Oosterwolde 8.2.2014
Blijf op de hoogte en volg Liana
08 Februari 2014 | Nederland, Oosterwolde
Voorloop Flal Tjongervallei Wandeltocht 15 maart 2014 as.
Na een kilometer lopen ben ik bij de start, wat een luxe.
De eerste voorlopers zijn er al en de rest laat niet lang op zich wachten.
Na een bakje en de nodige instructies gaan we in 3 ploegen op pad.
De “60km” controleert een lus van 20km.
De “40km” en de “25km” zullen de hele tocht lopen. Nou ja helemaal?
Een 25km-wandelaarster zal na afloop met mij mee naar huis gaan om op haar man te wachten die bij de 40km-groep loopt. Nou ja wachten?
Omdat ik bekend ben in de omgeving kan ik aan de hand van de route zien waar we langs gaan. Maar daar schuilt ook een gevaar in dat je aannames doet, die dan niet blijken te kloppen. Dus goed op het papier kijken en zien of een “vreemde” hiermee uit te voeten kan.
Nou, eigenlijk zijn er geen opmerkingen, maar we willen natuurlijk toch wat commentaar geven. We controleren niet voor niets hihi. Het lukt ons toch nog om een enkele aanvullingen te geven.
Het weer werkt vandaag niet mee, het is ponchodag. Maar wij, de “25-ers” geven niet op.
Het is een mooie afwisselende route.
We komen langs een dassenburcht, langs water, over hekjes, door bos, dorpjes en langs een draaiende molen. Het is vandaag van alles wat.
We worden goed in de gaten gehouden door de bezemwagen met dubbele bezetting.
We zijn laat bij de eerste pauze, hebben we zo langzaam gelopen? Maar zo kunnen de “40-ers” ons inhalen en kunnen we samen de laatste 10 km lopen, denken we.
Na de rust komt meer water naar beneden, dus gaat het tempo omhoog.
Gelukkig is dit stuk grotendeels verhard en we zijn dan ook zo bij de tweede rust. We laten ons de soep goed smaken en verwachten dat de “40-ers” ook zo kunnen arriveren.
Toch wachten we niet en gaan weer op pad. Het is inmiddels ook droog geworden.
Dan komt er een, luid claxonerende auto aangereden. Hé, daar zijn ze al. We denken dat ze bij het bospad stoppen om ons gezelschap te houden. Mooi niet, de auto rijdt door.
Wij krijgen nu een mooi stuk van de route, dat mist de rest dus. Als we een weg moeten oversteken staat de bezemwagen ons op te wachten. Instappen? GEEN sprake van, wij NIET.
Bij een volgende straat staat hij alweer en daar worden we vereeuwigd, maar wij blijven lopen.
Verderop bij een “vaag pad” treffen we hem nog een keer. We krijgen nog wat achtergrond informatie over de omgeving en de laatste kilometers moeten we het dan zonder bezemwagen doen.
Terug bij de finish zijn nog maar 2 voorlopers en de uitzetter aanwezig. De voorlopers moeten op een wandelaarster wachten, die anders vaak op haar man moet wachten. Weet hij ook eens wat dat is. hihi
De rest is al naar huis. Bevangen door watervrees, hebben zij de pijp aan Maarten gegeven.
De overblijvers krijgen van ons dan ook de “wind van voren”, maar de vrede wordt beklonken onder een het genot van een lekkere versnapering.
We gaan dan ook tevreden naar huis, met het vooruitzicht van een mooie afsluitende Flal-seizoentocht.
Na een kilometer lopen ben ik bij de start, wat een luxe.
De eerste voorlopers zijn er al en de rest laat niet lang op zich wachten.
Na een bakje en de nodige instructies gaan we in 3 ploegen op pad.
De “60km” controleert een lus van 20km.
De “40km” en de “25km” zullen de hele tocht lopen. Nou ja helemaal?
Een 25km-wandelaarster zal na afloop met mij mee naar huis gaan om op haar man te wachten die bij de 40km-groep loopt. Nou ja wachten?
Omdat ik bekend ben in de omgeving kan ik aan de hand van de route zien waar we langs gaan. Maar daar schuilt ook een gevaar in dat je aannames doet, die dan niet blijken te kloppen. Dus goed op het papier kijken en zien of een “vreemde” hiermee uit te voeten kan.
Nou, eigenlijk zijn er geen opmerkingen, maar we willen natuurlijk toch wat commentaar geven. We controleren niet voor niets hihi. Het lukt ons toch nog om een enkele aanvullingen te geven.
Het weer werkt vandaag niet mee, het is ponchodag. Maar wij, de “25-ers” geven niet op.
Het is een mooie afwisselende route.
We komen langs een dassenburcht, langs water, over hekjes, door bos, dorpjes en langs een draaiende molen. Het is vandaag van alles wat.
We worden goed in de gaten gehouden door de bezemwagen met dubbele bezetting.
We zijn laat bij de eerste pauze, hebben we zo langzaam gelopen? Maar zo kunnen de “40-ers” ons inhalen en kunnen we samen de laatste 10 km lopen, denken we.
Na de rust komt meer water naar beneden, dus gaat het tempo omhoog.
Gelukkig is dit stuk grotendeels verhard en we zijn dan ook zo bij de tweede rust. We laten ons de soep goed smaken en verwachten dat de “40-ers” ook zo kunnen arriveren.
Toch wachten we niet en gaan weer op pad. Het is inmiddels ook droog geworden.
Dan komt er een, luid claxonerende auto aangereden. Hé, daar zijn ze al. We denken dat ze bij het bospad stoppen om ons gezelschap te houden. Mooi niet, de auto rijdt door.
Wij krijgen nu een mooi stuk van de route, dat mist de rest dus. Als we een weg moeten oversteken staat de bezemwagen ons op te wachten. Instappen? GEEN sprake van, wij NIET.
Bij een volgende straat staat hij alweer en daar worden we vereeuwigd, maar wij blijven lopen.
Verderop bij een “vaag pad” treffen we hem nog een keer. We krijgen nog wat achtergrond informatie over de omgeving en de laatste kilometers moeten we het dan zonder bezemwagen doen.
Terug bij de finish zijn nog maar 2 voorlopers en de uitzetter aanwezig. De voorlopers moeten op een wandelaarster wachten, die anders vaak op haar man moet wachten. Weet hij ook eens wat dat is. hihi
De rest is al naar huis. Bevangen door watervrees, hebben zij de pijp aan Maarten gegeven.
De overblijvers krijgen van ons dan ook de “wind van voren”, maar de vrede wordt beklonken onder een het genot van een lekkere versnapering.
We gaan dan ook tevreden naar huis, met het vooruitzicht van een mooie afsluitende Flal-seizoentocht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
