Tocht om de Noord 28 en 29 september 2013

Dag 1
4 Uur gaat de wekker en voor vijven rijdt de auto de garage uit op weg naar Winschoten.
Dicht bij de Tramwerkplaats vind ik een parkeerplaats en na de (nep?)dreiging dat hij weggesleept gaat worden, zet ik de auto op een ander “dichtbijplaatsje”. Tja, ver van de start parkeren, dat willen wandelaars niet.
In de tent tref ik nogal wat leden van de wandelfamilie. Koffie zit er helaas niet in, want de automaat is kapot en als hij wel weer werkt gaat het kopje voor kopje.
Dan maar de bus in samen met trochrinster Hennie. Later horen we dat de koffie in de tent niet te pruimen was, hebben wij even mazzel. De koffie bij de camping is heerlijk.
De opgaande zon is prachtig. In Sellingen zijn de bewoners ook vroeg opgestaan, we worden uit volle borst toegezongen. De vele koffiestops slaan we deze keer maar over.
Net buiten het dorp komen de andere trochrinners zich bij ons aansluiten.
We krijgen een prachtige route voorgeschoteld, langs een wijngaard, door de heide en het bos.
In Jipsinghuizen bewonderen we het monument van de werkverschaffing en genieten van dans en zang.
Bij de tramhalte is helaas geen toilet, maar van de lieve mevrouw van het loonbedrijf mogen we daar naar binnen.
Op de smokkelroute wil de oude “smokkelaar” niet op de foto. Hij geeft ons wel lekker fruit mee. In de herberg van Bommelhoeve onder het gezang van het Warffsum mannenkoor wordt het verorberd. Het is dan ook al zo warm dat er kledinglaagje verwijderd kan worden.
Dan is het nog maar een klein eindje naar Vlagtwedde, waar de 25km erbij komt. Niet dat we daar veel van merken, want die zijn allemaal al weg. Wij kunnen dus in alle rust het productieproces van het schopmaken bekijken.
In Veele leren we zakken vullen, vergeten soep te eten bij de boer, maar nemen een heerlijk fruithapje bij een enthousiaste bewoner.
Het kniepertiesijzer is vandaag een pannenkoekenijzer en we horen iets over hoenderbelasting.
Na een prachtig natuurpad doemt de burcht van Wedde op. Hier zat een uur geleden een trochrinster op ons te wachten, maar de achterstand is te groot.
De burcht is helaas gesloten, maar het café gelukkig niet en hier eten we een soepje.
In Wedderveen is het groot feest, we genieten er van, maar Blijham wacht. Hier treffen we een wandelmaatje uit het westen van het land. Na een toiletbezoek raak ik mijn wandelmaatjes kwijt. Er gaat een muziekje op, maar niet voor lang. We zijn snel weer bij elkaar. We genieten van een struikje soep, AHG sjanst met Ol Graitje en we lachen om de naam van het glasbedrijf.
Winschoten komt in zicht. We krijgen nog een rare lus door de stad, via de campus en wat achteraf straatjes. Dit stuk had beter gekund, volgens de locals. Een lus met de finish in zicht, hoort niet bij een goede wandeltocht.
We treffen eindelijk Ol Graitje zelf en worden daarna bij de Tramwerkplaats ontvangen met mooie muziek.
Er is nog stamppot en voor de liefhebber ook worst. Er wordt al druk opgeruimd, dat heb je als je in de achterhoede loopt, overal zie opruimers.
Zo dag 1 zit erop. Het was een prachtige route met, vooral in het begin, vele belevenissen. Dan wordt de reis naar Delfzijl aanvaard.
In het hotel wordt nog een hapje en een drankje met andere wandelaars genuttigd.
Morgenvroeg kan er uitgeslapen worden tot 5.30 uur

Dag 2
Vanmorgen mag de auto blijven staan. Vanuit de ontbijtzaal zie ik de eerste bussen vertrekken.
Vandaag starten we vanuit een prachtlocatie, de voormalige strokartonfabriek de Toekomst. Gelukkig lijkt het erop dat er toekomst is voor het gebouw.
We gaan op weg naar Midwolda. Bij een boer worden we verrast met een versnapering en Ol Graitje staat ons al weer op te wachten. Langs Imca Marina en Maya Wildevuur, beide liggen nog te slapen.
Bij boerderij Hermans Dijkstra wordt de eerste mobiele EHBO ingericht. We kunnen weer verder, maar bij de Blauwe Stad wordt er gesnakt naar een pauze. De onderdanen van de jongste trochrinster protesteren een beetje. In Oostwold bij het vliegveld is het weer mis, dit lijkt niet goed en ze wordt steeds stiller.
