Dag 49 Premery

De duitsers staan al vroeg op. Ze gaan met de 6 uur trein naar huis. Ze zijn op de fiets gekomen, maar terug duurt te lang, nog afgezien van het kostenaspect.
Bij het veel te lange ontbijt krijg ik een canadees speldje. Zo krijg ik geen problemen, omdat iedereen canadezen aardig vindt. Nederlanders ook, want ik heb nog geen enkel probleem ondervonden.
De route kent een kortere versie, dus die 3 kilometer heb ik maar weer. Er blijven nog 33 over voor vandaag.
Ook sla ik de modderige en romeinse wegen over, omdat het weer een beetje nat is.
Onderweg zou een cafe open moeten zijn, maar helaas, ik maak wel gebruik van hun terras.
In een volgend plaatsje St.Reverein is een nieuwe bar annex winkel geopend. Dit zijn de leuke verrassingen onderweg en deze initiatieven moeten natuurlijk getseund worden.
Er volgt een leuke conversatie met engelse grootouders en hun engels/franse kleinkinderen.
Na nog een pauze op een parkeerplaats en nog wat klauterwerk kom ik op de eindbestemming voor vandaag. Het laatste stukje zie ik erg veel nederlandse kentekens, populaire streek zeker.
Het restaurant met een aantal kamers is nog gesloten, dus dan elders naar wat spierherstellers gezocht.
De kroegbaas van mijn slaapplaats is volgens mij een schuimsmarcheerder eerste klas. Een leverancier accepteert geen cheque, de baas heeft pas genoeg contant geld nadat de diners geweest zijn, jaja. Hij krijgt het toch voor elkaar dat de leverantie achter blijft.
Het eten is prima, al kost het wat moeite om het vleesloos te krijgen, vooruit dan maar vis.
De kamer is een dik stofnest en er zijn geen handdoeken. Dan maar op rooftocht.
Je wordt na verloop van tijd vanzelf brutaler.