De Veenhoop 19.9.2012
Blijf op de hoogte en volg Liana
19 September 2012 | Nederland, De Veenhoop
WIK-Wandelmarathon dag 3
Wat zou daar nu te wandelen zijn met al die weilanden, dat was mijn gedachte.
Maar dat was goed mis en wat is het een mooie tocht geworden.
Op een paar druppen na waren de weergoden ons al weer gunstig gezind. Al houden ze wel van dreigementen.
Het is daar bijna het eind van de wereld, bij het water houdt het op. Nou ja, er is soms een pontje.
We lopen via de jachthaven en een mooi fietspad met aan de ene kant de Wijde Ee en de andere kant de petgaten. Ik verbeeld me dat ik in de verte het skriuwersarke van Rink van der Velde zie liggen. Thuis blijkt dat ik het goed gezien heb.
We gaan langs de petgaten en de weilanden over een graspad. Na een stukje asfalt komen op, alweer, een bijzondere rustplaats. Een ouderwetse grubstal met daarachter een origineel huske, wel met toiletpapier en niet met gescheurde kranten.
Na de nodige versterkingen gaan we via ‘t Klaas Stoker Kuierpaad weer door.
Alweer een graspad, niet echt mijn favoriet, maar het is er prachtig.
Later in de vogelkijkhut blijkt dat dit een onderdeel is van het Nationaal Park De Alde Feanen. Als oprjochte fries toch weer wat geleerd over de eigen provincie.
We moedigen nog een visser aan, wat uiteraard niet helpt, en zijn dan al weer terug in It Polderhûs.
Dat deze wandelmarathon populair is blijkt wel uit het aantal deelnemers, dat iedere week toeneemt en dat er ook steeds meer wandelaars blijven nazitten.
Wat zou daar nu te wandelen zijn met al die weilanden, dat was mijn gedachte.
Maar dat was goed mis en wat is het een mooie tocht geworden.
Op een paar druppen na waren de weergoden ons al weer gunstig gezind. Al houden ze wel van dreigementen.
Het is daar bijna het eind van de wereld, bij het water houdt het op. Nou ja, er is soms een pontje.
We lopen via de jachthaven en een mooi fietspad met aan de ene kant de Wijde Ee en de andere kant de petgaten. Ik verbeeld me dat ik in de verte het skriuwersarke van Rink van der Velde zie liggen. Thuis blijkt dat ik het goed gezien heb.
We gaan langs de petgaten en de weilanden over een graspad. Na een stukje asfalt komen op, alweer, een bijzondere rustplaats. Een ouderwetse grubstal met daarachter een origineel huske, wel met toiletpapier en niet met gescheurde kranten.
Na de nodige versterkingen gaan we via ‘t Klaas Stoker Kuierpaad weer door.
Alweer een graspad, niet echt mijn favoriet, maar het is er prachtig.
Later in de vogelkijkhut blijkt dat dit een onderdeel is van het Nationaal Park De Alde Feanen. Als oprjochte fries toch weer wat geleerd over de eigen provincie.
We moedigen nog een visser aan, wat uiteraard niet helpt, en zijn dan al weer terug in It Polderhûs.
Dat deze wandelmarathon populair is blijkt wel uit het aantal deelnemers, dat iedere week toeneemt en dat er ook steeds meer wandelaars blijven nazitten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
