Dag 84 Pamplona

We gaan bij een plaatselijke, verbouwde garage een ontbijt halen en dan ga ik met de anderen op pad.
De route is op een kleine afdaling na, eerst goed te doen. Daarna moeten we langs een smal rotspad, dat af en toe glibberig is, want het heeft vannacht behoorlijk geregend. De hoogtevrees is wel grotendeels over, maar hier kan je je geen misstap veroorloven. Dan ga je horizontaal naar huis in je laatste huisje van 6 plankjes.
Gelukkig is er later een prachtig nieuw aangelegde fiets- wandelroute naar Pamplona.
De anderen gaan nog een keer klimmen en ik ga langs de rivier.
In Huarte ga ik een kerk binnen, maar deze gaat sluiten en ik wordt eruit gezet. Zal tijd worden.
Alle kerken zitten hier trouwens op slot. Het zal misschien wel kostbaar zijn wat er in staat, maar ik kan me niet voorstellen dat iemand die kitschboel wil hebben.
De madonna´s die ik gezien heb zijn ook lang zo mooi niet als in Frankrijk. Nou ja smaken verschillen.
De mensen zijn hier vrij stug en een glimlach kan er amper af. Soms is er wel iemand zo aardig om me de weg te wijzen en dan kan er een bescheiden lachje af.
Misschien ben ook wel een beetje een vreemd figuur. De meesten hebben een jas en vest aan. Ik loop met korte mouwen en heb mijn broekspijpen er ook nog afgeritst. Dit heb ik expres gedaan om een beetje te provoceren.
Als ik de blikken in de ogen zie, lig ik inwendig dubbel. Alleen een stel schoolkinderen lachen openlijk. Ze kunnen het dus toch.
Ik hoop dat het beter wordt. Mijn eerste indruk van Spanje is niet zo best. De hygiene van het sanitair onderweg laat te wensen over. De lakens in de refugio waren alles behalve schoon en ik heb de eerste jeukbulten te pakken.
Ik moet nog maar eens goed bekijken of ik nog wel in een staatsrefugio ga slapen.
Hier in Pamplona is er een prive refugio van de spaanse Amis en 1 van de duitsers.
Ik was van plan om een stukje door te lopen, maar ik denk dat er maar eens heel heet gewassen moet worden.

Inmiddels is alles gewassen tot aan mijn toilettas toe. Ik ben in Pamplona gebleven omdat de refugio van de Amis wasmachines en drogers heeft en het is schoon.
De australiers en Bert en Mieke zijn hier ook.
Als ik mijn bultjes aan hun laat zien krijg ik van de portier de opdracht om alles te wassen. Hij wil natuurlijk geen gedoe hier.
Inmiddels heb ik ook kennis gemaakt met noren, mijn bedgenoot voor vannacht en een braziliaan die nederlands spreekt.
Ik heb kennis gemaakt met de tapasbar en heb de stad een beetje bekeken. Ook ben ik naar de apotheek voor een smeerseltje geweest. Ik kreeg dezelfde zalf die ik ook al eens in Hongarije heb gekocht.
Onderweg trof ik de Tells nog. Die zijn voor de zekerheid bij de duitsers gaan slapen, dat is in ieder geval schoon.
Het blijkt dat deze 2 helemaal niet bij elkaar horen. Ze lopen sinds 2 weken samen. Pa Tell neemt een rustdag en junior gaat door. Ik heb respect voor zo´n jongen, hij is nog maar 18 jaar.
Ik zal hem nog wel tegen komen. Hij heeft een stok met horens erop en ik weet nu ook waarom. Vanmorgen betrapten we ze op het "stelen" van vijgen. Ze hadden het al over gratis tomaten gehad die ze onderweg tegengekomen waren, maar ik heb die alleen maar in groentetuinen gezien. De stok gebruiken ze om de takken naar zich toe te halen en dan de "verboden" vruchten te plukken. Vers geplukte vijgen zijn trouwens heerlijk.

Ik heb nu ook wat meer tijd om de reacties te lezen en ja oom Siep het waaide daarboven verschrikkelijk hard. De mensen liepen daar met de jassen aan en capucons op. Ik liep nog steeds met korte mouwen.
De wind kwam als een grote golf met donderend geraas de vallei binnen. Het was zeker kracht 6 of 7. Gisteren waaide het weer pittig, maar ik denk ongeveer 4. Vandaag was het prima weer. In de zon kun je nog goed op het terras zitten, maar in de schaduw moet de jas aan. Heerlijke wandeltemperatuur.
Soms vergeet ik ook wel eens wat en dat noteer ik dan maar in mijn wandelboekje.
Maar de slapende spanjaard in het restaurant gisteren was toch wel apart. Ongeveer 200 kilo en een buik waar je met gemak een groot etensbord op kwijt kunt. Zelfs de spanjaarden lagen in een deuk.
De spanjaarden en fransen schijnen elkaar ook niet zo te mogen. De spanjaard vond de fransen onbeleefd. Hij kon geen frans, maar wel engels en werd niet goed te woord gestaan. Hij haatte de fransen zei hij, maar volgens mij kan je geen miljoenen fransen haten. Dit is nu een van de redenen dat een Verenigd Europa zo belangrijk is. Kan Brussel voorkomen dat ze elkaar de hersens inslaan. De meeste spanjaarden die ik tot nog toe tegen ben gekomen lopen niet bepaald over van spontaniteit en dat schijnt de hele weg zo te zijn. Ach we zien wel we zijn nog steeds in Baskenland en ik ga vanaf nu voorlopig niet meer in het spaans groeten. Misschien helpt het.

Zo nu is het bedtijd, want om 22.00 uur gaat hier het licht uit.
Tot gauw.