6e Billy Turftocht

Voor ons was dit de 4e Billy Turftocht; 3x40 en 1x 25km hebben we hier de vorige jaren met veel plezier gelopen. Mooie routes en altijd wat te doen.
We mogen lekker vroeg starten en we hoeven niet ver te rijden.
In het verenigingsgebouw treffen we vele leden van de wandelfamilie en na een bakje zet het legioen zich in beweging. We gaan vandaag door 3 provinciën; asfalt, zand, bospaden en weilanden voelen we onder de zolen van onze wandelschoenen. Onderweg worden we aan de schandpaal genageld, kunnen we genieten van muziek en natuurlijk de appel van Billy Turf.
We krijgen een wortel, die 1 van ons verbaast opmerkt als die in het toilet op de grond ligt. Ze had die ongemerkt een aantal kilometers in haar capuchon meegesleept.
Ons Fryske topfotgraaf krijgt bijna een proces aan de broek als hij iemand op de foto zet die dat absoluut niet wil. Prima toch, dan maar niet, maar je vraagt je wel af wat er te verbergen valt. Op het Ronostrand wordt de consternatie hierover weggespoeld met een bakje.
Via Amerika komen we bij de Zwartendijkschans. We besluiten hier geen pauze te nemen, maar missen helaas wel de “knallerij” uitgevoerd door prachtig verklede acteurs.
Nou ja, dan maar door het Blauwe Bos naar het zwembad van Haulerwijk. Vandaag zijn hier alleen maar wandelaars en de soep vind gretig aftrek.
Gelaafd gaan we verder om er na ruim een kilometer achter te komen dat mijn hoed is blijven hangen, ach die komt wel weer, misschien is het morgen wel zwemweer.
Mijn “smarties” verwisselen van eigenaar, maar de slikker is dankbaar dat hij hierdoor de tocht kan uitlopen. We raken wel wat achterop, want ik tref ook nog een oude bekende. Gelukkig treffen we onze wandelmaatjes weer bij de volgende koffiepost en lopen gezamenlijk terug naar de Schans. Pech, hier wordt de boel al afgebroken en gaan we maar door voor de aardbeien. Het waait hard en af en toe is er wat stuifregen. We hebben het allemaal wel wat gehad en beginnen dan ook te “ klagen” over rugpijn, blaren en voetpijn.
Na de cake met aardbeien gaan we zingend de laatste 7 kilometers in. O.a. het Groningse en Friese volkslied schallen over de landerijen. We nemen nog een dubbel fruithapje en komen als laatsten over de “ via gladiola” binnen. Yes, het is toch een keer gelukt.
Het goede humeur is gelukkig al lang weer terug en de tocht wordt bezegeld met een laatste versnapering.
Lang blijven we niet hangen, want er moet voetbal gekeken worden en onze chauffeur zit al 7 kwartier te wachten. Gelukkig heeft hij zich wel vermaakt op de after-party.

Foto’s op www.troch-rinnen.nl