Bakkeveen 24.11.2012

Mandefjildtocht
Na een week rust toch de wandelschoenen maar weer opgezocht.
De griepgeest waart in ons koude kikkerlandje rond op zoek naar slachtoffers. Helaas heeft hij Desiree te grazen genomen.
Ik overweeg, in een optimistische bui om op de fiets naar Bakkeveen te gaan, maar een blik naar buiten geeft onmiddellijk de doorslag. Het wordt toch de auto.
Eigenlijk valt het nog wel mee met de mist, het zicht is zeker een paar honderd meter.
Aangekomen bij Nieuw Allardsoog zijn de parkeerwachten al druk doende om alles in goede banen te leiden. 560 Wandelliefhebbers zijn vandaag present.
Ik tref Elly in de hal, koffie hebben we al gehad, dus we willen op pad.
Ik probeer een hondeneigenaar te bellen, maar helaas geen gehoor. Ook hij heeft de griepgeest gekregen.
We gaan direct de prachtige natuur in; bos, heide, gras en duinen. Maar ook schelpen- en zandpaden, mogen de wandelschoenen betreden. Af en toe afgewisseld met stukjes asfalt. Het zachtste voor de voeten zijn natuurlijk de blubberpaden met de grote trekkersporen, maar ook hier geven onze schoenen niets om.
Na 10 kilometer is het koffietijd, wel met heerlijk appelgebak want er moet wat energie bijgetankt worden. De Drie Provinciën zorgt hier graag voor.
Verder gaat het, oostwaarts de Lapkepoepen achterna. De Zwartendijksterschans hebben we deze keer niet bewonderd, die kennen we al. Wel komen we zonder te zwemmen in Amerika.
Na nog wat rond te slingeren in het gebied, komen we via een achteringang het Ronostrand op.
Hier treffen we Santiago- en Romegangers en onder het verorberen van de soep komen de “sterke” verhalen los.
Wij lopen met de Santiagogangers verder voor de laatste 7km.
Weer zijn het wisselende ondergronden.
De mist geeft prachtige beelden en spiegelingen. Het heeft wel wat mysterieus, waar zijn de witte wieven?
De topfotografe doet haar best om het vast te leggen.
Ach, en dan zit deze mooie tocht er al weer op en is het tijd voor de derde pauze.