Oldeberkoop 21.8.2013
Blijf op de hoogte en volg Liana
21 Augustus 2013 | Nederland, Oldeberkoop
Friese Waterlinie Week
Na gisteren gewandeld te hebben, krijg ik manlief zover om vandaag de fietstocht te ondernemen.
We gooien de fietsen op de auto, want anders wordt de afstand wel erg lang voor 1 dag.
Voor het fietsen is meer belangstelling dan voor het wandelen. Bijna 40 personen zijn vandaag van de partij. Wie ook van de partij is, is Omrop Fryslan. Ze zullen ons een gedeelte van de dag volgen. De uitzending is pas in maart volgend jaar, maar even in de agenda noteren, want tegen die tijd is het waarschijnlijk al weer vergeten.
We fietsen naar en langs de Tjonger (Kuunder op zijn Stellingwerfs) naar Sluis 1. Hier krijgen we koffie en een verhaal van Karst Berkenbosch gepresenteerd.
Dan staat het beeld van de flaeijelwerker in Nieuwehorne op het programma. Ook hier krijgen we een stukje historie mee.
Er wordt nog een zadel goed vastgezet en dan zijn we in Katlijk bij het beeld van de Raaptepper (koolraapoogster).
Hier wordt door een collega fietster gevraagd of ik Liana Hanenburg ben. We hadden net een stukje samen opgefietst en ik had verteld dat ik in Oosterwolde woonde. Zij had iets bekends gezien. Knap hoor na 40 jaar, ze was mijn leidster op het pensionaat waar ik 4 jaar vertoefd heb. Tja, en dan komen de herinneringen boven en wordt er heel wat afgekletst.
In Mildam wordt dit geklets onderbroken door een mooi verhaal van Karst Berkenbosch, maar daarna zijn we zo bij de Blesseschans.
Hier krijgen we weer een lekkere lunch voorgeschoteld door Hotel Lunia.
Dan volgt het mooiste stuk van de route; het fietspad langs De Lende.
Maar hier slaat het “noodlot” toe. Eén van de fietsers krijgt een lekke band. De groep fietst toch maar door, maar de band is zo geplakt. We trappen wel even goed door, dan zijn we zo weer bij. Denken we, maar helaas na een paar honderd meter heeft de band er weer genoeg van. Wat nu? Manlief van slachtoffer fietst met de fiets aan zijn hand over het smalle pad en de smalle bruggetjes verder en het slachtoffer gaat bij de schoolmeester achterop.
Bij de Kontermansbrug wordt besloten de fiets achter te laten bij de ijsboer. De schoolmeester kent de ijsboer en regelt dat het slachtoffer de fiets van de vrouw van de ijsboer mee mag nemen. Geweldig toch.
Via een sluiproute komen we bij een oud sluisje en wachten de meute op. Dat duurt nog even, want er is nog een slachtoffer met een lekke band. Deze heeft minder geluk en wordt “achtergelaten”.
Na een paar kilometer komen we bij een oude meerpaal en dan gaat het op naar de Bekhofschans.
Een paar van ons zijn er gisteren al geweest en zoveel valt er niet te zien. De boel is behoorlijk begroeid, een flinke snoeibeurt zou hier wel op zijn plaats zijn.
Wij fietsen rechtdoor naar het terras van Hotel Lunia en wachten daar de meute op voor de eindrust en de napraat.
Na gisteren gewandeld te hebben, krijg ik manlief zover om vandaag de fietstocht te ondernemen.
We gooien de fietsen op de auto, want anders wordt de afstand wel erg lang voor 1 dag.
Voor het fietsen is meer belangstelling dan voor het wandelen. Bijna 40 personen zijn vandaag van de partij. Wie ook van de partij is, is Omrop Fryslan. Ze zullen ons een gedeelte van de dag volgen. De uitzending is pas in maart volgend jaar, maar even in de agenda noteren, want tegen die tijd is het waarschijnlijk al weer vergeten.
We fietsen naar en langs de Tjonger (Kuunder op zijn Stellingwerfs) naar Sluis 1. Hier krijgen we koffie en een verhaal van Karst Berkenbosch gepresenteerd.
Dan staat het beeld van de flaeijelwerker in Nieuwehorne op het programma. Ook hier krijgen we een stukje historie mee.
Er wordt nog een zadel goed vastgezet en dan zijn we in Katlijk bij het beeld van de Raaptepper (koolraapoogster).
Hier wordt door een collega fietster gevraagd of ik Liana Hanenburg ben. We hadden net een stukje samen opgefietst en ik had verteld dat ik in Oosterwolde woonde. Zij had iets bekends gezien. Knap hoor na 40 jaar, ze was mijn leidster op het pensionaat waar ik 4 jaar vertoefd heb. Tja, en dan komen de herinneringen boven en wordt er heel wat afgekletst.
In Mildam wordt dit geklets onderbroken door een mooi verhaal van Karst Berkenbosch, maar daarna zijn we zo bij de Blesseschans.
Hier krijgen we weer een lekkere lunch voorgeschoteld door Hotel Lunia.
Dan volgt het mooiste stuk van de route; het fietspad langs De Lende.
Maar hier slaat het “noodlot” toe. Eén van de fietsers krijgt een lekke band. De groep fietst toch maar door, maar de band is zo geplakt. We trappen wel even goed door, dan zijn we zo weer bij. Denken we, maar helaas na een paar honderd meter heeft de band er weer genoeg van. Wat nu? Manlief van slachtoffer fietst met de fiets aan zijn hand over het smalle pad en de smalle bruggetjes verder en het slachtoffer gaat bij de schoolmeester achterop.
Bij de Kontermansbrug wordt besloten de fiets achter te laten bij de ijsboer. De schoolmeester kent de ijsboer en regelt dat het slachtoffer de fiets van de vrouw van de ijsboer mee mag nemen. Geweldig toch.
Via een sluiproute komen we bij een oud sluisje en wachten de meute op. Dat duurt nog even, want er is nog een slachtoffer met een lekke band. Deze heeft minder geluk en wordt “achtergelaten”.
Na een paar kilometer komen we bij een oude meerpaal en dan gaat het op naar de Bekhofschans.
Een paar van ons zijn er gisteren al geweest en zoveel valt er niet te zien. De boel is behoorlijk begroeid, een flinke snoeibeurt zou hier wel op zijn plaats zijn.
Wij fietsen rechtdoor naar het terras van Hotel Lunia en wachten daar de meute op voor de eindrust en de napraat.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
