Dag 63 Saint-Leonard-de-Noblat
Door: Liana
Blijf op de hoogte en volg Liana
30 September 2009 | Frankrijk, Parijs
Vanmorgen staat er inderdaad thee op tafel en er is ook fruit. Marcel aast alweer op mijn embleem van het genootschap, maar dat krijgt hij nu nog niet. Pas na Santiago.
Ik koop nog wel een zilveren schelpje, voor aan mijn halsketting, waar ze een project in Thailand mee sponseren.
Kan ik toch eens wat kopen.
Ik heb de korte broek aan , maar het is koud. 's Morgens kan de skibroek aan en 's middags de bikini, zo'n temperatuurverschil.
Bij de pont drink ik koffie en in het volgende dorp alweer. De namen ben ik even kwijt.
Het eerste stuk is het redelijk druk op de weg. Een hoop vrachtauto's voor houttransport. Je ziet ook veel kleine vrachtauto's en aanhangwagens vol met hout voor de wintervoorraad. Het laatste stuk is het rustiger.
Er stopt alweer een auto en daar komt Marcel uitgestapt en geeft mij een appel, wat aardig. Hij zegt dat ik bijna boven ben en dat het nog maar een paar kilometer is. Mooi toch.
Hij stapt weer naast "Rebrov" in het autootje en puffend en kreunend gaat het naar de top.
Ik pauzeer aan de cote de berm en ben net te laat voor de sleutel van de refuge.
Dan maar door het middeleeuwse stadje gelopen. Ook hier kan de kerk niet bekeken worden en ik beland weer bij de horeca.
Ik heb een biertje besteld, de man aan de tafel voor mij kijkt mij aan. Als hij weggaat vraagt hij of ik de Volkskrant van hem wil hebben. Dat is lang geleden, dat ik een nederlandse krant gelezen heb. Ik hoop dat ik hem bedankt heb, want hij was ook direct verdwenen.
Zo kom ik mijn tijd wel door.
Om 14.30 uur is de winkel open waar ik de sleutel kan halen. Joepie er is een wasmachine en een droger. Er gaat zo veel mogelijk in. Na de douche ga ik naar de bibliotheek, met eindelijk snel internet en zie dat ik nu al weer een tijdje zit te typen. Wat een werk is dat zeg, dat verhaaltjes schrijven, maar wel leuk om te doen.
Tot gauw.
Na het internetten ga ik naar de fotozaak om mijn (500) foto's op een cd en een usb-stick te laten zetten, wat zo klaar is.
Om 20.00 uur bedenk ik me dat er ook nog gegeten moet worden. Er is een pizzaria in de buurt, dus dat wordt het dan voor vandaag.
Als je het pleintje bekijkt zou dit ook zo in Italie kunnen zijn.
Wel met een latino gangleader aan de tafel ernaast; gouden kettingen tatoeages, spierballen, sjaaltje. Hij wordt verschillende keren begroet, maar eet quasi onverschilling door. Zijn hulpje met scheve baseballcap en het kruis van zijn broek tussen de knieen, zit er devoot naast.
Als ik afreken hoef ik, omdat ik pelgrim ben de wijn niet af te rekenen. Toch aardig van de jongeman van de pizzaria.
Ik kijk nog een keer rond en loop door de middeleeuwse straatjes terug naar de refuge.
Ik zie nu ook waarom de kerk gesloten is. Er is torentjesoverleg en wel door een heleboel kraaien, die zullen het binnen ook wel overgenomen hebben.
Ik koop nog wel een zilveren schelpje, voor aan mijn halsketting, waar ze een project in Thailand mee sponseren.
Kan ik toch eens wat kopen.
Ik heb de korte broek aan , maar het is koud. 's Morgens kan de skibroek aan en 's middags de bikini, zo'n temperatuurverschil.
Bij de pont drink ik koffie en in het volgende dorp alweer. De namen ben ik even kwijt.
Het eerste stuk is het redelijk druk op de weg. Een hoop vrachtauto's voor houttransport. Je ziet ook veel kleine vrachtauto's en aanhangwagens vol met hout voor de wintervoorraad. Het laatste stuk is het rustiger.
Er stopt alweer een auto en daar komt Marcel uitgestapt en geeft mij een appel, wat aardig. Hij zegt dat ik bijna boven ben en dat het nog maar een paar kilometer is. Mooi toch.
Hij stapt weer naast "Rebrov" in het autootje en puffend en kreunend gaat het naar de top.
