Dwingeloo 23.3.2014

Taribush Wandel Festival.

Zo wordt het alweer een andere dag dan gedacht.
Door een aantal afzeggingen krijg ik ineens de kans om een ander zondagstochtje te lopen dan anders.
De haan van de buren kraait als ik wegga. Hij heeft zich verslapen, want het is al half tien. Met een half uurtje rijden ben ik bij de locatie. Er is wel belangstelling, want er staan al wat auto’s. Het parkeren is op een weiland en de oprit ernaartoe voorspeld niet veel goeds voor nadien. Ik zet hem dan ook direct vooraan en moet iets verder lopen. Eerst een stukje door het bos, waar planken over de blubberpaden liggen. Ook dat voorspeld niet veel goed, er is nogal wat regen gevallen de afgelopen dagen. Op de site staat dat er vooral door de natuur gewandeld zal worden.
De startlocatie is prachtig. Gekleurde stoelen, rijk gedecoreerde toiletten, kampvuur; het straalt allemaal vrolijkheid uit. Het past bij het weer van dat moment. Zonnig en uit de wind lekker warm.
Er is genoeg belangstelling voor de tocht, maar als er een splitsing komt met de knapzakroutes, blijven er niet zoveel wandelaars over. Je mocht natuurlijk ook al 9.00 uur starten.
Het is een prachtige route rond het Dwingelderveld. Er zouden wat dixies staan onderweg, maar geen specifieke rustplaatsen. Deze medewerker is niet goed op de hoogte. Na 5km is er al een rustgelegenheid bij het informatiecentrum, deze wordt niet overgeslagen. Verder gaat de route door het bos en dan komt het veld in zicht. De bossen aan de overkant, waar we naar toe moeten, lijken heel ver weg.
Het eerste blubberpad langs het water, maar wel een pracht stuk natuur. Daarna over een splinternieuw betonnen fietspad, recht naar de overkant. Het is nog steeds prachtig weer, maar de kleur van de lucht voorspeld ook al niet veel goeds. Jan de Wind komt om het hoekje en probeert de wolken te verjagen. Helaas, de hoes moet om de tas en de elektronica gaat in het plastic.
Het wordt een natte bedoening en ik heb het gevoel dat er af en toe hagelstenen vallen. De hoed ligt nog thuis, dus de bril gaat ook af. Het ziet wel wat vaag, maar altijd nog beter dan met waterglazen.
We komen langs de radiotelescoop en gaan het bos in. Het is een tocht voor doorzetters volgens de site en nu kunnen we onze doorzettingsvermogen testen. Regen van boven en blubber onder de schoenen. Het is het laatste schaatsweekend in Thialf, maar het glijdt hier ook prima.
Dan is daar gelukkig weer een rustlocatie, Zonnetij genaamd. Het tij keert en na nog wat spetters breekt de zon weer door. Als ik een plaatsje zoek om de beentjes te strekken, tref ik Wandelmams en Wandelkerel. Dat is leuk en we lopen de laatste 7km gezamenlijk op.
Het blubbergehalte van de paden neemt aardig toe, maar af en toe zijn er sluipdoorkruipdoorpaadjes. Met nog een paar hagelstenen lopen we door een prachtige omgeving. We zijn blij als we bij de finish zijn, we hebben het wel gehad met de modderbaden.
Het is gezellig druk bij de finish, de soep is lekker, er is muziek en er zijn allerhande activiteiten voor de kinderen. Het begint weer even te druppen, maar dat is van korte duur.
Rest ons nog één blubberpad, naar de auto.
Volgend jaar maar wat vroeger opstaan voor de 30km.