De Slachte 16.6.2012

Elly in de sloot en Albert bijna dood.
Een zakmes dat ineens zin had in een stukje duim en een bijna misgelopen trofee.
Het zou een gedenkwaardige Slachte worden.
Allereerst besloten we om niet met de bus naar de start te gaan en lekker nog een extra uurtje in bed te blijven. Met de auto naar de start en terug met bus, trein en fiets; dat was althans de bedoeling. De fiets werd er in Grou uitgegooid, maar het loshalen van de tie ribs kostte nogal wat pleisters.
Jammer genoeg hadden wandelmeisje (11 jaar) en haar moeder een latere starttijd en we hebben ze pas weer bij de finish getroffen.
Het was al aardig druk bij de start en eindelijk mochten we weg, over een dijk met historie.
We werden uitgeleide gedaan met muziek en acteurs; een leuk begin van de dag.
Minder leuk was de miezer regen en de wind. De regen zou ons in de loop van de dag verlaten, maar Jan de Wind vond het veel te gezellig.
Op veel plaatsen was wat te doen; kunst, toneel, muziek en voldoende rustgelegenheden. Al hield het aantal toiletten niet over en watertappunten was ook zeer karig (ik hou nu eenmaal niet van frisdrank), maar dit zijn wat mij betreft de enige “aanmerkingen”
De eerste rust zochten we dekking in een garage en de 2de in een van de weinige kroegen op de route.
Hier wachten we op de andere trochrinners, die een latere starttijd hadden. We troffen hier nogal wat 11-stedentocht lopers, gezellig. Maar wat schetst onze verbazing dat de maatjes doorgelopen waren, de heren herkenden dit bijzondere café in Reahûs niet als zodanig. Een mooi katholiek gebruik is dat de kroeg naast de kerk staat, maar hier zijn niet zoveel katholieken, dus heb ik ze dat maar even uitgelegd.
Gelukkig troffen we elkaar na de brug en zijn de hele dag aan elkaars zijde gebleven. Het werd nog wel even spannend toen 1 van de dames onze Fryske topfotograaf koekjes aanbod. Ondanks de nog niet verlopen datum hadden ze een bijzondere smaak, wat zou ze er in gestopt hebben? De beschuldigingen van vergiftiging waren dan ook snel gemaakt en verderop was er nog een plaats delict in scène gezet. Zat ze in de organisatie?
De dijk is voornamelijk geasfalteerd, maar er is ongeveer 3 km blubber en nog een ander stukje onverhard, er was dan ook geen wandelaar meer met een schone broek of schoenen.
De hardlopers zullen hiervan minder gecharmeerd zijn geweest, hoorde dat er zeker 3 een modderbad genomen hadden.
Zoals gezegd voldoende rustposten en die kun je natuurlijk niet allemaal overslaan. Ons doordeweeks wandelmaatje haalde ons in de loop van de middag dan ook al in (2 uur later gestart) en met hem vele anderen.
In Achlum, 1 van de weinige dorpjes waar je doorheen, komt was wel een kroeg. Het was hier smoordruk, dus maar een rustje op een boomstam. 1 van ons had dat niet in de gaten en die wachtte later op een comfortabele stoel bij een boerderij.
De volgende boerderij bracht minder geluk. Een mooie spreuk op een boom moest door 1 van de Fryske topfotografen vereeuwigd worden. Het gras in de berm was nogal hoog, althans het leek een berm. Bij het omdraaien gleed onze topfotograaf naar beneden, ze probeerde zich op de been te houden, maar maakte nogmaals een smak. Gelukkig net voor het water bleef ze liggen, maar de andere topfotograaf had een klus om haar weer anderhalve meter omhoog te krijgen. De pols en de knie zullen morgen nog wel wat protesteren en de drogist heeft weer wat extra smartie-omzet. Gelukkig was het nog maar een kilometer of 7, maar er zou nog meer gebeuren. Of eigenlijk niet, er werd wat vergeten; een sticker in het boekje. Een ramp want dan zou het niet mogelijk zijn een herinnering te krijgen. De anderen konden het na het koekjesincident dan ook niet nalaten dit er nog een paar keer stevig in te wrijven. Ook dat kwam gelukkig weer goed en er prijkt weer wat in het overvolle medaillekastje.
Om 6 uur was dan eindelijk de finish daar. Een circusterrein zonder stoelen. Dat werden dus versnaperingen in het gras. Ook hier weer vele bekenden en zelfs een W4W.
Maar het beste was de vader van wandelmeisje, allereerst bloemen voor ons en toen een taxi naar onze auto in Raerd. Dus geen bus, trein en fiets.