Voorjaarswandeling Ned. Genootschap van Sint Jacob

Vandaag is Auke Steensma onze gastheer, die voor ons pelgrims en toekomstige pelgrims, een wandelroute en een fietsroute heeft gemaakt.
Een prachtige tocht zal het worden, met veel uitleg en achtergrondinformatie.
Hij heeft een mooie spreuk voor ons op de foto gezet:
Allinnich yn krisissen kinne wy groeie (Anselm Grün) en ik denk dat dat wel klopt.
De voorspelling is niet zo goed, maar zou Jacobus mededogen hebben en ons een droge dag gunnen. Wie weet?
Onze startlocatie is gewijzigd, maar we worden hartelijk ontvangen in De Ikker in Burgum.
Met “oude” bekenden, maar ook nieuwe gezichten gaan we vandaag op pad.
We zwaaien de fietsers uit en gaan op weg samen met een paar regendruppels, naar de mooie Kruiskerk, onze oorspronkelijke startlocatie (helaas bezet vandaag).
Door het prachtige coulisselandschap lopen we langs de Ljochtmispleats, de elektriciteitscentrale en komen op “heilige grond” . We nemen uitgebreid de tijd om dit mooie beeld, ja want dat is het, te bewonderen.
Wij gaan over een bruggetje en langs een zandweg. De waterpost aan het eind is helaas niet voor ons, maar voor de hardlopers, die een rondje Burgumer Mar doen.
De Goddeloaze Singel, De Skilige Piip, bijzondere namen die we onderweg tegenkomen.
We komen bij Feanwalden en dan vindt Jacobus het genoeg. Hij verblijdt ons met wat hemelvocht en we zijn dan ook snel op onze rustplaats.
Ook hier nemen we uitgebreid de tijd voor de pelgrimslunch voor we verder gaan.
Langs prachtige woningen, de Schierstins, De Swette, De Zwette en het geboortehuis van Theun de Vries, wandelen we al keuvelend naar Noardburgum.
We komen door een mooi bos en blubberen langs de paden.
Na de Pingo is het weer verhard, maar daar wordt het teveel aan hemelvocht in 1 keer over ons uitgestort. Het is dan ook van korte duur en voordat we bij het eindpunt zijn is alles weer opgedroogd. Jacobus heeft ons laten merken dat het op de Camino ook niet altijd rozengeur en maneschijn is.
In Glinstra State zitten de fietsers al op ons te wachten en gezamenlijk sluiten we af met Café Saint Jacques.
Het was weer een dag van ontmoetingen, zoals dat op de Camino ook gaat. Al heeft niet iedereen dat begrepen en zijn we onderweg een paar wandelaars “kwijt” geraakt. Maar ook dat hoort bij de Camino; afscheid nemen.
Ook wij nemen weer afscheid van elkaar, maar gelukkig niet voor lang.