Egmond aan Zee 24 en 25 januari 2015

12e Wandelmarathon

Voor mij zal dit de 6e keer worden. Net 2 dagen terug uit de tropen gaat het in de mist en 40 graden verschil in temperatuur, op pad naar de andere kant van de Afsluitdijk.
Gelukkig is het aan de andere kant aardig helderder. Ik ga eerst naar Egmond Binnen, naar de Abdijwinkel. Waar ik op naar zoek ben is er helaas niet, maar ik ga niet met lege handen weg.
Tegen vijfen meld ik mij bij de Roompot, waar al een paar wandelmaatjes aanwezig zijn.
Ik mag geen privékamer er schijnt nog een luidruchtiger persoon te komen. Dat wordt nog wat vannacht.
Als iedereen er is gaan we buurten. We nemen wat materiaal op sleeptouw en gaan genieten van de maaltijd door één van de wandelaars met liefde bereid.
Het is leuk om elkaar weer te zien en met een nieuw gezicht kennis te maken. We kennen elkaar via internet, namelijk het www.Walkers4Wakersforum.nl . We hebben dus een date voor dit weekend.
Na het goede genoten te hebben, gaan het materiaal en wij weer in het juiste huisje. Nog een slaapmutsje en dan gaan we onder de wol. ‘s Nachts hoor ik een vreemd geluid. Ik denk aan vliegtuigen, maar daarvoor duurt het te lang. Ik denk dat het de regen is geweest die op het dak van het chalet een vreemd geluid geeft of zou het toch iets anders zijn geweest?
Het geluidsniveau valt verder ’s nachts mee en niemand hoeft elders te slapen.
’s Morgens staat er een heerlijk ontbijtje klaar. Ook al weer met liefde klaargezet, maar niet door een wandelaar. Er is namelijk ook aanhang mee.
Op het terras blijkt het glad te zijn, dus de ijzers gaan onder. Bij de sporthal kunnen ze de tas in, want het mooie weer begint.
Nadat de rest present is gaan we met een groepje van een dozijn op pad. Nummer 13 kan niet komen want er rijden geen treinen, balen natuurlijk.
Op het strand is er een pittige wind die het linker oor goed doorblaast. Ondertussen krijgen we berichtjes binnen vanuit de rest van het land. Overal ligt sneeuw en het openbare leven ligt deze morgen plat. Wat treffen wij het met het weer.
Wij genieten van de rusten met versnaperingen. We krijgen koffie van de organisatie en de eierkoeken komen uit de tas.
In het bos vinden we een bankje. Eerst moeten er nog wel 2 wandelaars een estafettesprint houden om de voorste wandelaar terug te halen en dan kan er eindelijk gewicht uit de tas. Tijd voor gluhwein en chocolademelk voor de jongste. Fryske dúmkes en als toetje een kersenbonbon voor iedereen.
In Bergen aan Zee gaan de voetjes van de vloer om ze vervolgens te laten landen voor de lunch.
Ze kunnen lang rusten, maar het eten is prima. Nog tijd genoeg voor de laatste 8km en we spreken af om de volgende rust over te slaan. Maar zoals dat gaat, gaat het altijd anders dan gedacht. Een wandelaar wil nu wel eens met wat minder gewicht lopen en er komt een mooi bruin kruikje uit de tas. De glazen worden gevuld, er wordt geklonken en gezongen. Goed doorgesmeerd aanvaarden we de laatste loodjes.
Na een pittige klim ligt daar ineens de sporthal aan onze voeten. Na de afdaling zit deze mooie wandeling er al weer op. Maar de dag is nog niet om. We gaan het dorp in en de aanhang en de verlate treinreizigers voegen zich bij ons om gezamenlijk van een heerlijke maaltijd te genieten.
Daarna moeten we helaas afscheid van een paar wandelaars nemen, zij die maar 1 dag meelopen.
Terug in de Roompot gaan de voetjes op de tafel en even later in bed.
Na een prima nachtrust met weinig lawaai, schuiven we aan voor het ontbijt met een prima gekookt eitje.
Ook nu krijgen we weer een minder leuk telefoontje. Een wandelaar moet afhaken omdat het lichaam niet helemaal wil meewerken, alweer balen.
In de sporthal is het weer verzamelen en er sluit een topfotografe aan. Makkelijk, dan kan ik minder foto’s maken.
Het sputtert een beetje, maar van Jan de Wind hebben we weinig last. Op het strand vind ik nog een paar mooie schelpen en die gaan mee in de tas.
Het ritueel met de eierkoeken wordt herhaald en de 2de rust wordt genoten in een strandtent. Dit is het enige moment waar men binnen kan zitten. De snert die even later aangeboden wordt slaan we dan ook maar over.
Vandaag geen zandhappen, maar mooie verharde zandpaden. Enkele fanatiekelingen wagen zich nog aan een omweg over een trap en dan is het al weer tijd voor een opwarmertje. Gelukkig kunnen we op de tafeltennistafel onze waren uitstallen. De voorraad is aangevuld met knieperties, alweer met liefde gemaakt door een wandelaar.
Dan volgt een mooi glooiend duinlandschap met af en toe een pittig klimmetje. Maar daar draaien wij, als ervaren 4-daagse lopers, onze hand niet voor om.
We komen een paar hulpbroeders tegen, die op zoek zijn naar een mogelijke patiënt. Ze besluiten om er een auto op af te sturen, want een eind wandelen, zien ze niet zitten.
Wij gaan voor een hartige lunch en een dixiebezoek. Belangstelling voor paarden achter het duin, kan slechts 2 van ons bekoren, de rest gaat rechtstreeks naar het dorp.
We pikken nog een terrasje mee. In de sporthal is het altijd een volle bak en een heidens kabaal, hier kunnen we nog een beetje bijkletsen. De meesten treffen elkaar pas weer op Blauwe Maandag in Nijmegen.
Na ontvangst van de beloning in de sporthal blijkt dat de, vorige dag verloren, camera terecht is. De eerlijke vinder wordt hartelijk bedankt.
Nu begint het afscheid nemen van de niet-roompotters. Daarna gaan de roompotters hun spullen pakken en ook daar wordt er afscheid genomen. Het zit er helaas weer op.
Het was een gezellig weekend en zeker voor herhaling vatbaar. Het is tenslotte een zeer goede intervaltraining.