Hierna gaan we de polder in. Kijken tot je niet verder kunt zien. Sommigen vinden het saai, maar het is prachtig die weidse gezichten en het weer werkt natuurlijk ook mee.
Bij boer Breunissen wordt er gesnackt, de 25km lopers zijn dan al weer vertrokken. Hier wordt er een afspraak gemaakt om nog een paar wandelaars na afloop terug te brengen naar Scheemda.
Het is dit weekeind ook Open Atelierroute. We nemen een kijkje bij een kunstenaar en op het volgende adres zitten we aan de warme eieren. We maken nog een slag door een boerderij en worden beloond met een versnapering.
Vandaag wordt ook het www.waddenwandelen.nl opgeleverd. Er staat een grote tent en er is een stand met boeken en streekproducten. We krijgen alweer een versnapering. De stoelen en banken die er staan zijn niet voor de wandelaars. We raken hier een paar wandelmaatjes kwijt.
In de verte zien we een busje stoppen en de deur opengaan. Het lijkt of ze er nog is, maar als we inlopen wordt onze vrees bewaarheid. De jongste is met de “taxi” naar de finish. Het is voor haar een grote teleurstelling, maar het is nog te ver om door te kreupelen. Wandelen is leuk, maar het is je gezondheid niet waard. Tijd voor een rustpauze voor de onderdanen, over paar weken is het hopelijk weer over.
In Woldendorp is ook weer van alles te doen en we krijgen weer knipje in het Raaisbeweis.
We worden aangesproken door een journalist. We willen eigenlijk verder, de andere trochrinster loopt door, maar we maken er maar een rust van. Benieuwt of we de krant halen.
Nu moeten we een stuk langs de weg. Wat is het hier druk aan het “eind” van het land.
De natuurmarkt slaan we maar over en in Termunten worden van harte welkom geheten.
Bij de kerk een kleine rust, want de kibbeling wacht op ons. Het wandelaarlegioen is nu al aardig uitgedund en er wordt al weer het een en ander opgeruimd. Gelukkig lang niet zo erg als gisteren, dus we maken nog wel wat mee. De koffietuktuk is nog open en wordt met een bezoek vereerd. De postbode heeft post voor ons en de gevaarmelding is over als de fles spawater uit de koffer is gehaald. Erg leuk die toneelstukjes.
Aan het eind van het fietspad staat de jongste trochrinster met haar familie te wachten. Een betaalde en door haar geknoopte KWF-veter zat nog aan haar tas. Ze kijkt niet zo vrolijk, pijn en teleurstelling zijn voor een 15-jarige niet leuk. Maar ze heeft toch maar eventjes ¾ van de tocht volbracht.
Er volgt een lang recht stuk, niet saai maar we hebben het allemaal wel even gehad. De bezemwagen komt al een keer langs en het lijkt er op dat we de laatsten zijn. Toch zullen we poedelprijs niet krijgen. We lopen al weer wat in en achter ons zijn ook nog een paar silhouetten, de paarse groep moet ook nog achter ons zijn.
Het industrieterrein van Delfzijl houdt ons vanaf de overkant van het water al kilometers lang gezelschap, maar er zijn nog 2 dorpen te gaan. In Weiwerd zit Ol Graitje ons op te wachten en het shantykoor zingt nog uit volle borst. In Farmsum treffen we nog een paar wandelmaatjes, de veters gaan aan een andere tas.
Gezamenlijk lopen we gezellig keuvelend richting de finish. De linedancers doen nog erg hun best voor ons en ik maak de spieren nog een beetje los. In de kerk wordt gemasseerd, maar we weerstaan de verleiding. Er volgt nog een proclamatie en dan mogen de loopbrug op. We hebben een mooi uitzicht, vooral op de Boegschroef.
Als ik langs mijn auto kom, gaan de sandalen mee de finish over. De Steelband gaat voor iedere binnenkomende wandelaar helemaal los.
Binnen worden we hartelijk gefeliciteerd. We krijgen de Pronkjewail omgehangen en de mooie agenda voor het komende jaar is ook nooit weg.
We nemen nog een alcoholvrije versnapering. Het kaartje voor het broodje knakworst blijft aan het Raaisbeweis, krentenbrood en appels hebben wandelaars meestal wel zelf in de tas. Mijn krentenbollen zijn nog niet eens op en de kibbeling zwemt ook nog ergens in de darmen rond.
Dan wordt het tijd om afscheid te nemen en een paar lifters naar Scheemda te brengen.
Nog een blik op De Toekomst, dan de A7 op en met gezwinde snelheid naar huis.
Tocht om de Noord 2013 is geschiedenis.