Dag 55 Le Chatelet

De dag begint goed. Op zoek naar het licht in de keuken glijden mijn slippers enigszins weg. Mijn tijdelijke huisgenoot is genoodzaakt de vloer te dweilen. De zuster was, niet geheel onterecht, niet heel blij over het verblijf van de hond. De wereld is klein vanmorgen. Ik passeer de A71 op een legale manier en besluit vanwege het weer af te wijken van de route. Mijn beloning is een mooi dorpje op de heuvel, Arcomps, met een picknicktafel en een openbaar toilet. Als toetje zijn er perzikbomen bij de mairie, waar tientallen perzikken op de grond liggen te wachten om geraapt te worden. Voor een enkeling is het wachten voorbij.
De zon breekt door en in Loye-sur-Arnon is het café dicht. Ik had al op de route gezien dat dit een droge dag zou worden. Bij de kerk staan bankjes en het stokbrood is nog vers. Het is 12 uur en nog 9km te lopen. Ik besluit langs de weg te gaan. Frankrijk ligt toch plat tot 2 uur. Tegen tweeën gaan de Fransen weer aan het werk en ik laat een Franse voor mij werken in het eerste café dat ik tegenkom.
Het is weer bloedje heet. Het VVV is dicht, maar verderop is wel een hotel. Hier tref ik Belgische dames die een weekje aan het wandelen zijn. Er worden ervaringen uitgewisseld, wel in het Frans, alhoewel de ene een klein beetje Vlaams kent.
In het hotel word ik verzocht mijn pelgrimsgegevens te noteren en krijg het gastenboek van 2009 te zien. Er staat zowaar een bekende in: Durk Zwaagstra uit Heerenveen heeft hier gelogeerd. Zijn reden om te gaan is om het leven te ontdekken. Als ik hem tegenkom bij een bijeenkomst van het genootschap zal ik vragen of hij het al gevonden heeft. In het boek van 2008 vind ik het Canadese echtpaar en de man uit Ede. Volgens de baas zijn er meer vrijwilligers, die na het hospitaliseren gaan lopen. Het zijn vooral Duitsers, Belgen en Nederlanders die hier neerstrijken.