Tigo Jubileumtocht 1.9.2012
Blijf op de hoogte en volg Liana
01 September 2012 | Nederland, De Bult
Vandaag zonder Desiree op pad. Die gunt de voetjes nog even rust.
Dat geeft mij wel de kans om mijn fietsconditie op peil te houden.
28km dat is te doen en even na zevenen ben ik op pad.
De zon schijnt al, maar her en der ligt mist als een waterdeken over de landerijen.
Het is heerlijk zo op de vroege zaterdagochtend, al vinden mijn handen het minder prettig.
Het is toch nog wat fris en de fietshandschoentjes maken het iets aangenamer.
Anderhalf uur later arriveer ik op Fredeshiem in De Bult waar al weer heel wat wandelfamilieleden aan de koffie zitten.
Elly komt er ook aan en na de nodige cafeïne gaan we om 9.15 uur op pad.
Tigo heeft een prachtige route uitgezet. We gaan dwars door het bos over zandpaden; met blubber en door water uitgesleten. Heerlijk na al die tochten over het asfalt.
Op 6 km hebben we de eerste rust al bij Camping ’t Eeser Heideveld en dan gaat het terug het bos in.
Over de Heerlijkheid De Eese, dat nog in particulier bezit is. Ze hebben een eigen boswachter, die een pijl heeft verwijderd van een afslag waar we niet langs zouden mogen. Dit kost ongeveer ons uiteindelijk 3 kwartier, een hoop geklets en nogal wat meters extra voordat we zeker weten dat we het verboden pad toch in moeten en om met papiertjes van Elly nieuwe aanwijzigen te maken. Later hoor ik dat die ook weer verdwenen zijn, je zou zo iemand toch grrr.
Een prachtig pad langs de sloot en de rust is Wilhelminaoord maakt weer veel goed.
We laten ons Bourgondisch verwennen met ijs, aardbeien en slagroom. Het duurt wel even voordat we de bestelling krijgen, maar het is het waard. De “echte” rust in het dorpshuis slaan we dan ook maar over.
Na een paar kilometer asfalt, mogen we weer van het zachte zand genieten. Al beginnen mijn onderdanen wel een beetje te protesteren, ze zijn nog niet geheel hersteld van de escape van vorige week. Ze krijgen van mij een snoepje en ze laten zich dan ook niet meer “horen”.
Bij de finish treffen we de Drachtenclan weer, zoals ook op alle andere terrassen.
Het wordt nog gezellig met veel vertellingen over Gulpener- en Brandbier en natuurlijk gaan er ook een paar naar binnen.
Pas tegen vijven gaan de voeten weer op de trappers voor de thuisreis.
Dat geeft mij wel de kans om mijn fietsconditie op peil te houden.
28km dat is te doen en even na zevenen ben ik op pad.
De zon schijnt al, maar her en der ligt mist als een waterdeken over de landerijen.
Het is heerlijk zo op de vroege zaterdagochtend, al vinden mijn handen het minder prettig.
Het is toch nog wat fris en de fietshandschoentjes maken het iets aangenamer.
Anderhalf uur later arriveer ik op Fredeshiem in De Bult waar al weer heel wat wandelfamilieleden aan de koffie zitten.
Elly komt er ook aan en na de nodige cafeïne gaan we om 9.15 uur op pad.
Tigo heeft een prachtige route uitgezet. We gaan dwars door het bos over zandpaden; met blubber en door water uitgesleten. Heerlijk na al die tochten over het asfalt.
Op 6 km hebben we de eerste rust al bij Camping ’t Eeser Heideveld en dan gaat het terug het bos in.
Over de Heerlijkheid De Eese, dat nog in particulier bezit is. Ze hebben een eigen boswachter, die een pijl heeft verwijderd van een afslag waar we niet langs zouden mogen. Dit kost ongeveer ons uiteindelijk 3 kwartier, een hoop geklets en nogal wat meters extra voordat we zeker weten dat we het verboden pad toch in moeten en om met papiertjes van Elly nieuwe aanwijzigen te maken. Later hoor ik dat die ook weer verdwenen zijn, je zou zo iemand toch grrr.
Een prachtig pad langs de sloot en de rust is Wilhelminaoord maakt weer veel goed.
We laten ons Bourgondisch verwennen met ijs, aardbeien en slagroom. Het duurt wel even voordat we de bestelling krijgen, maar het is het waard. De “echte” rust in het dorpshuis slaan we dan ook maar over.
Na een paar kilometer asfalt, mogen we weer van het zachte zand genieten. Al beginnen mijn onderdanen wel een beetje te protesteren, ze zijn nog niet geheel hersteld van de escape van vorige week. Ze krijgen van mij een snoepje en ze laten zich dan ook niet meer “horen”.
Bij de finish treffen we de Drachtenclan weer, zoals ook op alle andere terrassen.
Het wordt nog gezellig met veel vertellingen over Gulpener- en Brandbier en natuurlijk gaan er ook een paar naar binnen.
Pas tegen vijven gaan de voeten weer op de trappers voor de thuisreis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