Ik pauzeer aan de cote de berm en ben net te laat voor de sleutel van de refuge.
Dan maar door het middeleeuwse stadje gelopen. Ook hier kan de kerk niet bekeken worden en ik beland weer bij de horeca.
Ik heb een biertje besteld, de man aan de tafel voor mij kijkt mij aan. Als hij weggaat vraagt hij of ik de Volkskrant van hem wil hebben. Dat is lang geleden, dat ik een nederlandse krant gelezen heb. Ik hoop dat ik hem bedankt heb, want hij was ook direct verdwenen.
Zo kom ik mijn tijd wel door.
Om 14.30 uur is de winkel open waar ik de sleutel kan halen. Joepie er is een wasmachine en een droger. Er gaat zo veel mogelijk in. Na de douche ga ik naar de bibliotheek, met eindelijk snel internet en zie dat ik nu al weer een tijdje zit te typen. Wat een werk is dat zeg, dat verhaaltjes schrijven, maar wel leuk om te doen.
Tot gauw.
Na het internetten ga ik naar de fotozaak om mijn (500) foto's op een cd en een usb-stick te laten zetten, wat zo klaar is.
Om 20.00 uur bedenk ik me dat er ook nog gegeten moet worden. Er is een pizzaria in de buurt, dus dat wordt het dan voor vandaag.
Als je het pleintje bekijkt zou dit ook zo in Italie kunnen zijn.
Wel met een latino gangleader aan de tafel ernaast; gouden kettingen tatoeages, spierballen, sjaaltje. Hij wordt verschillende keren begroet, maar eet quasi onverschilling door. Zijn hulpje met scheve baseballcap en het kruis van zijn broek tussen de knieen, zit er devoot naast.
Als ik afreken hoef ik, omdat ik pelgrim ben de wijn niet af te rekenen. Toch aardig van de jongeman van de pizzaria.
Ik kijk nog een keer rond en loop door de middeleeuwse straatjes terug naar de refuge.
Ik zie nu ook waarom de kerk gesloten is. Er is torentjesoverleg en wel door een heleboel kraaien, die zullen het binnen ook wel overgenomen hebben.
-
30 September 2009 - 16:06
Desiree:
Tjonge wat weer een heerlijke verhalen om te lezen.
Je komt gelukkig niets aan eten en drinken tekort.
De 1 brengt je flink rijpe perziken, een ander brengt je een appel na.
Wat zijn er toch ook een vriendelijke mensen op deze wereld.
Liana, ik heb zo'n respect voor je!!
Lopen lopen lopen, kilometers lang.
Je schoenen versleten, voetjes ingetaped, en gaan met die banaan.
Echt knap hoor!!
Aankomende zaterdag ga ik weer een tochtje van 25 kilometer lopen.
En steeds als mensen vragen waarom ik alleen loop (en waar jij bent) vertel ik van jouw prestatie.
Lieve groetjes en een knuffel, Desiree.
-
30 September 2009 - 18:05
Dinette:
Vooral doorgaan met je verhaaltjes...ik loop gewoon 'n beetje met je mee! Enne.. ik ben nog steeds trots op je voeten!
Later... doei, liefs, Dinette -
30 September 2009 - 18:54
Susanna:
pfff.. gelukkig hoef ik ff niet te typen :)
x suus -
01 Oktober 2009 - 05:57
Janneke:
Zit ademloos bij te lezen: ongeveer 3 week geleden ging mijn pc kaduuk en ik zit nog te wachten op de reparateur. Nu even een laptop van het werk: helaas staan alle (mail)gegevens op die dode pc. Heb daarom het idee dat ik je emailadres voor je verjaardagkaartje verkeerd heb ingevoerd.
Heb inderdaad nog de extra borrel genomen. Was gelukkig de dag darna vrij :)
Prachtige verhalen. Het lezen duurt al lang, laat staan het typen: daar heb je ettelijke uren aan besteed. En als je dan begint te lezen moet je verder: ik had nu eigenlijk al op het werk moeten zitten maar ze doen maar even zonder me.
Morgen ladiesday, je zult worden gemist.
Heb respect voor je voeten !
-
01 Oktober 2009 - 08:09
Leo:
Liana, zoals ik kan lezen verloopt alles goed.
Weet je dat mijn ochtendritueel op het kantoor altijd begint met het lezen van jou reisverslag.
Jij kan bijna sneller stappen als ik kan lezen, want intussen ben je toch al aardig opgeschoten.
Laat eens weten welke afstand je nu al gestapt hebt.
Groetjes, Leo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
