Noordwolde 26.4.2014

Rotantocht

Koningsdag, het wil nog niet goed “bekken” na zoveel koninginnen. Ach, uiteindelijk zal het wel wennen. Gelukkig is de tocht in Noordwolde na een jaar rust, vanwege de kroning, in ere herstelt.
Ik sta in de twijfelmodus. Eigenlijk zou er eens een 40km gewandeld moeten worden, maar vandaag slaat de weegschaal toch weer door naar 25km. Het vooruitzicht om nog een stukje Koningsdag in het dorp te vieren geeft de doorslag.
Maar zoals het gaat met plannen en verwachtingen, ze komen nooit uit.
De opkomst is onverwacht hoog (bijna 600) dus de wachtrij is lang. Dan eerst maar koffie en de meute vooruit laten gaan. Als we besluiten op pad te gaan, komt groep Veendam er aan. Willen jullie op ons wachten? Ja hoor.
Dan gaan we op pad. Op de routebeschrijving staat maar één pauze aangegeven. Voor ons geen probleem maar als je voor het eerst 25km gaat lopen, tja dan duurt het wel erg lang.
Gelukkig is er een picknick tafel die vraagt om gezelschap.
En hoe gaat dat dan als je net gerust hebt, dan dient zich een volgende rustgelegenheid zich zeer snel aan. Hier hebben ze koffie, ijs, sûppe, een terras en niet geheel onbelangrijk een hûske.
Na deze pauze gaan we dwars door de bossen van de Maatschappij van Weldadigheid.
De oude school is een atelier geworden. Er staat “Open atelier”” op een bord. Wij maken van de gelegenheid gebruik om een blik naar binnen te werpen. De kunstenaar is niet aanwezig en wij genieten even van het zwart voor onze ogen. Bijzonder hoe het ene zwart het andere niet is.
Langs Boschoord komen we in Zorgvlied. De eerste officiële pauze op bijna 14km.
Wij genieten van de soep, als de eerste 40ers ook op het terras neerstrijken. Zij hebben er al 15km extra opzitten. Ik hoor de controlemannen zeggen dat het nu nog 13km is. Oei, we hebben iemand bij ons die voor het eerst 25km gaat lopen en dan is een paar kilometers extra een hele klus.
Zingend gaan we langs het Doldersummerveld. Dan komt de iPod uit de tas en Rammstein mag zijn songs ook weer eens ten gehore brengen.
We lopen verder door het bos, nemen een p-pauze, bewonderen tuinen van bosbewoners en nemen weer plaats op een picknickbank.
Als we weer verder zullen, komen er een paar menwagens langs. Ik herken de koetsier en zijn vrouw van één van de wagens en dan moet er even bijgekletst worden. De rest is inmiddels verder gelopen en wij zetten de spurt er in om weer bij de meute te komen.
De nieuwelinge op de 25km heeft het moeilijk. Het valt ook niet mee als je 11 jaar bent, zere voeten hebt en je niet weet wanneer de tocht ten einde is. En dan als “klap op de vuurpijl” komt er nog zo’n lange Grensweg. De dieren van de Dierenvriend geven nog wat afleiding. Een bankje met een mooi gedicht vraagt om gebruikt te worden en dan komt de sporthal al weer in zicht.
Het zit er weer op en er is tenminste één wandelaar die heel blij is.
Bij de nazit blijkt dat er een paar bonuskilometers waren. Geen probleem, maar bij thuiskomst toch maar besloten om het terrassen in het dorp voor dit jaar over te slaan. Ach, het weer leent zich er ook niet meer zo voor, maar de wandeltemperatuur is perfect geweest.