Uffelte 12.7.2015
Blijf op de hoogte en volg Liana
12 Juli 2015 | Nederland, Uffelte
De laatste tocht voor de Nijmeegse 4-daagse. Het mooie van deze tocht is, dat er 4 lussen zijn en dat je om 7.00 uur mag starten.
Het vroeg opstaan, na een bbq de avond te voren valt niet mee, maar mijn wandelmaatjes wachten gelukkig wel op mij. Om 7.15 uur zijn we op pad voor de eerste lus, Ooster- en Westerzand.
We komen op bekend terrein en op de pauze plaats zijn we bij de Dieverse 4-daagse ook geweest.
Hier komt ons de geur van vers gebakken brood in de neus en we kunnen de verleiding niet weerstaan. Pain au chocolat, veel gegeten in Frankrijk en nu weer. De puber in het gezelschap heeft hier niet genoeg aan en koopt van zijn laatste geld nog een kaizerbroodje.
Eén wandelmaatje zijn we onderweg kwijt geraakt. Hij was weer eens verdwaald, maar in de derde lus zal hij zich weer bij ons aansluiten.
Bij de tweede lus is de wandelfamilie “Laat mij maar lopen” compleet. Dit is het rondje Rheebruggen.
We gaan de Drentse Hoofdvaart over. Hier wordt ik attent gemaakt op het naambordje van een naamgenoot die ook nog op hetzelfde huisnummer woont. Ik ken ze niet.
Ook dit is weer een afwisselende route wat ondergrond en omgeving betreft. Halverwege de gebruikelijke verwennerij van water, wortels, komkommers en kaas. Samen met een veterknoopster en haar maatje zijn we vrij snel weer terug bij De Roskam om de innerlijke mens te versterken met een kopje soep.
Hier begroeten we alweer bekenden. Een nieuw Wakers4Walkers forumlid en een Hoogeveense proberen we over te halen om meer dan 1 rondje te lopen. Het lukt ons niet en gezessen gaan we weer op pad naar het Uffelter Binnenveld.
Alweer door mooie natuur, met vervaarlijk uitziende runderen en vreemde gaten. Via het Domineespaadje komen we in Havelte bij het rustpunt. Een klein dipje slaat toe. Feestvieren en wandelen gaan niet echt samen.
Als we dan terug zijn. Slaat de twijfel toe om rondje 4 te gaan doen. Echter de puber in het gezelschap wil beslist 40km lopen. We kunnen hem toch niet alleen met zijn moeder op pad sturen, dus gaan we nu gevieren op pad naar het Holtingerveld.
We waren al gewaarschuwd dat dit het zwaarste rondje zou worden met een hoge dosis zandhappen. Nou viel dat wel mee, want er zijn vaak nevenpaadjes. Wat tegen viel was de benauwdheid. Niets aan te doen, verstand op nul en blik op oneindig. Niet al te oneindig, want de omgeving is prachtig. En mochten we aandrang hebben, er staat zelfs een dixie midden in het bos.
Op de rust verontschuldigen ze zich, dat ze niet zo veel meer voor ons te snaaien hebben. Nou helemaal niet erg, want wij hebben nog wel wat en trakteren hen op droge worst.
Dan is het nog 4 km en het Klaverblad is rond.
Wij zijn nu wel klaar voor Nijmegen, die routes worden een makkie vergeleken bij vandaag. Maar mooi was het wel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley