Dag 29 Rethel

Ik kan redelijk vroeg vertrekken, maar het duurt toch nog meer als een uur voordat ik de stad uit ben.
Ik neem in La-prix-de-Mezieres nog een kop koffie en ga door.
De weg is inderdaad vlak, de jongeman van het VVV heeft even vergeten te vertellen dat onder de weg heuvels liggen. Zoiets als de zevenheuvelenweg bij de 4daagse maar dan wat hoger en langer. Ik kom een bord tegen van een dalingpercentage van 12%, dat moet je dan ook stijgen.
Bij een vakantiehuisje maak ik ongevraagd gebruik van het terras, er is toch niemand en ga ik mijn voeten afplakken.
Om 12.45 heb ik een heerlijke lunch in Launois-sur-Vence. Ik zie op de kaart dat er ook een brouwerij is en kom tot de ontdekking dat ik daar op dit moment al zit. Haha wat een neus heb ik hiervoor.
Ik ga naar de VVV voor een kamer, ik ben van plan om het niet te gek te doen vandaag. Er is een hotel, maar de prijs staat me niet aan. Er is 10km verderop een adres, maar daar wordt niet opgenomen. Ik krijg het telefoonnummer mee en loop door, in dit dorp is niets te beleven. Desnoods naar Rethel dat nog 23km is en ik heb al 23 gelopen. Het inmiddels 14.30uur.
De route is nu wel vlak, dat maakt het wel wat gemakkelijker.
Om 16.00uur bij ik bij Woinic, het grootste everzwijn van de wereld. Kijk maar op internet voor meer info.
Bij de infobalie krijg ik telefoonnummers van hotels in Rethel.
Na een pauze ben ik om 17.00 uur in het plaatsje waar een kamer zou kunnen zijn. Het is nog 13 km.
Ik besluit eerst het hotel in Rethel te bellen en die heeft een betaalbare kamer en zeg dat ik niet eerder dan 20.00 ben.
Om 18.00 uur rust ik weer even en zoals gebruikelijk is een kilometer verderop een cafe dat ik ook moet steunen.
Er volgt voor zover dat mogelijk is een geanimeerd gesprek met de baas en een gast die na mij binnenkomt.
Het is volgens hen niet ver naar Rethel, hooguit 3 minuten, wel met de auto natuurlijk.
Na 2 biertjes vertrek ik weer en de kroegbaas wil wel bier in mijn flessen stoppen, moet maar niet.
Vijf kwartier ben ik na 1 keer vragen en niet verkeerd lopen in het hotel. Deze keer een bruine kamer alweer uit hetzelfde tijdperk.
Gauw in bad, kleding wassen en om 21.00 uur maakt de kok nog een grote salade voor me klaar.
Om 22.30 uur ga ik als laatste gast naar boven en ga ik morgen uitslapen.
46 km is iets teveel van het goede zal blijken.