Dag 99 Arcahueja

Gisteravond heerlijk gegeten, die spanjaarden kunnen wel koken. De mannen gaan na de maaltijd nog door met hun discussies, ik ga op bed.
Als de oudjes op bed gaan, worden de jongeren aangemaand om stil te zijn. Ach ik ben maar een vrouw, daar hoef je geen rekening mee te houden.

Vanmorgen ben ik degene die lawaai maakt. Om 6.30 pak ik mijn spulletjes bij elkaar. Die spanjaarden zijn altijd overal laat mee, maar vandaag hebben ze pech.
Het is heerlijk lopen en de zonsopgang is geweldig.
Dan komt mijn grote vriend, Jan de Wind, tegen tienen weer opzetten om de verloren tijd in te halen. Voordeel is wel dat hij die donkere wolken ook wegblaast.
In Reliegos loop ik tegen een bar aan die ik beslist moet bezoeken. De eigenaar is volgens mij een oude rocker. Hij staat zijn klanten toe om allerlei boodschappen op de binnen- en buitenmuren achter te laten. Hier kun je uren lezen.
Het toilet is ook een bezoek waard, zo erg had ik het nog niet gezien. Ik ken een aantal mensen die hier gillend zouden weg rennen.
Het is heerlijk warm op het terras, zo uit de wind.
Ik bestel toch maar een broodje en heb meteen 2 toeschouwers. Een straathond en een iets slimmere kat die onder mijn stoel gaat zitten. Er valt wel eens wat. De hond krijgt de korstjes van de kaas, die ik er zelf maar afgesneden heb.
Dit zijn toch de meest mooie kroegjes, geweldig.
Daarna weer 6km ploeteren tot de volgende koffiestop. Langs een betonfabriek, vandaar dat hier zoveel verkeer is en de gevangenis. Die lui hebben hier een mooie plek om hun zonden te overdenken.
De wind is koud, de handschoenen en hoofdband moeten op.
Mansilla de las Mulas is een leuk plaatsje, jammer ik ben te vroeg.
Verder langs de weg. De muziek gaat hard aan. Je zal hier wonen, wat een verkeerslawaai.
Jan de Wind doet een dutje. Ik voel wel een paar spetters, maar de bui zit verderop. Een mooi gezicht is dat.
Na nog een bakje leut, ga ik over een zogenaamde gevaarlijke brug en overweeg door te lopen naar Leon. Mijn vriend is echter weer wakker en helpt mij eraan herinneren dat ik mijzelf beloofd heb niet meer dan 30km per dag te lopen. Ik heb mijn energie nog nodig, want het blijft niet vlak.
In de herberg heb ik het rijk alleen. Er staat een kacheltje onder het wasrekje, heel attent. Mooier is dat de hotelbar maar 1 deur door is.