Voorjaarswandeltocht WSV-WIK 14.4.2012

Vandaag mogen we heel dicht bij huis wandelen.
Om 8.15 uur zitten we op de fiets om 6km verderop te starten.
Het is nog wel wat fris, dus de handschoenen gaan aan.
Het is al behoorlijk druk bij De Bosberg. Gelukkig is niet iedereen naar de Fjoertoer.
In de buurt van Appelscha wandelen betekent veel DrentsFrieseWold, onze prachtige “achtertuin”.
Via de golfbaan en het bos rondom ’t Groote Veen hebben we na 8km een rust bij het voormalige Blauw Hiem. Tegenwoordig Boscamping Appelscha en niet meer alcoholvrij.
Gezien het tijdstip houden we het maar bij koffie.
Onze mannelijke medewandelaar heeft nog geen zin aan koffie en zet de gang erin. Die zien we vandaag ook niet meer terug. Ach, die kwebbelende vrouwen hoe lang kun je dat ook volhouden.
De zon schijnt, de jas gaat uit en wij gaan verder. Oude Willem, Adderveen, De Stoevert, Ganzenpoel, Schaapsdrift, Keukenlaan. Allemaal bijzondere namen die ons via de Amstelboulevard leiden naar De Blauwe Lantaarn in Wateren. Ook nu houden we het bij koffie en een lekker soepje. De dag is nog vroeg.
Gaande door het prachtige fotogenieke dorpje Zorgvlied, raken Elly en ik Desiree kwijt, die ferm doorstapt.
We lopen langs een stukje geschiedenis dat alleen nog zichtbaar is op een gedenkplaat in de verte. Werkkampen uit de oorlog, er waren nogal wat in deze streek.
Ook nu wordt in het bos volop gewerkt, maar gelukkig onder normale omstandigheden.
Het Canadameer is nog te koud om te pootjebaden, maar het terras van Eethuis Aekingerzand maakt veel goed.
Daar aangekomen kunnen we Desiree niet ontdekken, vreemd haar nummer is wel doorgestreept. Maar daar komt een hele kudde aan die allemaal verkeerd gelopen zijn.
Desiree heeft de kilometer van vorige week weer gecompenseerd.
Zittend aan een cappuccino belt onze mannelijke medewandelaar die al binnen is. Galant als hij is wil hij op ons wachten, maar dat duurt nog zeker een uur. Dat kunnen we hem niet aandoen.
Zoals gewoonlijk zit het venijn in de staart. We gaan de Kale Duinen op. Dat betekent zandhappen, maar het is het waard. Het is prachtig. Richting de Bosberg doet de omgeving zijn naam eer aan. Het hoogste punt van Fryslan gaan we klimmend en dalend tegemoet. Ik kan de dames niet meer verleiden om de echte bosberg te beklimmen, laat staan de uitkijktoren.
Op het terras van restaurant De Bosberg wordt heerlijk genoten van de zon en een versnapering en dan gaat het weer 6km westwaarts met natuurlijk tegenwind.
Samen met nog 814 wandelaars heb ik genoten van deze mooie tocht.