Beilen 1.5.2014

Drentse Hooglanden Wandel4Daagse dag 3

Vandaag is het de dag van de arbeid. In het buitenland is het een feestdag, maar in Nederland wordt gewoon gewerkt. Nou ja, door sommigen. Vakantiegangers en wandelaars verenigt u, we gaan naar Beilen.
Dag 3 is de dag van Hijken. Mijn paraplu heb ik nog niet terug, dus gaat het regenen. Er zijn vandaag een paar nieuwe wandelaars en er wordt volop fries gesproken. We drinken koffie en de 30-ers gaan al op pad.
Ik wacht op de 20-ers en als die hun koffie op hebben gaan we op pad. De eerste spetters komen naar beneden. Niet veel, maar aan de rand van Beilen moet er toch wat plastic uit de tas komen.
We lopen onder de N381 door, einde van het asfalt. We lopen tussen de bomen door en daarna langs een watertje. Het is soms behoorlijk blubberig en het is oppassen geblazen. Maar het heeft wel wat om tussen het fluitenkruid en de eerste berenklauwen te lopen. Bij het Oranjekanaal mogen we met het voetgangerspontje naar de andere kant. De heren zijn zo galant om voor ons in de touwen te hangen. Het is af en toe best leuk om van het zwakke geslacht te zijn. Aan de overkant mogen we door het witte blubberzand om tenslotte in Hijken te belanden voor de eerst rust. Deze is in het zaaltje achter het oude kerkje. Hier kunnen onze poncho's uitlekken en vervolgens opgeborgen worden, want het is weer droog. Na de pauze gaan we slagje om het dorp en dan richting het Hijkerveld. Bij de schaapskooi blijkt het informatiecentrum open te zijn. Hier brandt de kachel en we nemen de tijd om het e.e.a. te bekijken. Dan mogen we het veld op. Wat is het hier stil. Ook wij worden er stil van. De koekoek begroet ons uit de verte en de kikkers geven een concert. Als we in de buurt komen schieten ze alle kanten op. Wij wachten geduldig en uiteindelijk kunnen ze hun nieuwsgierigheid niet bedwingen en onze camera's zoomen in om ze te vereeuwigen.
Bij de prachtige locatie van erfgoedlogies Diependal vullen we de brandstof, die ons lichaam nodig heeft, aan met appelgebak.
Dan is het maar een uurtje lopen naar de volgende rust bij minicamping de Tuinfluiter. Afgelopen winter mochten we ook al eens van hun gastvrijheid genieten bij een Flaltocht. Na het goede weer genoten te hebben gaan we over de Brunstingerplassen terug naar Beilen. We mogen nog wat klimmen en klauteren, maar het is de moeite waard.
Als we er bijna zijn begint het weer te druppen. Het maakt niet uit, het meeste valt er toch naast.
De vrijwilligers hebben ondertussen niet stil gezeten en een behoorlijk aantal veters voor de KWF verkocht. Toppie.
Morgen helaas al weer de laatste dag, maar de datums voor volgend jaar staan al in de agenda.