Dag 94 Hornillos del Camino

Gisteren is het me gelukt om nieuwe schoenen te kopen en ook een waterzak. De waterslang die ik had was een beetje zwart van binnen. Niet zo hygienisch.
Uit eten kun je hier volop en eindelijk eens geen pelgrimsmenu voor mij.
Terug in de herberg kijkt B naar zijn been. Welkom bij de club, het vlooiencircus geeft weer een voorstelling. Hij besluit om alles direct uit te wassen. C heeft nog niets, maar is panisch over de beestjes. Samen zijn ze tot 1.00 uur 's nachts bezig. Daarna kunnen ze nog tot 3.30 uur genieten van stappende spanjaarden.

De volgende ochtend moeten we al om 8.00 uur uit de herberg. Ik wacht tot mijn onderbuurman zijn spullen heeft opgeruimd, maar hij is erg traag. Ik ben hierdoor de laatste vandaag. Ik heb echter besloten om geen rustdag te nemen, zoals velen doen, ik heb geen zin in weer een nacht schreeuwende stappers.
We gaan met 6 personen op zoek naar ontbijt. De stamtafelspanjaard loopt voorop. Als hij iets gevonden heeft is hij vol trots, hij denkt dat we niet in de gaten hebben dat hij moest vragen. Ach, hij is de oudste, dus een beetje padre de familias.
Na het ontbijt krijgen de 3 dames van hem een rode anjer. Die gaat op de hoed, een leuk afscheidscadeau.
Ik loop een mercado binnen. Een eldorado voor wie van vers artikelen houdt. Allemaal aparte winkeltjes. Ik moet me inhouden, want het moet wel gedragen worden.
Ik ga naar de kathedraal en de anderen gaan eerst naar een andere kerk. De kathedraal is nog niet open, dus wat doe je dan? Ik raak aan de klets met engelse fietsers en zij maakt voor mij een foto van mezelf met de anjer. Zij volgen ook zoveel mogelijk de wandelroute. Dat was gisteren niet gemakkelijk op de laatste berg voor Burgos met een fiets en bagage die samen 50 kilo wegen. Lopen over die rotsblokjes was al een hele klus.
Ik wordt ook nog aangesproken door een belg. Hij ziet mijn nederlandse gids. Ik had ze gisteravond al in het restaurant gezien.
Ik ga de kathedraal bekijken. Van buiten is het prachtig, maar van binnen is het weer volgestouwd. Op zoek naar een toilet in het bijbehorende museum kom ik bij de uitgang. Er is geen toilet. Ik zeg dat ik het stom vindt dat er geen toilet is en ik vraag waar de medewerkers dan heen gaan. De dame denkt dat ik haar stom vindt. Haar engels is schijnbaar niet zo goed en dat bij zo'n grote toeristische trekpleister. Dat wordt dus weer een bezoek aan de horeca, zo wordt je wel een kroegloper.
Na een uurtje gaan de nieuwe schoenen toch maar uit en moeten de oudjes het weer overnemen. In Tardajos is een bar met heel veel rommel op de vloer, dus dat wordt lunchen. In Rabe de las Calzadas moet je de fontein zelf in werking stellen om je water bij te vullen. Even op de knieen en de kraan in een putje openzetten, energiebesparend.
Het is warm en ik besluit toch nog maar wat zonnecreme op te doen. Maar goed ook want mijn tomaten zijn een beetje geplet. Ze zijn trouwens wel heerlijk.
Daarna gaat het de hoogvlakte op. Het begin van de beruchte meseta. Ik haal de belgen in en stop nog een keer om mijn rugzak wat anders in te delen. Een slingerende waterzak en schoenen loopt niet zo lekker.
Op de eindbestemming kom ik later in gesprek met de belgen. Zij lopen maar een week en willen vannacht buiten slapen. Proviand hebben ze niet, dus wordt hier eerst nog gegeten en een fles wijn gaat mee voor de nodige versterking.
Hier op de meseta lijkt het wel een beetje op Frankrijk. Af en toe een bar en geen winkels. Grote trekkers rijden door de smalle straatjes en dat is bijna het enige verkeer.
In het restaurant wordt de spanjaard, die ik in de herberg al getroffen heb, door de beheerster van de herberg bij mij aan de tafel gezet. Hij spreekt een klein beetje engels en het papieren tafelkleed wordt gebruikt om op te schrijven. Hij vraagt de naam van mijn site. Ik vraag wat hij ermee wil, maar het dringt niet echt door, ik schrijf het maar op. Later vraagt hij in welke taal ik schrijf en dan is het natuurlijk lachen geblazen.
De beheerster komt 's avonds nog uitgebreid kletsen in de herberg. Ze vindt het gezellig al die pelgrims. Als ze niet in de herberg zit zit ze in bar. Die geniet van het leven.