Dag 41 Bragelogne-Beauvoir

De wekker druk ik uit en blijf nog een half uurtje liggen. Toch moet ik verder. Ik wil niet de berg op want na een paar kilometer kan je langs de Seine lopen. Ik wil langs de weg, maar daar aangekomen is het zo druk dat ik besluit voor de korste route te gaan en dat is een stukje terug. Een compostelaganger wijst me de weg. Dit soort mensen zien je lopen en willen altijd even een praatje maken. Nature calls again en ik vraag mij af wie er nu om mij lacht. Terug in het dorpje ga ik naar het VVV dat nu wel open is. Ik sneup wat rond en leg de dame uit wat ik wil. Het blijkt dat ik tot Polisot langs de Seine kan lopen en ook tekent ze voor mij de route in op een kopie van een detailkaart. Super! Na een prachtige route tussen de Seine en de wijngaarden rust ik op een muurtje uit. Het staat bij een huisje dat over een beekje heen is gebouwd. Zoals gebruikelijk tref ik 500m verder een picknickbank. Ik loop het dorp in en vraag een man of ik ergens koffie kan kopen. Niet dus en ook niet in de volgende dorpen. Hij vraagt of ik uit België kom, maar als ik zeg dat ik Nederlander ben, zegt hij: ik ook! Hij heeft 40 jaar geleden de liefde gevonden in Frankrijk. Zijn van origine Nederlandse vrouw woont daar al vanaf haar derde. Ik krijg koffie aangeboden en we hebben wat te bepraten. Mevrouw is namelijk ook wandelaar en heeft de tocht vanaf Le Puy gelopen. Volgens haar is het nog 4 uur lopen naar Avirey Lingey door het bos. Twee uur later ben ik daar "gnagna". Ik lunch in een bushokje. Van een bewoner hoor ik dat een paar plaatsjes verderop een winkel en een café is. In Bagneux-la-Fosse weer pauze. Ik bel naar de Gite en er is plaats. Zo dat maakt het wat makkelijker, nog 7km. Bij de begraafplaats wil ik water bijvullen, helaas er is een begrafenis. Ik zit boven vanaf een picknickbank te kijken. Prachtige muziek en tot slot klinkt "En vie en Rose" van Edith Piaf.
Na nog wat zweetwerk kom ik in Bragelogne Beauvoir. Ik vraag een paar luitjes naar het adres. Ik heb een vaag vermoeden dat hier een kroeg is en mijn vermoeden is juist. Heerlijk een koude Pelforth genomen. Ernaast ontdek ik een winkel. Ik doe wat inkopen voor het avondeten en voor morgen onderweg. In de gite ben ik de enige gast. Mevrouw vraagt of ze een stempel mag zetten in mijn credential en verneemt van mij dat ik dat alleen op speciale adressen doe. De beloning is een biertje en ik mag van haar tomaten eten uit eigen tuin. Na het douchen gauw terug naar de winkel om nog wat kaas te kopen. In het kroegje ernaast zitten 2 heren aan de bar bij het raam. De 1 is gepensioneerd, maar nummer 2 is van mijn leeftijd. Ze lijken sprekend op de oudjes van de Muppet Show die altijd commentaar leveren vanuit hun loge. Terug in de gite ga ik eten en een paar telefoontjes plegen. Ik zit heerlijk buiten bij de ondergaande zon. Het is stil op een enkele auto, een postduif en wat honden na. Wat een bruin leven voor een vakantieganger. Voor de bewoners van het platteland is het hard. Het loopt hier leeg. Je ziet het aan de dorpen; het onderhoud van de huizen, kinderen gaan met bussen naar scholen in grotere plaatsen, e.d. Alleen de landbouwbedrijven doen het goed, net zoals in Nederland grootschalig. De meeste bedrijven zitten in het dorp en je ziet niet veel boeren die bij hun land wonen. Als ik Jelle te pakken krijg breekt een hond los die als een gek rondvliegt en mijn schone broek bevuilt. Ik ga binnen wel verder schrijven, ach het werd toch te donker. Nog een glaasje nachtrust en morgen om 6 uur weer op. Ik heb inmiddels de 800km grens doorbroken.