Tocht om de Noord 25/26/27 september 2015

Zeg nooit nooit, want het komt er toch een keer van.
Omdat de tocht 10 jaar bestaat is er een mogelijkheid om een Kennedymars te lopen.
Dit is de eerste in Groningen, bovendien mag je de zondag ook meedoen en het totaal zal dan op 120km komen.
Tja, en geef je jezelf op en het moment nadert met rasse schreden. Samen met de twijfel. Word ik weer hondsmisselijk, heb ik genoeg getraind, zit het wel goed tussen oren.
En dan is het zover en ben je op weg naar Groningen. In de bus tref ik twee collega wandelaars, waarvan er één er net de Camino heeft gelopen. Heel toepasselijk, want we gaan het Jacobspad vanuit Uithuizen naar Groningen lopen.
We worden ontvangen in de sporthal en na de nodige informatie mogen we naar de bussen.
Dat niet iedereen gebruik maakt van de bussen blijkt wel, als er 2 bussen leeg blijven. Misschien volgende kaar maar even vragen aan de deelnemers.
De bus krijgt escorte naar de startlocatie Het Sint Vincentiusgebouw. Hier krijgen we onze startkaart en een mooi reflecterend hesje.
Na de koffie mogen we naar de kerk. We worden ontvangen door Peter Velthuis de organisator. We krijgen de zegen van de bisschop van het bisdom Groningen-Leeuwarden, Mgr De Korte. Daarna schaalt het Groninger Volkslied door de Jacobuskerk. Prachtig.
We gaan de heldere nacht in. De maan is onze lichtbron en zaklantaarns hoeven niet vaak aan. De temperatuur is prima. De bepijling laat wel eens te wensen over, maar gelukkig is de route altijd snel gevonden, dankzij de app.
Als we na de 4de ronde terug komen lopen de eerste 40km lopers al op het parcours. Bij het Sint Vincentius staat een lange rij voor de deur. We maken gebruik van de sluiproute en binnen kunnen we met moeite nog een paar stoelen vinden. Niet echt handig om de groepen nu al samen te voegen.
Wij nemen nu een uitgebreide pauze, verwisselen kleding, schoeisel en proppen het ontbijt naar binnen, want de motor moet wel blijven draaien.
We lopen nu langs de Menkemaborg en er niet omheen. Eindelijk kunnen we genieten van de mooie vergezichten.
We krijgen een appel en muziek is onze richtingaanwijzer. Bij een rustpauze nemen we koffie met wat extra’s, want we moeten toch wakker blijven. Hier treffen we wandelmaatjes die de 43km lopen. Gezamenlijk, af en toe zingend trekken we door het Groningse land. In Zeerijp komen de middeleeuwen tot leven. In Eenum gedenken we de plaats waar een caminokarretje het loodje gelegd heeft. In Winsum voelen hoe de grond hier kan schudden.
Het is een pelgrimsroute en Jacobus houdt hier ook “toezicht”. Ik laat mijn pet liggen in de kerk van Eenum, maar in Winsum komt een collega wandelaarster mij mijn pet brengen. Bedankt Rinskje
Hierna moeten we nog 26km en de tijd voor de 40-ers begint al te dringen. In Woltersum nemen we nogmaals een uitgebreide rust. Na Ten Boer raakt de hele groep uit elkaar. De één denkt dat we al weg zijn en de andere gaat achter een wandelaar aan die doorloopt, terwijl de EHBO hem heeft geadviseerd om te stoppen. (‘s avond wordt hij in Velp gesignaleerd). In Thesinge zijn we nog met zijn tweeën. De 40-ers hebben hazenvet onder de schoenen gesmeerd om op tijd binnen te komen. Wij hebben nog tijd zat en doen de laatste kilometers rustig aan.
In de sporthal van Kardinge zijn nog veel bekende gezichten, de soep wordt voor ons gehaald en we zitten nog even gezellig na. We krijgen een lift naar ons pension. Top, dat scheelt weer een stukje lopen. Daarna gaat het licht gauw uit.
Om 5 uur gaat de wekker. De benen zijn uitgerust, dus dat wordt weer lekker “buiten spelen”. Er wordt afgeplakt en ondertussen een broodje weggewerkt. Nu is de start 5 minuten lopen. Het lijkt Nijmegen wel, maar de studenten zwaaien ons nog net niet uit.
Het gele hesje is het toegangskaartje naar de eerste bus. De buschauffeur is nog niet goed wakker en met behulp van een passagier komen we op de juiste plek.
Maar nog zijn we niet weg. Na het gebruikelijke ritueel van koffie en toilet, breekt er “paniek” uit. Er is iets in de bus blijven liggen en dat is al op de terugweg naar Groningen. Maar ook hier is Jacobus aanwezig en er komt een oplossing.
We lopen nu door een hele andere omgeving. Het weidse gezicht heeft plaatsgemaakt voor bos, heide en met bomen omzoomde weilanden. De dorpjes zijn even leuk en gastvrij.
In Lieveren verlagen we de voorrad koffie en cake en na een mooie route mogen we stempelen in Roden. We proberen de mooie picknickbank in de winkel, maar helaas mag die vandaag niet gebruikt worden. Dan maar naar de skihut. Hier nemen we een warmhoudertje en dan gaat het door naar Roderwolde. Hier wacht ons een warme ontvangst en dat betreft niet alleen de koffie en de soep.
De voeten worden gelucht en de teentjes vinden dat heerlijk. Maar ja, we zijn er nog niet.
Sommigen gaan nog naar de Jacobskerk en het lijkt erop dat we hekkensluiters zijn.
Door een prachtig natuurgebied halen we toch weer verschillende wandelaars in. Sommigen lopen niet zo soepel meer. Maar ach een beetje kletsen en je bent zo weer een paar kilometer verder in Peize. Hier gaan we nog een slag door het dorp. Sommigen nemen hier weer een pauze, maar een aantal loopt liever door.
De laatste loodjes wegen altijd het zwaarst zegt men. De gang is er wel wat uit, de teentjes protesteren wat, maar verder gaat het eigenlijk prima. Dat geldt niet voor iedereen, de bezemwagen gaat goed gevuld op weg. Soms is het niet anders.
Wij gaan door het hotel en legen de laatste loodjes door de stad af. Eindelijk daar is de toren van de A-kerk in zicht. Onthaal met muziek natuurlijk en in de kerk is van alles te doen. Mij boeit het gebrul van het orgel niet zo en ga snel om een biertje en dan ja, heerlijk, de schoenen uit. Wat een genot.
We zitten nog gezellig met zijn allen aan de stamppot en dan is het tijd om naar huis te gaan.
Volgend jaar gaan we er weer bij en hopelijk ook al die vrijwilligers, want zonder hen kunnen wij niet wandelen.