap gehad heeft, want de steunen staan tegen de zijgevel, wij zijn in aardbevingsland.
Genoten van koffie en cake gaan we weer op pad. In Schaaphok slaan we af en weer lopen we langs een prachtig kanaal. Kletsendeweg zijn we zo bij de volgende rust. Het Tolhuis. Hier wordt het al wat drukker en komen meer bekenden tevoorschijn. De koffie met? en koek wordt verorberd en er sluiten zich nog 2 heren bij ons aan. Vandaag ben ik Mevrouw Sjeik.
Was het mooi rechtdoor en lopen op strakke betonpaden, dat is nu gebeurd. We gaan rond het Schildmeer. De grond is hard, was dat niet het geval, was het blubberen geblazen. Zwarte modder en wit zand, ze hebben hier keus in Groningen. Mooi is het wel.
Even later mogen we weer op de schone weg en komen aan bij de Steendam. Lekkere snert, kwast en glühwein met uitzicht op het meer, wat wil een mens nog meer.
Nog 7,5 kilometer te gaan. Het tempo zit er goed in, maar het is dan ook heerlijk wandelweer. Appingedam komt al gauw in zicht en opeens is daar de finish, jammer het zit er weer op voor vandaag. We krijgen nog een traktatie, mosterdsoep en een broodje.
Dan gaat het naar het station. Het is een drukte van belang. De drukste rit van vandaag, volgens de machinist. Het Gronings volkslied weerklinkt, tja dat hoort er toch bij, en we stappen met zijn allen in. Er is gelukkig plaats voor iedereen en wij zitten heel bescheiden in de eerste klas of is het de eerste coupe nummer 1.
In Groningen scheiden onze wegen, 2 gaan met de auto naar huis, 2 met de bus en daarna met de auto en 1 mag nog een stukje treinen en dan op de fiets.
Morgen mogen we weer genieten van het Groningse land.

Dag 2 Appingedam/Uithuizen 27.1.2017
Vandaag iets eerder op pad, want er moet verder gereisd worden.
Het lukt om op tijd de trein te pakken en wandelmaatje zit er al in.
In Appingedam gaan we stempelen en direct door. De stad uit langs het water naar Wirdum en dan Garrelsweer. Benieuwt hoe ze ons daar deze keer verrassen. We kunnen ons warmen bij nogal wat vuurkorven in Garrels-Partenkirchen.
Het innerlijk wordt verwarmd in het dorpshuis, waar we geen stempel, maar een mooie sticker krijgen.
Verder gaat het door Winneweer en Ten Post, waar een koek en zopie tent is. Wij slaan deze over en ook die bij de kerk in Lellens. Wat we niet overslaan is de lekkere koffie van de tuktukman. We zoeken beschutting in de paardenkar en dan kun we fris weer verder.
Dan is het al weer pauze in Stedum. Door een foto van de survivalbaan te appen, is mijn telefoon leeg. Een dag niet bereikbaar, dat is lang geleden. Bij de ijsclub is het koffie met. Het Rode Kruis mag ook aan het werk met blarenprikken.
Wie er ook werken in Stedum zijn de slopers. Het is tenslotte aardbevingsgebied en de kerk heeft er ook van langs gekregen. Tja, zo krijg je wel werkgelegenheid in het Noorden.
Wij gaan verder richting Middelstum. In oktober hebben we hier nog een tocht gelopen en toen was het ook al prachtig weer. Voor Middelstum draaien we af naar Fraamklap om een stempel te halen bij café Tuitman, de snert gaat er goed in.
De liefhebbers van de Fryske Dûmkes die ik al 2 dagen meesleep, zijn nog te ver achter ons. We lopen door naar Kantens.
In Kantens is het tijd voor chocolademelk met slagroom. De schoenen gaan even uit. De voeten zijn erg warm, bovendien zijn de zolen wat bijgesteld en daar moeten de onderdanen nog een beetje aan wennen.
Nog 7,5 km. Prachtig langs het water over een mooi fietspad. De toren en silo's van Uithuizen zijn in de verte te zien. De koek en zopie slaan we over, in Doodstil is het ook erg stil. Maar de versnapering bij de binnenkomst in Uithuizen kunnen we niet weerstaan. We moeten nog een stukje door het dorp. Op een gegeven moment herkennen we het e.e.a. Van de Tocht om de Noord. Wat Klonk daar het Gronings Volklied geweldig en met de zegen van de bisschop mochten we toen op pad. Ook het gebouw van de finish is bekend voor ons. We krijgen nog een traktatie en een versnapering. Dan is het tijd om de trein op te zoeken. Het is niet zo druk als gisteren met wandelaars, maar het wordt een gezellig ritje. In Stad Groningen scheiden onze wegen. Morgen zien we elkaar weer.

Dag 3 Uithuizen/Winsum 28.1.2017
Het openbaar vervoer is vandaag niet zo uitgebreid als door de week, dus de auto moet vandaag iets verder rijden. Nu lijkt het een eind naar het noorden van Groningen, maar een uur rijden en je bent in Uithuizen.
In de startlocatie zitten al bekenden. Na een bakje gaan we op pad. De Fryske dúmkes die de Egmondgangers gemist hebben, gaan al 2 dagen mee op pad. Ook vandaag zijn de liefhebbers er nog niet.
Bij het verlaten van Uithuizen krijgen we een krentenbol, die gaat er altijd wel in. We lopen weer door Doodstil en gaan weer langs het fietspad. Het ijs in het kanaal ziet er schitterend uit, helaas is het niet betrouwbaar.
In Rottum lopen we door, maar de tuktukman heeft vandaag de bankjes buiten staan, dus een heerlijk bakje gaat er wel in.
Verder gaat het tussen de weilanden door. Het wordt steeds warmer en sjalen en mutsen kunnen in de tas. In Warffum worden we verwelkomd door een dweilorkest en er zijn nogal wat versieringen. Leuk gedaan en gezellig zo vroeg in de ochtend. Gezellig is het ook in het café, waar we pauzeren voor een bakje met.
Als we vertrekken komen de Dúmkesliefhebbers eraan. Ik kan nog net ontsnappen en wandel verder naar Onderdendam.
Hier trekt een collega wandelaar haar sokken uit en er blijkt een mooie blaar onder te zitten. De EHBO wordt gebelt en die zijn blij dat ze wat te doen hebben. Eerst wordt er in alle gekkigheid nog een foto gemaakt. Deze zet ik met een lachende smily op Facebook. Tja, die smily zien de meesten niet en ze gaan er heel serieus op in. Volgende keer maar een hele rij erbij zetten, dan zien ze het misschien.
Inmiddels zijn de Dúmkesliefhebbers ook gearriveerd. Bijna 3 dagen en 87km zijn ze er naar op jacht geweest en nu mogen ze ervan genieten. Wat ze ook volop doen, de zak gaat bijna leeg.
Ik sluit me bij de dames aan voor het laatste traject. We verlaten Onderdendam met een ouderwets Gronings drankje, Fladderak.
Winsum komt in zicht. De dames komen vlak langs hun slaapadresje.
We worden nog een blokje door Winsum gestuurd, leuk plaatsje, maar we verlangen naar de finish. Hier is een tafeltje snel gevonden. De traktatie gaat er gretig in. Dan is het tijd om de trein naar Uithuizen te pakken. Prima geregeld met Arriva, dat we iedere dag zo mogen instappen.
Morgen alweer de laatste dag, maar wel met de langste afstand.

Dag 4 Winsum/Winsum 29.1.2017
Het openbaar vervoer op zondagmorgen slaapt uit, zoals bijna iedereen. Enkel een paar honderd zotte wandelaars komen vroeg uit de veren om te gaan genieten van het Groninger land.
Vanmorgen wordt er gecontroleerd bij de start, anders gaat de hele groep natuurlijk in één keer.
We lopen direct al verkeerd, maar van die paar extra treden van de brug hebben nu nog geen last.
Het loopt heerlijk. In Mensingeweer is het tijd voor een plaspauze, de koffie slaan we over. Vrij snel zijn we in Wehe den Hoorn en halen hier een stempel. Het begint een beetje te druppen, maar dat is van korte duur. We besluiten om te rusten op 11km. Helaas is die rust buiten en Jan de Wind heeft geen vrije zondag. Dan maar door naar Ulrum, zo ver is dat nou ook weer niet. Wel krijgen we heerlijk gras/blubberpad, waar geen eind aan lijkt te komen, onder onze schoenen door. De chocolademelk-met smaakt dan ook heerlijk in de manege in Ulrum. Het is een klein uurtje lopen naar de volgende rust in Zoutkamp. Het spettert weer een beetje, maar niet genoeg om in de regenkleding te gaan.
In Zoutkamp is het een drukte van belang bij de rust. De vis vindt gretig aftrek. Hier sluiten de laatstarters zich bij ons aan. Gezessen vangen we de terugroute aan. Eerst komt het mooie witte kerkje van Niekerk in zicht.
Weer krijgen we dat glibberige pad voor de kiezen. Gelukkig weten we nu hoe lang het is, dus het is wat minder zwaar.
Bij de brug blijven een paar staan kletsen. Wij lopen door, want zij hebben een hoger tempo. Ze halen ons niet in en bij Waddenfun nemen we weer pauze en chocolademelk met slagroom-met. Nog 10 km te gaan. Het animo wordt wat minder, maar met wat gepraat, gezang en nog 1 stoelrust wordt er bij het bord van Winsum een juichkreet geslaakt.
De finish is dan snel bereikt. Ons wacht een prachtige medaille en een heerlijk stamppotbuffet. We laten ons het allemaal goed smaken. We zijn blij dat het afgelopen is. Het was af en toe best pittig, maar we zijn nog veel blijer dat we het gedaan hebben. Het was de moeite waard.
Peter Velthuis en medewerkers heel hartelijk bedankt dat jullie ons de mogelijkheid gegeven hebben om zo van het Groninger Land te kunnen genieten. De spreuk Er gaat niets boven Groningen klopt helemaal.



Fotolink: http://myalbum.com/LianaZuidema