Lauwersoog 4.3.2017

FLAL Lauwersmeer Wandeltocht
Voor zessen met een volgeladen auto op pad. Deze keer gaat er zelfs een fiets mee. In Drachten stapt een medebestuurslid in en tegen zevenen kunnen we in Lauwersoog uitladen. De eerste wandelaar is er ook al en die mag een beetje helpen.
In het begin is het nog rustig. De 60km lopers gaan op pad na een toespraakje van de voorzitter. Daarna loopt het storm. 630 wandelaars gaan op pad. Ik ben de laatste die om 10 uur vertrekt, de pijlenplukkers achterna. Ik heb de route al voorgelopen, dus pijlen en routebeschrijving zijn niet nodig. Deze keer neem ik een kijkje in de vogelkijkhut en ik maak een praatje met Belgische vogelaars. In de verte zie ik de wandelaars door het land lopen. De Groningse klei wacht. Een paar weken terug was die nog hard bevroren, nu is het zo zacht als boter. Door de regen van de afgelopen dagen lijkt het wel op wadlopen. De schoenen zuigen vast en een verkeerde stap geeft een stortvloed over de schoenrand. Gelukkig is het niet zo'n lang stuk, dus verstand op nul en blik op oneindig. Op het eind van het pad begint het te miezeren, maar de rust is nabij. Genietend van een kopje koffie en een praatje met wat wandelaars, komt er een boer binnen. Het blijkt dat er wandelaars door het pas ingezaaide land zijn gaan lopen. Oei, foute boel dat kan natuurlijk niet. Ik krijg het telefoonnummer van de eigenaar en zal hem na afloop bellen.
Weer zijn de pijlenplukkers al op pad. Deze keer haal ik ze op het oefenterrein van defensie in. Ook een aantal wandelaars. Een van hen is op het modderpad onderuit gegaan en dat is te zien. Ik hoor dat er ook nog een man gevallen is, waarvan de schoen in de modder bleef steken. Gelukkig allemaal niets ernstigs. Ik hoor nu ook dat er wandelaars waren die wel 20 meter van het pad het land zijn ingegaan, misschien wel begrijpelijk, maar ik wordt er niet vrolijker van. Het land is wel de boer zijn broodwinning. Het laatste stukje gaat door het bos. Hier treffen we een wandelaar op een bankje. Tja, je bent 80 plus en dan hoef je niet meer zo op je lichaam te letten. Zeker niet na een kleine operatie, dan kun je een rust overslaan. We dwingen hem om te drinken. Het doosje met kaas en worst komt tevoorschijn en ook hier moet hij wat van nemen. De andere wandelaars vinden dit ook lekker. We nemen de wandelaar met ons mee. Het laatste stuk tussen ons in. Het tempo is erg laag, maar uiteindelijk zijn we terug bij de startlocatie met de rode lantaarn. Het rode kruis komt even bij hem kijken, maar na een tijdje knapt hij gelukkig toch weer op en het wordt nog een gezellige nazit.
Even later bel ik de boer om e.e.a. te bespreken. Hopelijk hersteld het land zich en heeft hij geen nadelige gevolgen van de wandeling. We wachten het maar af. (later zie ik foto’s en dit zal nog wel een staartje krijgen).
Ondertussen mag ik weer plaats nemen aan de inschrijftafel om de terugkerende wandelaars te begroeten. Om goed 7 uur is de auto weer volgeladen en kan de thuisreis beginnen.

Fotolink: http://myalbum.com/LianaZuidema