Dag 110 Pedrouzo

De schoenen en sokken zijn nog niet droog, maar ze moeten aan. Mijn oudjes zijn te glad van onderen en zo lek als een zeef. Voor ´s avonds kan het nog wel.
Ik zie nog wat oude kranten in de keuken liggen en neem een paar mee.
Het heeft de hele nacht gegoten dus die komen vananvond wel van pas.
Na nog een bakje gaat het weer verder. Er staat op de voorlaatste dag 33km op het programma.
Het regent niet zo erg en tot Arzua zijn het voornamelijk verharde wegen. Wel zijn er vrij veel riviertjes, die natuurlijk altijd laag liggen en dit gedeelte van Spanje heeft altijd bergen.
In Boente is het kerkje open en kan dus even gerust worden. Ik koop nog een bakje frambozen bij een boerderijtje, maar laat de helft staan, ze zijn niet zo lekker meer.
In Arzua krijg ik van een australische T en een engelse F, de jeugd die ik de laatste dagen vaker tref, Arzua kaas aangeboden.
Dan gaat het weer op en neer, maar nu regelmatig in de blubber. Het is wel een prachtige klim- en daalroute. Regelmatig door bos. Mocht niet van moeders, maar kinderen zijn nu eenmaal wel eens ongehoorzaam.
Ik ben vanavond maar weer eens in een prive herberg. Er is dan wel geen keuken, maar er staan automaten en er is internet. Maar de douche is nog het beste: een stortdouche heerlijk, vooral voor mijn arme voetjes. Ik heb ze maar op de foto gezet, want zo erg als ze er nu uitzien heb ik ze nog nooit gehad.
2 dagen watertrappelen, sokken die als schuurpapier over de tenen gaan. De linker voet is een bloedbad.
Ik voelde wel dat het niet goed zat, maar als je ze voelt is het al te laat. Dan is het gewoon doorlopen, muziek hard aan en op de tanden bijten. Nou ja zo ongeveer.

Ik moet nu nog eten en ik hoop dat de verhalen niet weer door elkaar komen.
Finesterra staat nog wel op het programma, maar ik denk dat het een bustocht wordt.
Morgen eerst de chef maar eens begroeten op dag 111 van de Camino van de Loco´s zoals ik hier de camino al heb horen noemen.