Dag 43 Chablis

Ja Chablis is het inderdaad geworden. Ik heb overwogen om door te lopen, maar bij binnenkomst wist ik genoeg. Dit is het einddoel voor vandaag, ondanks dat het nog maar 12.15 uur is en er maar 18km op de teller staat. Het was vanmorgen lastig opstaan en ik voelde mijn linkervoet niet op de gebruikelijke manier; te lang op slippers gelopen. Na wat rondzoeken in Tonerre zit ik eindelijk op de goede route en omhoog gaat het weer. Bovenaan de jas maar uit anders zit er meer vocht in mijn jas, dan in mijn lichaam. Ik loop langs de spoorlijn van de TGV en van bovenaf is het een prachtig gezicht hoe de trein als een slang door het landschap schiet. Het is niet zo mooi weer en de lucht is grijs. Het scheelt minstens 20 graden met gisteren maar om te lopen is dit prima. Ik ben in gedachten als ik opeens voetstappen achter mij hoor. Ik schrik want er wordt hier niet gelopen. Gelukkig, een hardlopende pensionada en haar man. Ze wonen in een leuk plaatsje Rye. Ik lunch in het bushokje en ontdek later dat er nog wel 4 bankjes in het dorp staan, wat een luxe! In Chablis is het VVV nog open en krijg ik het adres van de pastorie. Geen bel, maar de deur is niet afgesloten. Ik loop naar binnen. In de achtertuin hoor ik wat en de beheerster zit net te eten. Ik ben welkom en ze laat me de kamer zien. Tevens is er een grote keuken en het sanitair is redelijk modern en schoon. Voor de rest heeft het er wel aan. Als ik de sprei van het bed haal om mijn slaapzak neer te leggen besluit ik om maar een bed verderop te nemen. Dit onderlaken heeft ten minste een effen kleur. Nu lekker douchen, eten en wat cultuur tot mij nemen. Ik was in een grijs verleden slijter en vragen over Chablis heb ik vast bij mijn examen gehad. Ik slenter wat rond, koop bij het VVV wat kaarten en probeer een tour door de wijngaarden te boeken. Helaas ben ik alweer de enige dus het gaat niet door. Ik ga mijn teleurstelling dan maar vieren op het terras met een kaasplankje. Hier tref je vele nationaliteiten, waaronder een stel uit Breda. Er volgt een geanimeerd gesprek en ik beloof een kaarsje op te steken in Santiago en dan maar hopen dat zij haar enkel niet breekt zoals moeders. Het weer is wat opgeknapt dus het zit lekker op het terras. Ik ga wat inkopen doen en dan toch maar naar het postkantoor in de rij staan. De vrouw voor mij (ik steek er wel een kop boven uit) komt er waarschijnlijk wel vaker. De beheerder laat het loket waar ze net aan de beurt was dichtgooien en als ze bij hem aan de beurt is kijkt hij knap chagerijnig. Ze zal wel zo'n klant zijn van: "Is mijn geld er al?" Bij mij kijkt hij weer vrolijk, bij de andere klanten ook. Na nog een terrasje vind ik een restaurant met een vegetarisch menu. Heerlijk met een Chablis natuurlijk. Ze zijn wel heel snel met afruimen. Het lijkt wel aangenomen werk. Terug naar de pastorie, want de beheerster wil graag om 9 uur afsluiten. Zodra ze licht ziet branden gooit ze de luiken dicht en gaat de deur op slot. Ze was trouwens wel een vrolijk lief oudje.