Dag 80 Ostabat

Ik besluit om toch maar de lange broek aan te doen, de handschoenen blijven uit.
We gaan weer apart. Het bevalt me eigenlijk wel om weer alleen te lopen. Ben ik eigen baas.
In St. Palais wacht ik een uurtje en dan gaan we lunchen. C is bang dat we geen slaapplaats krijgen, maar G en ik stellen haar gerust. Desnoods bestellen we een taxi en nemen een hotel. Ze is wel blij met de 2 oudjes die zich niet zo druk maken. We zijn haar tijdelijke surrogaat ouders.
Na een tijdje samen gelopen te hebben ga ik een paar kilometers extra lopen en zij gaan dwars over de berg.
Ik ben eerst in Ostabat en regel een slaapplaats.
Hier komen 3 pelgrimsroutes samen en dat is te merken. Er zijn veel meer pelgrims. Wij zijn de enigen die vanaf Vezelay komen.
Nadat de op straat geplaatste biertjes, als welkom zijn opgedronken, gaan we naar de B&B.
We krijgen een 3-persoonskamer en er is een balkon over de hele lengte van het gebouw. Het uitzicht is prachtig.
De omgeving veranderd ook. Het is hier 2-talig. Staat me als fries wel aan. De koeien hebben bellen om, maar sommige schapen ook. Overal zie je mensen paddestoelen zoeken en het geknal van de jagers gaat de hele dag door.
's Avonds met een muskaatwijn wordt het baskische volkslied aangeheven. De baas, met het formaat van een wijnvat, heeft een alpinopet op.
Er volgen nog meer liederen en ieder zingt mee.
De maaltijd is overvloedig en de wijn ook.
Bij ons zitten 2 zwitsers uit Appenzeller. Die naam ken ik wel van de likeur.
De jongste noem ik Robin Hood, door de prachtige hoed met veer die hij op heeft. Het het wordt toch maar Wilhelm Tell. Pa Tell heeft 2 jaar in Amsterdam gewoond en spreekt nederlands, junior duits en verder is er engels en frans. 4 talen aan 1 tafel voor 7 personen. Het vereist wel wat inspanning om steeds te wisselen, maar het lukt aardig.
Nadien wordt er weer gezongen, maar na Vader Jacob hebben C en ik er genoeg van. Het wordt wel een heel hoog bejaardengehalte.
Bedtijd.